Bullying

Κεφάλαιο 11#

Το κουδούνι χτυπάει και βγαίνω έξω.

Μόλις πηγαίνω στο κυλικείο βλέπω την Νάσια να με περιμένει σε μια γωνία.

"Γειά..." λέω μόλις παω δίπλα της.

"Γειά!" μου απαντάει τρώγοντας την τυρόπιτα της.

"Σε πειράζει να πάω να πάρω και γω κάτι?"

"Όχι βέβαια. Πήγαινε." μου λέει χαμογελαστή.

Με γρήγορα βήματα φτάνω μπροστά απο την κυρία Σοφία.

"Γειά σου γλυκιά μου. Τι θα ήθελες?"

"Μια τυρόπιτα." της λέω χαμογελώντας.

"Ορίστε. Είναι 1 ευρώ."

Της δίνω τα χρήματα και γυρνάω πίσω στην Νάσια.

"Έτοιμη."

"Εντάξει. Πάμε έξω?"

"Πάμε." της απαντάω και βγαίνουμε έξω.

Μόλις καθόμαστε σε ένα παγκάκι μας πλησιάζει ο Αλέξανδρος.

"Μπορούμε να μιλήσουμε τώρα?" ρωτάει νευρικά καθώς με κοιτάει.

"Δεν μπορώ τώρα. Μιλάω με την φίλη μου."

Σε δευτερόλεπτα με αρπάζει από το χέρι και με παίρνει μακριά από την Νάσια.

"Τι θες!?" τον ρωτάω απότομα.

"Ποιός είναι αυτός που σε κοιτούσε?"

"Δεν ξέρω." του απαντάω ξερά.

"Σου αρέσει?" με ρωταει και εγω γουρλωνω τα μάτια μου.

"Εεε πρέπει να παω πίσω..." λεω αμήχανα καθώς πηγαίνω πίσω στην Νάσια μα ενα χέρι με πηγαίνει ακριβώς εκεί που ήμουνα πριν λίγα δευτερόλεπτα.

"Δεν μου απάντησες!"

"Μπορεί." του λεω θυμωμένη.

"Εσυ τι πρόβλημα εχεις?" τον ρωτάω μετά απο λίγο.

"Δεν εχω πρόβλημα! Απλά ήθελα να ξέρω!"

"Γιατί?"

"Έτσι. Μπορείς να φύγεις τώρα."

"Ναι εντάξει." του λέω ειρωνικά και πηγαίνω πίσω στο παγκάκι.

"Τι έγινε?" με ρωτάει περίεργη η Νάσια μόλις κάθομαι δίπλα της.

"Τιποτα..."

"Πλάκα κανείς? Σε περνει το πιο δημοφιλής αγόρι του σχολείου και δεν έγινε τίποτα?"

"Εεε...ναι."

"Ψέματααα."

"Καλά. Απλά με ρώτησε για το αν μου αρέσει ο καινούριος."