✨Τι μου κρύβεις;✨

12ο κεφαλαιο- 555Β

Ηταν πανέμορφος! Καθόμουν διπλα του σε μια καρέκλα, χαϊδεύοντας του τα μαλλιά... Οι ώρες περνούσαν αλλα το μονο που με ένοιαζε ηταν να ξυπνησει. Μια εβδομαδα τωρα ηταν σε κώμα. Οι γιατροί, όταν ημουν και εγω μπροστά, έλεγαν οτι ολα θα πάνε καλα, αλλα όταν έφευγα τους άκουγα που μιλούσαν στις νοσοκόμες. Μια εβδομαδα τωρα καθόμουν διπλα του, κρατώντας του το χέρι και χαϊδεύοντας του μαλλιά, περιμένοντας να ξυπνησει. Να δώσει τουλαχιστον ενα σημάδι...αλλα τιποτα, τιποτα απολύτως. Ωχ! Πως γινεται να το ειχα ξεχασει; Απο μερα σε μερα αναμένεται η επιστροφή των γονιών του! Πωωω...τι θα κανω;! Το βρηκα! Θα τους πω οτι ηταν σε ενα αυτοκινητιστικό ατύχημα. Οχι! Γονείς του ειναι δεν μπορει να μην ξέρουν! Αλίκη, πως τα εκανες ετσι;

*Με αυτες τις σκέψεις αποκοιμήθηκε η Αλίκη ελπίζοντας σε ενα θαύμα την επόμενη μερα*

Μαρία : Δεσποινίς! Αλίκη, ξυπνα σε παρακαλω!
Αλίκη: Τι; Ποιος;
Μαρία: Εγω ειμαι, μην φοβάσαι! Ήρθα να σου πω οτι έφτασαν οι γονείς του Ιόλαου και επιθυμούν να μιλήσουν μαζι σας.
Αλίκη: Τι; Ωχ! Έφτασαν κιολας;
Μαρία : Ναι, απο οτι μου είπαν πήραν την βραδινή πτήση και ήρθαν, να τους πω οτι σε 10 λεπτα θα ειστε έτοιμη;
Αλίκη: Ναι, ναι σε ευχαριστω πολυ! Να ξερεις σε υπερευχαριστω για ολα όσα εχεις κανει για εμενα και τον Ιόλαο τον τελευταίο καιρό. Και επισης σε ευχαριστω και για την εχεμύθεια σου.

(Η Μαρία ηταν μια ανύπαντρη 35αρα νοσοκόμα που ειχε αφιερώσει την ζωή της στη δουλειά της. Ηταν στην ιατρική μονάδα εφήβων και τα ματια της είχαν δει πολλα αλλα παντα κρατούσε το στόμα της κλειστό! Ηταν η πρωτη που βοήθησε την Αλίκη και η πρωτη και μοναδική που της συμπαραστάθηκε όλον αυτον τον καιρό. Γι'αυτο ηταν η μοναδική που εμπιστευόταν η Αλίκη και ετσι της ειχε πει τα παντα, απο οτι εκανε στον Αλέξη μέχρι τι ειχε γινει ανάμεσα σε εκεινη, την Θεανώ και τον Ιόλαο. Εκεινη ποτε δεν την ειχε κατακρίνει, παντα την συμβούλευε και της έδινε κουραγιο για να την παροτρύνει να συνεχίσει αυτον τον δύσκολο αγώνα της)

*Μετά από περίπου 10 λεπτά*

Δειλά δειλά η Αλίκη κρυφοκοιταξε απο την πόρτα του δωματίου όπου νοσηλευόταν ο Ιόλαος, 555Β ηταν ο αριθμός του δωματίου του. Είχε μάθει πλεον απεξω και ανακατωτά όλο το κτίριο του νοσοκομείου. Απο τη στιγμη που της ειπε η νοσοκόμα οτι οι γονείς του Ιόλαου ηταν απεξω και την περίμεναν να της μιλήσουν, της είχαν κοπεί τα πόδια! Καθόσον ντυνόταν σκεφτόταν τι μπορούσε να πει για να δικαιολογήσει έστω και στο ελαχιστο τον εαυτό της. Όταν κρυφοκοιταξε είδε την μητέρα και τον πατριό του να κάθονται ανυπόμονοι. Πήρε μια βαθιά ανάσα και βγηκε εξω. Με το που την είδαν σηκώθηκαν αμέσως όρθιοι και κατευθύνθηκαν κατα το μερος της. Η μητέρα του την αγκάλιασε! Δεν πίστευε η Αλίκη αυτο που μόλις ειχε γινει! Περιμενε να της φωνάξει, να την βρίσει ή και να την χαστουκίσει. Αλλα αυτη την αγκάλιασε!

κ. Ευτυχία: Σε ευχαριστω πολυ!
Αλίκη: Δεν..δεν..εγω.. (ειπε καθώς έτρεμε η φωνή της)
κ. Ευτυχία: Εισαι καλα; Συγνώμη αν σε τρόμαξα απλά έμαθα οτι εχεις κανει τόσα πολλα για τον γιο μου και θελω να σε ευχαριστήσω πολυ! Σημαίνει παρα πολλα αυτο για εμενα, απο τοτε που έχασα τον Αλεξακο μου, ο Ιόλαος ειναι όλη μου η ζωή, δεν αντέχω τον χάσω και αυτον!

*Όση ώρα μιλούσε η μητέρα του Ιόλαου, οι τύψεις της Αλίκης είχαν τετραπλασιαστεί! Δεν άντεχε αλλο...!*

Αλίκη: Κοιτάξτε κυρία Ευτυχία...
κ. Ευτυχία: Σκέτο Ευτυχία για εσενα!
Αλίκη: Κοιτα Ευτυχία, δεν χρειαζεται να με ευχαριστείς. Το ξερω οτι ο Ιόλαος σημαίνει τα παντα για εσενα και για μένα πλεον... Αλλα θελω να ξερεις οτι εγω ειμαι αυτη που σκ----

Άραγε θα αποκαλύψει η Αλίκη το μεγάλο της μυστικό στην μητέρα του Ιόλαου ή θα την αφησει στην αιώνια άγνοια της; ΟΛΑ ΣΤΟ 13ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ!!!❤️❤️❤️