O gün o buluşmaya gitmemin üzerinden tam üç gün geçmişti.Asya'nın tehditleriyle gitmek zorunda kaldığım buluşmada çok kalmamıştım. O adam konuşmuştu buluştuğumuz süre boyunca ,bense susup dinlemeyi tercih etmiştim. Bana annemle ilgili öğütler vermeye başlayınca daha fazla dayanamayıp oradan uzaklaşmıştım.Asya ise birkaç masa ilerimizde oturduğu için beni görüp peşimden koşmuştu fakat yetişemedi. O gün ayaklarım uyuşana kadar koşmuştum. Küçük bir çocuğa çarpmasaydım duracağımı da düşünmüyordum. Adının Enes olduğunu öğrendiğim küçük çocukla biraz sohbet etmiştik. Sanırım o da benim gibi kaçıyordu sorunlardan ama o daha çok küçüktü herhalde tek sorunu saklambaç oynarken ebe olmak ya da sevmediği bir yemeği annesi tarafından yemeğe mecbur bırakılmaktı. Umursamadım. O küçük çocuğa anlamayacağını bile bile her şeyimi anlattım. Bir şey anlamamıştı belliydi ama susup beni dinlemişti ta ki bakıcısı olduğunu söyleyen genç bir bayan onu alıp "Ah! Enes'ciğim seni ne kadar çok merak ettik. Bir daha bize haber vermeden dışarı çıkmak yok tamam mı?" diyip evine götürene kadar...
Şimdi ise yatağımın başlığına dayanmış düşünüyordum. Annemi, onu ne kadar çok özlediğimi, babamdan ve para düşkünü karısından ne kadar çok nefret ettiğimi, bu şirket olayını nasıl çözeceğimi...
Fazlaydı. Bu kadar sorun benim gibi 17 yaşında genç bir kız için fazlaydı.Off! Yorulmuştum bunca yıl annesiz yaşamaktan dertlerden , sıkıntılardan her şeyden yorulmuştum ama başka şansım yoktu bu sorunları çözmekten ve dik durmaktan başka şansım yoktu. Annemin küçükken bana söyledikleri gelmişti aklıma " Hayat bir tahtırevalli gibidir kızım hangi taraf daha dik durup ağırlığını verirse güç onun eline geçer ve başkalarına yalvarmaz onu aşağıya indirmesi için. O yüzden güzel kızım bu hayatta hep dik dur , ağırlığını ortaya koy ve sen yönet karşındakini tamam mı benim canım kızım?"
O zamanlar hiçbir şey anlamamıştım annemin söylediklerinden ama şimdi anlıyorum. Anlıyorum ve bir daha anneme söz veriyorum. Hep dik duracağım, yalvarmayacağım insanlara, eğilmeyeceğim önlerinde...
Ve bundan sonra beni hiç normal bir hayat beklemiyordu çünkü artık eski Gece Demirkan yoktu. Ne kadar sevmese de babasının şirketini o üvey kardeşi Uzay'a bırakacak bir Gece Demirkan yoktu. Bundan sonra ipleri elime alacaktım ve bunu herkes imrenerek izleyecekti.
Hoşgeldin yeni ve gerçek Gece Demirkan hoşgeldin...
***
Arkadaşlar hikayem nasıl??
Biliyorum bölümler biraz kısa oluyor ama elimden geleni yapıyorum emin olun...
Yeni Gece sizce nasıl olacak?
Eskisiyle farkı ne olacak?
Peki ya Uzay?
Aras'la nasıl tanışacaklar?
Hepsi hakkında fikirlerinizi söylerseniz sevinirim...
Öpüldünüz diğer bölüm görüşürüz...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlığın Işığı
Roman pour AdolescentsGece DEMİRKAN 17 yaşında,hayatının baharını yaşamak isteyen genç bir kız ta ki o kabus gibi geçen yaz tatiline kadar... O günden sonra hiçbir şeyin aynı olmayacağının farkındaydı genç kız ve haklıydı da.... O günden sonra Gece isminin hakkını fazlas...
