✨Τι μου κρύβεις;✨

15ο κεφάλαιο-Όχι και αυτή!

Ιόλαος (σκέψεις)

Ελεος. Τόσος καιρός πέρασε και εκεινη ακομη τιποτα. Εφυγε ενα μηνα πριν βγω απο το νοσοκομείο χωρίς να μου πει αντίο. Μαλλον θα νομίζει οτι ακομη δεν θυμαμαι τιποτα, αλλα ομως εγω θυμαμαι, θυμαμαι τα παντα και με όλες τις λεπτομερείς. Παλι καλα! Αλλιως τέτοιοι δολοφόνοι σαν κι αυτήν θα τριγυρνούσαν ακομη ελεύθεροι! Θυμαμαι αλλα δεν ξερω. Δεν ξερω που ειναι, με ποιον ειναι και το σημαντικότερο πως θα τη βρω! Πρεπει να πληρώσει γιατι κατέστρεψε την οικογένεια μας! Και...ηταν τοσο ομορφη και...αθώα όταν την πρώτοειδα. Οχι Οχι Ιόλαε συγκεντρωσου! Δεν μπορεις να σκέφτεσαι τετοια πραγματα για εκεινη! Ειναι αυτη που σκότωσε τον αδελφό σου! Πρεπει να τη βρω, αλλα πως ειναι το θέμα... Ειναι λες και άνοιξε η γη και την κατάπιε! Ισως να ξερει η Μαρία, ναι ναι η νοσοκόμα που απο οτι θυμαμαι ειχε στενές επαφές μαζι της. Βρε λες; Αυριο το πρωι κιολας παω στο νοσοκομείο και άμα μάθω κατι, τρέξε Αλίκη να γλιτώσεις!

Αλίκη (σκέψεις)

Αχ...τι να κανει τωρα; Λες να θυμήθηκε; Μπα... Οι γιατροί είχαν πει πως η μνήμη του ειχε σταματήσει στο σημείο που του ελεγα την αληθεια, οποτε πως να θυμάται; Και αν θυμήθηκε ομως; Οχι Οχι Αλίκη μην το κανεις αυτο στον εαυτό σου! Εισαι μακρια του, απο όλους! Δεν μπορει να σε βρει εδω!Αποκλείεται!
Ηρέμησε Αλίκη, εχεις τους καινούργιους σου φίλους, τους θείους σου που σε υπεραγαπανε και τον Klaus. Που ειναι παντα διπλα σου και σε εχει στηρίξει όσο κανεις άλλος! Νιώσε λιγο χαρουμενη επιτέλους, άσε την αρνητικές σκέψεις μακρια... Εισαι ασφαλής!

Την επόμενη μερα...

