AZURA|Devam Edecek

5.Bölüm:"Geri Dönen"

Multimedya karakterlerimiz ve görünüşleri.

Biliyorum, uzun zamandır yoktum. Bir şeyler karalamayı çok seviyor olmama rağmen nefret eder hâle gelmiştim, çok bunalmıştım her şeyden. Fakat verdiğim ara mükemmel geldi. Bundan sonra sürekli buralardayım, sizden tek isteğim; desteğinizi belli etmeniz. Bir ufacık cümleniz bile beni o kadar mutlu ediyor ki.

İyi okumalar dilerim.

➖

Ölümün kokusu, akciğerlerimi işgal etmişti. Önümde birbirine girmiş ağaçlardan oluşan bir yol vardı, ayın gölgede bıraktığı her yer karanlıktı. Şimdiye kadar üç tane hayvan iyileştirebilmiştim,  egzersiz için yaptığım sayıdan bile az olmasına rağmen beni şimdiden zorlamıştı bu yolculuk. Bana dair değişen bir şeyler vardı, varlığını hissedebiliyordum. Ne olduğunu öğrenmekten korkuyordum. Burada olmaktanda korkuyordum. Her şeyden korkar hâle gelmiştim.

Acaba doğa benden vazgeçiyor olabilir miydi? Ah, hayır. Bu olmamalıydı. Be..ben, o şekilde yaşayamazdım. Bunu kaldıramazdım.

Çaresizce ilerlemeye devam ettim. Her bir adımımda sona yaklaştığımı hissediyordum. Onun etkisindeki hayvanların görüntüsü, zihnimin her santimine büyük harflerle işlenmişti. Ruth'u öldüren kişi hâlâ ortalıkta geziniyordu, sıradaki bende olabilirdim.

İlerlemeye devam ederken omzuma çarpan kişi yüzünden toprakla yüz yüze geldim. Çarpan kişi de benimle birlikte düşmüştü. Kafamı ona doğru çevirdiğimde Alena olduğunu gördüm, gri saçlarını ayırt etmemek neredeyse imkânsızdı.

"Ah, özür dilerim. Ben bir şey gördüğümü sandım,çok korkuyorum Victoria."dedi, sesi ağlamaklı geliyordu. Ayağa kalktıktan sonra elimi ona doğru uzattım ve kalkmasına yardım ettim.

"Ne gördün Alena?"diye sordum, cevaptan korkarak.

Bir süre etrafına doğru baktı, korkudan titriyordu. "Bir sürü hayvan vardı, hipnoza uğramış gibiydiler. Öylece durmuş, gölgelerin arasından bana bakıyorlardı. Bu imkânsız, kimse kolay kolay o kadar hayvanı hipnoz edemez."

"Belki Selene veya diğerleridir?"dedim, yatışmasını umarak. Korktuğum şeyler teker teker başıma geliyordu. Alena'ya 'o hayvanları bende gördüm,' diyemeyecek kadar korkaktım. Başıma gelenleri bu yüzden hak ediyor olabilirdim, belki de gerçekten cezalandırılıyordum. Ya da aklımı yitiriyordum.

"Selene'in böyle bir şey yapması için hiçbir neden yok. İçimizde o kadar güce sahip olan birisi de yok."dedi, biraz daha olsa rahatlamıştı.

"Devam etmeliyiz Alena,"dedim omzunu sıvazlayarak. Burada durdukça tehlikeye açık olurduk, hareket hâlindeyken avantaj biraz da olsa bizimle olurdu.

"En azından birlikte olabilir miyiz? Tek başıma olmak istemiyorum."dediğinde onu kafamla onayladım, bunu bende istemiyordum.

Alena ile birlikte ormanın iç kısmına doğru ilerlemeye devam ettik. Bu süreç içerisinde yolda bulduğumuz tüm ölü hayvanları, doğanın bize hediyesi olan sihir yardımıyla iyileştirdik. Bu kadar ölümün olduğu bir dünyada, yaşamı sağlamak ilahi bir kuvvetti. Fakat gücümüz, sadece hayvanlara ve bitkilere yetiyordu. Bazı cadıların, insanları geri döndürebildiğini duymuştum. Bir kısım hayatına kaldığı yerden devam ederken diğer kısmın  sınırlı bir zamanı oluyordu. Kimi beş dakika içinde yeniden ölüyor kimiyse aylar sonra ölümle yeniden buluşuyordu. Bunu en son yapabilen kişi, kayıtlarımıza göre üç yüz yıl önceki meclisin en güçlüsü olan Liv'di. Ondan sonra kimse böyle bir güce erişememişti.