Chapter 4

0 0 0
                                    


Analie Vasquez

"Ana, wake up. By, wake up already your friend Sean is here."tinapik-tapik ni kuya ang mukha ko. Idinilat ko ang mga mata ko at nagtalukbong ng  kumot."C'mon Ana wake up."

"Five minutes kuya."

"No, you should wake up now. Alam mo namang hindi dapat pinaghihintay ang bisita diba? Kaya bumangon ka na at mag-ayos sa sarili mo. Bilis na baby dahil may lakad pa ako."

Kinamot ko ang ulo ko at padabog na bumangon."Ang aga-aga pa eh. Sino nga ulet yung bisita ko?"

Inabot sa akin ni kuya ang tuwalya at damit pambihis ko."Yung Sean na nagpunta dito kahapon."

My eyes widen. Parang lahat ng antok sa katawan ko ay biglaang nawala. Kinuha ko ang tuwalya at damit na nasa kamay ni kuya at bumangon na ng tuluyan.  Tumakbo ako papuntang banyo at binilisan ko ang pagligo ko kaya mga walang pang sampung minuto ay tapos na ako. Inayos ko ang buhok ko at nagbihis na agad.

Lumabas ako sa kwarto ko at nagtungo sa kusina kung saan nanggagaling ang mga tawanan ng dalawang tao.

Pagkarating ko sa kusina ay huminto ako sa may pintuan at tumikhim ng tumikhim hanggang sa nakuha ko na pareho ang atensyon nila.

Galit na tinignan ko si Sean."What are you doing here?"bungad ko kaagad sa kanya pagkalingon niya sa akin.

"To make up with you?"hindi niya siguradaong sagot.

Tumawa ako."Seriously, you don't have to besides you're nothing to me so forget what happened and leave."seryoso kong sabi sa kanya.

"ANA! What's with the rude attitude?!"galit na sabi ni kuya sa akin."He's here to make up with you so be good to him."

"Fine!"naiinis kong sabi."Sige na kuya I promise to be good to him kaya umalis ka na or you'll be late in your meeting with Mr. Tan."

Nagpaalam naman agad si kuya sa aming dalawa kaya kami na lamang ni Sean ang natitirang buhay dito sa bahay namin. Tumingin ako sa kanya at kinalma ang sarili ko. Eventhough wala na si kuya dito sa bahay I still need to keep my promise na magiging mabait ako sa walanghiyang espanyol na 'to.

"So, how did you know my address?"tanong ko sa kanya.

"I asked Ms.Wilma."tumango-tango lang ako sa kanya. "I'm really sorry about what happened yesterday I didn't know that she messaged you on facebook and I didn't know also that she'll going to meet you, so I'm really sorry." Ibig sabihin alam ng bestfriend niyang maldita ang password ng facebook niya. Wow, edi that makes them ultra mega friends. Nakakainis.

"You don't have to be sorry cause believe me I enjoyed her company yesterday we even had a nice talk."sarkastiko kong sabi.

"Look, I'm sorry and I mean it. Swear I didn't know what she was up to but thanks God her plan didn't ended well."

"Oh, forget it."walang ganang sagot ko sa kanya."Do you still have anything to say? Cause if you're done can you leave now? I really have a lot of things to do today."

"Aren't we going to do our activity in english?"

"Uhm-you're not my partner anymore. I've already contacted Coleen's partner yesterday and luckily she agreed to be your partner."I joked.

Nakita ko na nanlaki ang mga mata niya habang nakatingin sa akin but I didn't pay much attention to it. Wala akong pakialam kahit lumaki pa ng lumaki yung mata niya sa galit kasi nagbibiro lang naman ako. Kagabi ko pa kasi kinocontact si Coleen pero out of reached naman siya. Yung bruhang yun san na naman kaya yun naglakwatsya.

"No, I told you last friday that you will be my partner in everything."he emphasized the word 'everything'."Now call her and tell her that I didn't agree in your damn plans."he said madly.

"What's wrong with you? Don't command me like you are my boss!"I shouted.

"I'm not commanding you! I'm telling you to call her and cancel what you guys have been agreed!"sigaw niya rin sa akin.

"Really? Wow! Then next time tell me properly and don't use your loud voice at me, bastard!"I said angrily.

Kainis! Sino ba siya sa inaakala niya?! Nagbibiro lang naman ako! Kung makaasta siya parang matagal na kaming magkakilala eh kung tutuusin last week ko pa lamang nakita ang pagmumukha niya at ikatlong beses pa lamang naming pag-uusap 'to. Bwesit talaga!

"Eres imposible! Increíble! Monique tiene razón sobre ti."galit niyang sabi."She's right about you."

Ito na naman tayo sa walang kwenta niyang mga salita. May gana pa talaga siyang pagtaasan ako ng boses samantalang  andito siya sa loob ng bahay ko.

I smiled bitterly."She's right about me? Tch."

Lumapit siya sa akin at hinila ang kamay ko ng malakas. Our face are only inches away."Sí, she's damn right about you!"sigaw niya. Humiwalay ako sa kanya at itinulak siya ng malakas."She's damn right about you being a bitch."he said looking straight in my eyes.

Pinigilan ko ang sarili ko sa galit na nararamdaman ko ngayon. Kahit gustong-gusto ko ng sampalin ang makapal niyang mukha. How dare him say those words! They know nothing about me. Kung hindi lang ako nagpromise kay kuya na magiging mabait ako sa kanya sinampal ko na talaga siya. I swear someday I will slap his face with force.

Huminga ako ng malalim bago nasalita ng mahinahon."Please get out." Tumingin siya sa akin na para bang naghahamon."I said, get out!"

Itinulak niya ang upuan na nasa harapan niya at padabog na lumabas ng bahay.

Urgh! Sumakit bigla yung ulo ko. God, what have I done? I was only joking about the swapping of partners. I didn't know that he will get mad and I didn't know that it will lead into a fight.

Napa face-palm na lamang ako. Kainis! He called me bitch! What the hell! Gustong-gusto ko talagang sampalin ang mukha niya sa galit. Bwesit! Nakakainis!

"Ahhhhhhh!! Kainis siya! Walanghiyang lalaki! Ang kapal ng mukha! Para siyang hindi lalaki dahil sa inasta niya! Bwesit siya!Bwesit!"

Nang dahil sa galit ko ay kinuha ko ang cellphone ko na nagriring at itinapon ito sa sahig. I've never been this mad again. Hindi ko alam kung bakit kumukulo agad ang dugo ko kapag nagkakasagutan kami ng espanyol na yun gayong sanay naman akong makipagsagutan sa ibang tao ng hindi nagpapadala sa galit.

From now on, Sean and I are mortal enemy.

--------

Eres imposible = You're impossible

Increíble = unbelievable

Monique tiene razón sobre ti = Monique was right about you.

Sad Beautiful TragicWhere stories live. Discover now