My first love

Hoofdstuk 7

Ik word als eerste wakker en omdat ik niemand wil wakker maken, blijf ik nog even in mijn bed liggen. Ik neem de camera van mijn nachtkastje en scrol door de foto's. Dan komt er een foto van Em, Rose en mij. We lachen er allemaal op en het breng me leuke herinneringen van gisteren terug. Als ik inzoom zie ik een groepje jongens staan. Ik herken ze van ergens, maar ik weet niet juist van waar. Dan zie ik Cameron ineens. Hij kijkt naar me. Hij ziet er ook best triestig uit. Waarom ziet hij er triestig uit? Hij is degene die er spijt van had.

'Heey' zegt Emily nog wat slaperig.
'Hey. Zullen we Rose wakker maken en iets gaan eten?' Zeg ik terwijl ik de camera weg leg.
'Ja is goed.'

(aan het ontbijt aangekomen)

'Wat zullen we vandaag gaan doen?' vraagt Rose.
'Geen idee. Weet jij nog iets leuk om te doen?' vraagt Emily. 'Sara?'
'Huh. Wat is er?' zeg ik wakker geschrokken uit mijn dagdroom.
'Wat kunnen we vandaag nog doen?' zegt Rose nu een beetje geïrriteerd.
'We kunnen gaan schaatsen.' stel ik voor.

(aangekomen bij de schaatsbaan)

Ik heb mijn schaatsen al aangedaan en wacht nu op Emily en Rose. Ik vond schaatsen altijd al super leuk. Ik kan het wel niet zo goed maar dat maakt het juist spannend.

Na een halfuurtje schaatsen beginnen mijn voeten al wat pijn te doen, maar ik stop niet want het is veel te leuk! Emily en Rose zijn al even van de schaatsbaan gegaan omdat hun voeten het niet meer konden volhouden.

(terug in het hotel)

'Waarom moeten we nu al naar huis?' vraagt Rose.
'Ik weet het, ik heb ook nog geen zin om naar huis te gaan.' Zegt Emily met een triestige blik.
Ikzelf mis mijn eigen bed wel, maar ik kan Cameron maar niet uit mijn hoofd krijgen. Maar ik moet hem wel vergeten, ik zal hem waarschijnlijk nooit meer zien.

( 's ochtends: dag van vertrek)

We nemen allemaal plaats aan de tafel en eten ons ontbijt op. Mijn moeder komt ons vandaag ophalen aan het vliegveld. Binnen een week begint school dus ook weer.

'Em! Kan je alsjeblieft op mijn koffer gaan zitten, dan kan ik hem toe ritsen.' Em gaat op Rose haar koffer zitten en ik kan echt niet meer bijkomen van het lachen en trek er snel een foto van.
'kunnen we dan nu verder? Anders missen we het vliegtuig!' zegt Emily gehaast.

We zijn met veel gesukkel aan de lobby aangekomen en checken ons uit. Juist als ik naar buiten wil gaan loop ik tegen iemand aan en laat ik mijn koffer vallen.
'Sorry' zeg ik en kijk op. Het is Cameron! Hij kijkt me triestig aan en wilt juist iets gaan zeggen wanneer Rose me mee naar buiten trekt. Voordat ik het weet zit ik in een rijdende auto.
Opweg naar huis!

--------------------------------------------------------

Heeey iedereen!

Sorry dat het zo stil was, maar school is weer begonnen en ik had het dus best druk.
Ik ga proberen om terug vaker iets online te zetten, maar ik kan niks beloven.

En OMG IK HEB +100 READS OP DIT BOEK!!

xx CaliforniaDreams-