Onun neredeyse karşısına gelmişken ağlamaya başladım ve şaşkınlıkla ağzımı elimle kapadım. Dizlerimin üstüne çıkarken kollarımı yakaladı ve o da benimle yere çöktü. Ardından öyle sıkı sarıldı ki... O hissi kelimelere dökmem mümkün değil. Kendimi daha önce hiç o kadar güvende hissetmemiştim. Beslediği sevginin sıcaklığı tüm vücuduma işlemişti.
Hıçkırarak ağlıyor, gözlerime inanamıyordum.
Onun herşeyini özlemiştim. Sesini, kokusunu, bakışlarını... En çok da var oluşunu. Hani sadece yanımda durduğunda bile verdiği o huzur var ya... Hiçbir şeye değişilir değildi.
Onu hissetmek için elimi alnına götürdüm. Kapüşonunu indirirken "Seni seviyorum'dan" daha önemli iki kelime söyledim: " Seni özledim".
