Öğrenci Evi

-ÖE-BÖLÜM-1

İyi okumalar

Mira'dan

Bölüm1

Sabah aptal çalar saatimin zil sesiyle uyandım. İçimden onu duvara yada camdan aşağı fırlatmak geçsede yapmadım. Tabi eğer camdan onu dışarı fırlatırsam mazallah bir adamın kafasına duşer sonra o adam düşüp yerde bayılır sonra polis ambulans falan gelir beyin kanaması geçirdiğini söylerler ve adamı hastaneye yetişkirirken adam ölür ve bunun suçlusu ben üniversiteye gidemeden bu gencecik yaşta hapishanede çurur giderim. Ayh!Ne diyorum ben yaa!Tabi sabah sabah sizin moralinize sıçmış olabilirim!Pardon. Allah aşkına o küçük şeyden nasıl bu kadar sinir bozucu ses çıkıyo ben hala anlamiş değilim arkadaş.

Neyse ben aptal çalar saatimi şifonyerinden alıp susturmak isterken susmuş hatta ve hatta saat 9:00 den beş altı dakika geçmişti. Tamam biraz şaçma sapan şeyler demiş olabilirim ve sizi sinirlendirmiş olabirim ve bu sureçte zaman geçmiş olabili-

"Miraaa kizim uyanmadın mı hala sen? Rüzgar oğlum git ablanı uyandır." Ve annemin aşağıdan seslenen pardon çığıran melekler (!) gibi sesi benim sözlerimi keser!

"uyandım anne o evlatlık kardeşimi başıma salma." dedim annemin sesinden hiç bir farkı olmayan bir sesle.

Derin bir of çekip yatağımdan uzun çabalar sonucu kalktım ve kendimi banyoya attım ama atmaz olaydım! Banyodan çiçek kokulari geleceğine bok kokulari geliyordu!! Rüzgar pardon EVLATLIK KARDEŞİM yapmiş yine yapacağini."Aneee Rüzgar banyoyu kokutmuş şu allahın cezasına bir şey söylee" diye bağırdım. Milletin banyosundan cennet kokulari gelsin bizimkiden evkatlık kardeşimizin bok kokuları! Oh ne ala memleket.

Neyse banyodaki rutin işlerimi zorla halletikten sonra ki bu kokuyla neredeyse imkansız banyodan hızla çıkıp odama doğru ilerledim. Bir ara orda öleceğimi sanmıştım.

Dolabimin kapağini açip hemen beyaz bir tişört ve lacivert bir pantolon çikartip giymeye başladım. Ne sanmiştiniz? Diğer kizlar gibi beş saat gardırop başinda beklerken"Ayyy ben ne giycem? Hiç birşeyim yokki" diğecemi mi? Çok beklerseniz. Neyse saçlarimida hemen tarayip aşağa indim. Kahvalti masasinda oturan ve gazete okuyan babamin yanina ilerleyip yanağina bir öpücük kondurdum ve"Günaydın millet" diyip masaya oturdum.

Tabağima biraz peynir,domates,salatalık,ve YEŞIL zeytin koyup yemeğe başladim." Bugün çok neşelisiniz mira hanim ne oldu?"diyen babama bakip ağzimdaki lokmayi yuttum."Babacığım bugun üniversite sonuçlarini açikliyorlar ve ben bu evlatlık kardeşimden kurtulduğum için çok ama çok mutluyum" Babam 'ne alaka?' der gibi başini salladi "çünkü eğer üniversiteyi kazanirsam ki bu oldu eminim o zaman istanbula gidicem ve bu Rüzgar denen kardeşimin yani bana kardeşim diyip eve getiren evlatlıktan kurtulucamm."

"Kizim oyle söyleme kardeşine." Diyen anneme omuz silktim "Ne yapiyim anne bu benim kardeşim olamaz yani bak sen şu tipe maymuna benziyor 17 yaşina geldi hala tipi kayik ya" diyip Rüzgari gösterdim."hiçte bile bu tipe kaç kız numarasini vermek istiyor haberin varmi?" Diyen Rüzgara "yav he he" dedim. "Aa yeter ama hadi kahvalitinizi biran once edin de Miranin üniversite sonuçlarina bakalim" dedi annem.

Kahvaltimizi ettikten sonra hepimiz bilgisayar başina toplanmış sonuçlara bakiyorduk. Ailem gözlerini kirpmadan bilgisayar bakarken "Ama sizde benim gitmeme çok meraklisiniz he." Dedim.Ruzgar da hemen lafa girdi"Tabi canim ne bekledin senin arkadandan oturup 'abla gitmee' diyip ağlicağimi?sen gidince büyük odan benim olucak." Diyep zafer işareti yapti bende ona gözlerimi devirdim."çocuklar kavga etmeyi birakin ve buraya bakın" diyen annemin nereyi gosterdiğni baktim vee. Inanamiyorum..

Oturduğum yerden kalkıp "Kazanmişim!!bekle beni istanbul ben geliyorumm" dedim bağırarak.

Bölüm sonu

İlk Bölüm olduğu için biraz kısa tuttum
Vote ve yorum unutulmasın.
Okuduğunuz için Sağolun:)