Ιόλαος

Πρωι πρωι ξύπνησε βιαστικα, πλυθηκε, ντύθηκε και ηταν έτοιμος να παει στο μερος όπου έμεινε 6 μηνες. Στο Γενικό νοσοκομείο Αθηνών Ιπποκράτειο. Έπρεπε να μάθει αν η Μαρία καλύπτε την Αλίκη τοσο καιρό και αν ηξερε που βρίσκεται. Πρωτα πήγε με τα πόδια ως το κοντινό νεκροταφείο της γειτονιάς του για να πει ενα "γεια" στον αδελφό του. "Αχ αδελφούλη μου" ελεγε καθώς κοιτούσε το μνήμα του Αλέξη. "Γιατι, γιατι να στο κανει αυτο;" συνέχισε. Αφού έκατσε για περιπου μισή ωρα αναρωτώμενος γιατι να συμβεί αυτο στην οικογένεια του, αποφάσισε να φύγει και να παρει το λεωφορειο και να παει πλεον στο νοσοκομείο. Πήγε στην κοντινότερη στάση, περιμενε το Α5 και αφού ηρθε μετα απο 13 λεπτα, μπήκε μεσα, βρήκε θέση και κάθισε. Μέχρι να φτάσει το λεωφορειο στην στάση της Βασιλησσης Σοφίας, όπου βρισκόταν και το νοσοκομείο, ο Ιόλαος αισθανόταν περίεργα. Πολυ περίεργα. Σαν καποιος να τον κοιτούσε. Δεν μπορούσε να καταλάβει ποιος γιατι περιτριγυριζόταν απο πολυ κοσμο. Κοιτούσε εξω απο το παράθυρο προσπαθώντας να δει αν φτάνουν, γιατι δεν άντεχε αλλο αυτη την αποπνικτική κατάσταση. Κατάλαβε ομως οτι εξαιτίας της κίνησης απηχε πανω απο 10 λεπτα απο το νοσοκομείο. Απογοητευμένος ανακαθισε στο κάθισμα του κοιτώντας τα αμάξια που περνούσαν διπλα του. Κάθε λεπτό του φαινοταν αιώνας. Ξαφνικά τα ματια του έλαμψαν, όταν είδε τη στάση στην οποία θα κατέβαινε. Χτύπησε το εισιτήριο του πριν κατέβει και πάτησε το κόκκινο κουμπί για να σταματήσει το λεωφορειο. Λιγο πριν κατέβει είδε καποιον να κανει νόημα, να κατέβουν και αυτοι, σε έναν που καθόταν διπλα του. Εκείνος συνέχισε αγνοώντας το. Βρήκε το νοσοκομείο, μπήκε μεσα και κατευθύνθηκε στο τμήμα εφήβων όπου και δούλευε η νοσοκόμα Μαρία. Δεν την έβρισκε πουθενά και ετσι αποφάσισε να παει στα κεντρικά γραφεία και να ρωτήσει. Αυτα που άκουσε τον άφησαν με το στόμα ανοιχτό. Η νοσοκόμα Μαρία πλεον δεν βρισκόταν εν ζωή. Προσπάθησε να μάθει περαιτέρω πληροφορίες αλλα κανεις δεν του ελεγε τιποτα. Θυμήθηκε ομως πως η ίδια του ειχε πει οτι έμενε σε μια μονοκατοικία στη Ζωγράφου. Αποφάσισε να παει, άλλωστε πόσες μονοκατοικίες υπάρχουν στη Ζωγράφου;! Ελάχιστες αρα θα την βρει ευκολα! Πήρε το λεωφορειο, χτύπησε το εισιτήριο του και κάθισε όρθιος αφού δεν υπήρχε καμία κενή θέση. Του εκανε εντύπωση ομως που είδε παλι αυτους του δυο που ειχε δει και στον προηγούμενο λεωφορειο. Τους αγνόησε παλι θεωρώντας οτι ειναι απλώς μια σύμπτωση. Κατέβηκε και άρχισε να ψάχνει για το σπίτι της. Μετα απο αρκετό ψάξιμο το βρήκε! Ηταν μια ερημωμένη μονοκατοικία η οποία περιβαλλόταν απο μια μικρη αυλή. Διέσχισε την αυλή, ανέβηκε τα σκαλάκια και χτύπησε το κουδούνι της εξώπορτας. Τρεις φορες κιολας. Αλλα δεν έλαβε καμία απαντηση. Αποφάσισε να κανει το γύρω του σπιτιού μπας και βρει καμία πισω πόρτα ανοιχτή ή κανα παράθυρο. Διανα! Το παράθυρο της κουζίνας ηταν μισανοιχτο! Πολυ προσεχτικά το κατέβασε ολόκληρο, έβαλε μεσα το χέρι του και ξεκλείδωσε την πόρτα της κουζίνας. Ηξερε οτι αυτο που εκανε ηταν παράνομο αλλα έπρεπε οπωσδήποτε να μάθει τι συνέβη στην νοσοκόμα! Μπήκε μεσα και εντυπωσιάστηκε! Ενώ απεξω το σπίτι φαινοταν σχεδόν εγκαταλελειμένο μεσα το σπίτι έλαμπε! Χρυσοί πολυέλαιοι κρέμονταν απο το ταβάνι, έπιπλα απο τα καλυτερα υλικά υπήρχαν το πολυτελέστατο σαλόνι και μια τεράστια κρεβατοκάμαρα υπήρχε στο τριτο δωμάτιο του σπιτιού! Ειχε μείνει με το στόμα ανοιχτό δεν το περιμενε καθολου... Έψαξε λιγο αλλα δεν βρήκε τιποτα. Απογοητεύτηκε... Ειχε αρχίσει να περνάει η ωρα και έπρεπε να φύγει γιατι ειχε υποσχεθεί στην μητέρα του να πάνε στη θεια του τη Μιράντα. Εφυγε απο εκει που μπήκε και αποφάσισε να έρθει ξανά αυριο, πιο νωρίς βεβαια για να εχει και το περιθώριο του χρονου. Περπάτησε λιγο, ώσπου βρήκε τη στάση του λεωφορείου και περιμενε να έρθει. Όταν ηρθε μπήκε μεσα,  ευτυχώς βρήκε θέση να καθίσει γιατι ηταν κουρασμένος. Η θέση του διπλα ηταν κενή, αλλα οχι για πολυ γιατι ηρθε και έκατσε διπλα του ενα άντρας, γύρω στα 24-26, ψηλός με κατάμαυρα μαλλιά και πράσινα ματια. Ο Ιόλαος παρατήρησε ενα τατουάζ που ειχε στο αριστερό του καρπό που εγραφε τα αρχικά AA. Τα λεπτα ευτυχώς πέρασαν γρηγορα και επιτέλους έφτασε στο σπίτι του. Εβγαλε τα κλειδιά απο την τσέπη του, γιατι το αυτοκίνητο της μητέρας του έλειπε και λογικα ειχε παει σούπερ μάρκετ, πήγε να τα βάλει στην εξώπορτα του σπιτιού του, όταν πρόσεξε ενα χαρτί πεσμένο κάτω. Το σήκωσε, το ξεδίπλωσε και διάβασε τι έλεγε.

*Ψάχνεις πολυ. Προσεχε.*

Λοιποοοοον αυτο ηταν το 15ο κεφαλαιο! Ελπίζω να σας αρεσε!  Άραγε ποιος του έστειλε αυτο το γράμμα και γιατι; Ολα στο 16ο κεφαλαιο!!!❤️ Θα χαρώ πολυ αν δω τα σχολια σας και αν χαρίσετε ενα αστερακι✨στο κεφαλαιο μου! 😊