✨Τι μου κρύβεις;✨

8ο κεφάλαιο-Μπερδεμένες δολοφονίες

   Μετά τις αποκαλύψεις του Θανάση ήταν η μοναδική φορά που ο Ιόλαος δεν είχε να πει τίποτα... Προσπάθησε απεγνωσμένα να ανοίξει το στόμα του και να αφήσει τις λέξεις να βγουν από μέσα αλλά μάταια. Ένιωθε θυμωμένος που έπεσε θύμα του Θανάση, στεναχωρημένος γιατί όλον αυτόν τον καιρό δεν είχε πάρει χαμπάρι τίποτα, προδομένος γιατί θεωρούσε τον Θανάση φίλο του και τον εμπιστευόταν παρόλο το μικρό χρονικό διάστημα της γνωριμίας τους αλλά πάνω από όλα αισθανόταν κουρασμένος. Κουράστηκε να παίζουν όλοι με τον θάνατο ή μάλλον την δολοφονία του αδελφού του. Κουράστηκε να νομίζει και να κατηγορεί άδικα ανθρώπους για την δολοφονία του. Δεν πήγαινε άλλο αυτή η κατάσταση. Ήθελε απαντήσεις και τις ήθελε τώρα! Δεν είπε λέξη όμως στον Θανάση, τον άφησε να τον κοιτάζει και εκείνος αμίλητος σηκώθηκε και έφυγε, δεν είχε τίποτε να πει πλέον σε αυτόν τον άνθρωπο και δεν είχε ιδέα που πήγε ο άνθρωπος που είχε συμπαθήσει...
    Έφυγε λοιπόν από την καφετέρια αγνοώντας τον Θανάση που έτρεχε από πίσω του παρακαλώντας τον να τον συγχωρέσει. Αν ήθελε απαντήσεις ήξερε ποιον έπρεπε να πάει να βρει. Δεν το άργησε, την επόμενη κιόλας μέρα πήγε στο σπίτι της Αλίκης, την ίδια ώρα που είχε πάει και την προηγούμενη φορα μόνο που τώρα δεν έμπαινε σαν κλέφτης αλλά κανονικά χτυπώντας το κουδούνι και ελπίζοντας σε μια θετική ανταπόκριση της Αλίκης. Χτύπησε...ξαναχτύπησε και ξαναχτύπησε ώσπου άκουσε κάποιον να ξεκλειδώνει την πόρτα. Αμέσως μόλις άνοιξε αντίκρισε αυτά τα υπέροχα πλανώδη μάτια που τον είχαν συναρπάσει στο σχολείο. Από την αντίδραση της κατάλαβε πως και εκείνη τον θυμόταν. Του έκανε νόημα να περάσει...
     Αποφάσισε να σπάσει εκείνος πρώτος τον πάγο λέγοντας το όνομα του. Εκείνη ανταποκρίθηκε αμέσως λέγοντας δειλά δειλά το όνομα της. Η συζήτηση συνεχίστηκε κάπως έτσι:

