Bullying

Κεφάλαιο 7#

Ανοίγω αργά τα μάτια μου και ψάχνω τα γυαλιά μου στο κομοδίνο.

Μόλις τα βρίσκω, τα φοράω και σηκώνομαι σιγά σιγά απο το κρεβάτι μου.

Μόλις σηκώνομαι μπαίνει μέσα ο Αλέξανδρος και ξαπλώνει στο κρεβάτι μου.

"Τι κάνεις εκει?" τον ρωτάω καθώς γυρνάω προς το μέρος του.

"Το σαλόνι δεν είναι καθόλου βολικό. Σήμερα θα κοιμηθώ μαζί σου." μου ανακοινώνει καθώς βάζει την κουβέρτα πάνω του και κλείνει τα μάτια του.

"Πας καλά!? Δεν υπάρχει περίπτωση να κοιμηθείς μαζί μου!" του φωνάζω ενώ τον ρίχνω κάτω.

"Τόλμησες να μου αντί μιλήσεις!?" φωνάζει νευριασμένος, ενώ σηκώνεται από το κρεβάτι και με κοιτάει με ενα άγριο βλέμμα.

"Εμ...ΜΑΜΑΑΑ!!"

"Οι γονείς σου έχουν φύγει εδώ και ώρα." μου λέει καθώς με ρίχνει κάτω και έρχεται απο πάνω μου.

"Γιατί το κάνεις αυτό?" τον ρωτάω νευριασμένη.

"Γιατί είσαι το φρικιό μου και θα σε κάνω ότι θέλω" μου ανακοινώνει καθώς φεύγει από πάνω μου ευχαριστημένος.

Δεν απάντησα. Απλά τον κοιτουσα. Δεν αντέχετε άλλο αυτή η κατάσταση! Πρέπει να κάνω κάτι. Αλλά δεν ξέρω τι...

"Εμ...θέλεις να παμε να φαμε πρωινό?" ρωτάω καθώς τον κοιτάω να ξαπλώνει ξανά στο κρεβάτι μου.

"Ναι γιατί οχι."μου απαντάει και σηκώνεται με προορισμό την κουζίνα.

Μόλις φτάνουμε στην κουζίνα ο Αλέξανδρος κάθεται σε μια καρέκλα και εγώ πηγαίνω προς το ψυγείο.

"Θες να φας δημητριακά?" τον ρωτάω και αυτός κουνάει το κεφάλι του θετικά.

"Τι γεύση είναι?" ρωτάει αφού έχω βάλει δημητριακά και γάλα στα δύο μπολ που βρίσκονται μπροστά μου.

"Σοκολάτα-καραμέλα." του απαντάω ενώ του δίνω το μπολ με τα δημητριακά.

"Ευχαριστώ." μου λέει καθώς μου χαμογελάει.

"Παρακαλώ." του απαντάω και κάθομαι στην καρέκλα απέναντι του.

"Λοιπόν...Κατερίνα. Τι σου αρέσει να κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο?"

"Εε?" ρωτάω καθώς γουρλωνω τα μάτια μου (τι άκυρο ήταν αυτό πάλι?).

"Τι σου αρέσει να κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο?" με ξανα ρωτάει σοβαρός.

"Μου αρέσει να ξέρεις...ακούω μουσική και να παίζω κιθάρα..." του απαντάω καθώς τον κοιτάω στα μάτια.