Bullying

Κεφάλαιο 14#

"Αγάπη μου ξυπνά!"

Αμέσως γυρνάω την πλάτη μου και βάζω το μαξιλάρι πάνω από το κεφάλι μου.

"Κατερίνα! Πρέπει να πας σχολείο!" λέει καθώς προσπαθεί να πάρει το μαξιλάρι από το κεφάλι μου.

"Δεν μπορώ να πάω σχολείο! Είμαι κουρασμένη!"

"Δεν υπάρχει δεν μπορώ.Υπάρχει δεν θέλω.Σήκω τώρα."λέει και εγω τελικά αποφασίζω να σηκωθώ απο το κρεβάτι μου.

<<Μετά απο 20 λεπτά>>

Αφού ντύθηκα και έφαγα το πρωινό μου κατέβηκα κάτω και άρχισα να περπατάω προς το σχολείο...

"Κατερίνα περίμενε!"ακούγεται η φωνή της Νάσιας και εγω γυρνάω προς το μέρος της.

"Γειά Νάσια..."λέω βαριεστημένα.

"Τι έγινε χθες?" ρωτάει καθώς αρχίζουμε να περπατάμε προς το σχολείο.

"Δεν ένιωθα καλά και έφυγα σπίτι..."

"Ότι πεις... Τεσπά ο αδερφός μου χθες ρώτησε τον Άλεξ αν του αρέσει κάποια και..."

"Και?"ρωτάω περίεργη.

"Είπε οτι του αρέσει κάποια άλλα δεν του είπε ποια..." λέει λυπημένη.

"Ο Αλέξανδρος με φίλησε..." λέω τελικά και αυτή γουρλωνει τα μάτια της.

"Πως?Ποτέ?Που?"

"Χαλάρωσε.Μια μια τις ερωτήσεις."

"Καλά.Πως ήταν?"ρωτάει και εγώ αρχίζω να της λεω τι έγινε χθες.

"Καλά το υποψιάστηκα ότι δεν έφυγες επειδή δεν ήσουν καλα!" λέει και με κοιτάει πονηρά.

"Το κάνατε?" με ρωτάει μετά απο λίγο και εγώ την κοιτάω θυμωμένη.

"Πρίν λίγο δεν σου είπα ότι μόλις με φίλησε έφυγα αμέσως από το σπίτι του?" της λέω μόλις μπαίνουμε στο σχολείο.

"Ααα ναι" λέει απογοητευμένη.

"Κατερίνα μπορώ να σου μιλήσω λίγο?" ακούγεται η φωνή του Αλέξανδρου και εγώ γυρνάω προς το μέρος του.

"Εντάξει..."

"Μόνοι μας..." λέει καθώς κοιτάει την κολλητή μου.

"Νάσια έρχομαι σε 2 λεπτά." λέω και πηγαίνω μαζί με τον Αλέξανδρο σε μια γωνία.

"Λοιπόν τι θες?" ρωτάω μόλις φτάνουμε.

Αλέξανδρος P.o.V.

Την κοιτούσα αμήχανα για μερικά δευτερόλεπτα μέχρι που αποφάσισα να της απαντήσω.

"Μου αρέσεις..."λέω αμήχανα.

"Εντάξει...Κάτι άλλο?"

"Θέλω να γίνεις η κοπέλα μου."λέω και με κοιτάει με γουρλωμένα μάτια.

"Εμ...Μου κάνεις πλάκα ετσι?"

"Όχι..."

"Ρε Αλέξανδρε καταλαβαίνεις τι λες!?Τώρα θα μπορούσα να έχω φίλους!Να έχω μια τέλεια ζωή στο σχολείο!Αλλά εσύ!Εσύ τα κατάστρεψες ολα!Και τώρα έρχεσαι και μου λες να γίνω κοπέλα σου!?"λέει θυμωμένα και εγω σκύβω το κεφάλι μου και κλείνω τα μάτια μου.

"Καλά συγγνώμη...Είμαι πολύ υπερβολική."λέει και εγω την ξανα κοιτάω.

"Συγγνώμη..."λέω λυπημένα.

"Δεν αλλάζει κάτι όμως..."

"Το ξέρω...Αλλά όλοι κάνουμε λάθη!Και εγω το δικό μου το κατάλαβα!"είπα και με κοίταξε χαρούμενη.

"Έχεις δίκιο..."

Αμέσως την βάζω στην αγκαλιά μου και την φιλάω απαλά στο κεφάλι.

"Σ' αγαπάω παρά πολύ..."

"Αλέξανδρε και μένα μου αρέσεις.Αλλά κανείς πολλές βλακείες!"λέει και της χαμογελάω.

"Το ξέρω. Αλλά αν δεν είχα κάνει εκείνη την βλακεία δεν θα είχα καταλάβει πόσο γλυκιά και όμορφη εισαι." της λέω και την αγκαλιάζω πιο σφιχτά.

"Φιλί!Φιλί!Φιλί!"ακούγεται μια  φωνή  απο πίσω μας και γυρνάμε και οι δύο προς τα εκεί.

"Γιατί η φίλη σου μας κατασκοπεύει?"ρωτάω και η φίλη της ντροπιασμένη τρέχει πάλι πίσω απο τον θάμνο.

"Εεεε είναι παράξενη"λέει και γελάμε.

"Δηλαδή τώρα είσαι η κοπέλα μου?"της λέω πονηρά και αυτή κουνάει το κεφάλι της θετικά.

------------------------------------------------------
Γειά σας :3 Άργησα να ανεβάσω😩😩

Αλλά τελικά ανέβασα...
Και αυτό είναι το τελευταίο κεφάλαιο...Μετά παει ο επίλογος...

Ξέρω...Ήταν μικρή η ιστορία :3
Αλλά τα έφτιαξαν :D

Θα πω πιο πολλά πράγματα στον επίλογο που θα ανέβει σύντομα :).

Όποτε ναι 😈😈
Τα λέμε :D

Byeee :*