Ιόλαος: Λοιπόν...προφανώς θα θυμάσαι ή θα σου έχουν πει πως είμαι ο αδελφός του Αλέξη...
Αλίκη: Ναι...το θυμόμουν δεν χρειάστηκε κάποιος να μου το πει... Ποτέ δεν σε είχα γνωρίσει από κοντά αλλά ο Αλέξης μου είχε πει πολλά για εσένα, σε θαύμαζε ξέρεις...
Ιόλαος:  Όχι, για να πω την αλήθεια, όχι. Ένα μεγάλο λάθος που έκανα ήταν ότι δεν ήμουν όσο κοντά έπρεπε με τον αδελφό μου. Ίσως είχα προλάβει τα πράγματα πριν καταλήξουν με αυτόν τον τρόπο.
Αλίκη: Όχι... Εννοώ ίσως θα έπρεπε να έχετε καλύτερες σχέσεις αλλά μην κατηγορείς τον εαυτό σου για ότι έγινε. Ότι έγινε ήταν καθαρά λάθος...δικό μου!
Ιόλαος: Δικό σου; Γιατί;
Αλίκη: Σε είδα να κάνεις παρέα με τον Θανάση... Λογικά θα σου έχει πει τα πάντα...
Ιόλαος: Δεν ξέρω πλέον τι να πιστέψω και τι όχι από όλα όσα μου έχει πει ο Θανασης.
Αλίκη: Ας στα πω και εγώ και βγάλε μόνος σου τα συμπεράσματα σου... Λοιπόν, εγώ με τον Θανάση τα είχαμε τέσσερα χρόνια και είμασταν πολύ καλά μαζί. Λίγες ήταν οι φορές που είχαμε τσακωθεί και αυτές για ανούσια θέματα. Όμως ποτέ δεν είχα νιώσει τόσο έντονα όπως ένιωσα με τον αδελφό σου. Ο Αλέξης ήταν...ήταν κάτι...κάτι που ονειρεύεται κάθε κοπέλα! Με το που τον είδα την πρώτη μέρα του σχολείου δεν μπορουσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω του και όσο μέρα με τη μέρα έβλεπα ανταπόκριση από το μέρος του όλο και περισσοτερο δεν μπορούσα να ξεκολλήσω! Ήμουν όμως με τον Θανάση ο οποίος άρχιζε όλο και περισσότερο να ρωτάει που ήμουν και με ποιόν... Δεν μπορούσα να του λέω άλλο ψέματα και μια μέρα πήρα όσο κουράγιο μου είχε απομείνει και του είπα όλη την αλήθεια... Συμφωνήσαμε μετά απο πολλή συζήτηση να μην πούμε τίποτε στον Αλέξη. Αλλά μια μέρα είδα τον Θανάση μαζί με την Μαρίζα... Δεν ξέρω αν σου είπε τίποτα γι'αυτήν αλλά ήταν η πρώην του Αλέξη. Κάτι δεν μου άρεσε από την αρχή σε αυτήν. Δεν ήταν θέμα ζήλειας ή κάτι τέτοιο αλλά κάτι δεν μου πήγαινε καλά μαζί της. Δεν μου άρεσε το γεγονός ότι όλο γυρόφερνε τον Αλέξη περίεργα και με ενα βλέμμα που πρόδιδε πολλά... Έβαλα στην άκρη τις υποψίες μου και θεώρησα ότι όλα ήταν στην φαντασία μου. Επικρατούσε για λίγο ηρεμία αλλά δεν άργησε να διακοπεί από τα ψέματα και τα υποχθόνια σχέδια του Θανάση. Τσακώθηκα με τον Αλέξη και όταν με χώρισε ήταν το χειρότερο πράγμα στον κόσμο. Όλος μου ο εσωτερικός κόσμος διαλύθηκε και όλα τα συναισθήματα αγάπης που είχα γι'αυτόν μετατράπηκαν σε συναισθήματα θυμού. Θύμωσα που δεν με άφησε να του εξηγήσω, που δεν με άφησε να του πω πόσο πολύ τον αγαπούσα, που δεν κατάλαβε ότι εγώ δεν θα έκανα ποτέ κάτι για να τον πληγώσω...💧
🚪🔑 Ακούστηκε μια πόρτα να ξεκλειδώνει... Ήταν η Θεανώ που επέστρεφε από το φροντηστήριο. Η Αλίκη είπε στον Ιόλαο να φύγει γρήγορα από την πίσω πόρτα του σπιτιού και πως αύριο την ίδια ώρα θα του έδινε τις εξηγήσεις που τόσο καιρό αναζητούσε..

Άραγε θα μάθει ποτέ ο Ιόλαος την αλήθεια για την δολοφονία του αδελφού του ή θα ζήσει αιώνια στο σκοτάδι που τον βασανίζει τόσο καιρό; Όλα στο 9ο κεφάλαιο❤️