Farkinda olmadan ölümün koynunda uyuyormuşum ,
onunla gozlerimi açıp,
onunla camımın arasindan sızan güneşi tadıyormuşum ,
Onunla büyüyüp , yanlızca onunla geçiriyormuşum vaktimi.
Belkide öyle olsun istiyormuşum...
Aramızda kopamayan bir bağ mı vardı yoksa sadece ben mi onun bağımlısıydım bilemiyordum . Bildiğim tek bir şey vardı , o da ondan ayrılmamın mümkün olmadığı ve sadece onunla beraber bu dünyadan ayrılabileceğimdi.
Ve usulca yine gözlerimi onunla yumdum dünyaya , onunla nefes aldım.
İlk başta can yaksa da sonrasında hissedemez oldum onun tenime dokunuşlarını.
Beynimi kemirse de fısıldayışları ,zamanla en güzel şarkım oldu .
"Sadece ama sadece ölümle burun burunaydım , yanlızca onun eşiğinde ..."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Size bunları hiç bilmediğiniz bir yerden, intiharın eşiğinden yazıyorum
Teen FictionBelkide çoktandır eşiğindeydim intihar denen illetin , hatta belkide pençelerinin arasındaydım . Görüyordum ama anlatamıyordum ,anlatsamda dinleyen olmazdi belki , bende yazmaya karar verdim aynı hayatlar aynı satırları okurken buluşsun diye .
