My Bully {Wattys2016}

2. Οι συνέπειες

Εεε όχι. Όχι αυτός.

"Πωω άντε τώρα να τα μαζέψεις. Όταν περπατάς δεν κοιτάς ρε κοπέλα μου ;" είπε και κατευθείαν το βλέμμα του συνάντησε το δικό μου.

"Φυτούκλα ;" είπε ξαφνιασμένος (και ναι παιδια αυτό είναι το ωραίο υποκοριστικό μου διαλεγμένο από τον κύριο Άρη Παπακωνσταντίνου)

"Συ-συγγνώμη δεν το ήθελα" είπα και πήγα να φύγω αλλά ένα χέρι με κράτησε.

"Πρόσεχε γιατί την άλλη φορά φυτούκλα δεν θα λυπηθώ την φάτσα σου . Το κατάλαβες ;".

"Ν-ν-αι".

Καθώς μου τα έλεγε αυτά παρατήρησα ότι με πλησίαζε απειλιτικά κοιτάζοντας με στα μάτια. Δεν ξέρω τι θα γινόταν αμα δεν συνέχιζε να μιλά.

"Ωραία άντε δρόμο τώρα" μου είπε και φοβισμένη απο την απειλή του αρχίσα να περπατώ γρήγορα χωρίς να κοιτάξω πίσω.

Όταν έφτασα στο σχόλειο ένιωσα ένα πόνο στο στομάχι μου και κατευθείαν έτρεξα στις τουαλέτες για να ηρεμίσω πριν αρχίσει το μάθημα. Μπήκα λοιπόν και κλειδώθηκα σε μία τουαλέτα . Αυτομάτως άρχισα να κλαίω για το πόσο σκάτα έπρεπε να ήταν η ζωή μου , για το ότι δεν έχω φίλους και πάνω από όλα το bulling που μου ασκούνε .

Ξαφνικά άκουσα φωνές κοριτσιών να με πλησιάζουν και αυτομάτως σταμάτησα να κλαίω έτσι ώστε να ακούσω καθαρά τι λενε . (Όχι δεν είμαι κουτσομπόλα)

"Τον είδες τον Άρη σήμερα το πρωί ;" είπε μία από αυτές.

"Μα φυσικά καλή μου. Αχχ τι μάναρος είναι αυτός . Μου χαμογέλασε κιόλλας . Ε εκεί έλιωσα".

"Λογικό κοπέλα μου το παιδί δεν παίζεται ".

"Αχαα συμφωνώ. Ξες μήπως τι παίζει με την Ηλιάνα και τον Άρη;".

"Τίποτα απόλυτως ρε... απλά γνωστοί είναι τίποτε παραπάνω".

"Είπα κι έγω. Θα μας έτρωγε αυτή το μανάρι. Άντε πάμε να φύγουμε".

"Ναι πάμε".

Και εκείνη τη στιγμή ακούστηκε ένα "κρακ" που φυσικά με πρόδωσε .

"Ποιος είναι εκεί ;".

"Σςς...Έλα πάμε να δούμε".

Από εκεί και πέρα τίποτα. Δεν ακουγόταν τίποτα . Ώσπου ένιωσα κάτι στο δεξί μου ώμο.

"Βρε βρε βρε την Ηλιάνα. Δεν μας τα έλεγες αυτά. Κρυφακούμε κρυφακούμε ;" είπε η μία

"Ό-όχι ήμουν εδώ πριν από εσάς. Σας το εγγυόμαι δε-δεν άκουσα απολύτως τίποτα" είπα φοβισμένη.

"Καλά κοπέλα μου ηρέμισε. Δεν θα σε πειράξουμε" είπε η άλλη και μου χάιδεψε τα μαλλιά , όμως εκείνη την στιγμή κατευθείαν μου ρίχνει ένα χαστούκι και πέφτω κάτω. Καθώς γελούσαν βγείκαν έξω με αέρα νικητριών , ενώ εγώ πάλευα να σηκωθώ από το πάτωμα κλαίγοντας χωρίς σταματημό.

Να και ένας ακόμα λόγος για τον οποίο και φοβάμε να έρχομαο αλλά και μισώ τις στιγμές αυτές σε αυτό εδώ το σχολειο.

Άφου σηκώθηκα έπλυνα λιγάκι το πρόσωπο μου , κοιτάχτηκα στον καθρέπτη και το μόνο που είδα είναι ένα τιποτένιο κορίτσι που κλαίει για την μοίρα του χωρίς να κάνει τίποτα γι αυτό. Τέλος πάντων μετά από μια συζήτηση που είχα με τον εαυτό μου κατευθύνθηκα στην τάξη μου μιας και είχε χτυπήσει το κουδούνι.

Μπήκα μέσα και έκατσα στην θέση για να αρχίσει το μάθημα . Εκείνη τη στιγμή μπαίνει μέσα ο Άγγελος. Το λεγόμενο μανάρι του σχολείου. Μετά από τον Άρη όπως λένε όλοι. Μην φανταστείται είναι το άλλο άκρο ο Άγγελος. Είναι ευγενικός, καλόκαρδος, που νοιάζεται για τους άλλους. Γενικά είναι ένας άγγελος.

Από τις σκέψεις μου με έβγαλε μια φωνή δίπλα μου.

"Γειά. Μπορώ να καθήσω ;".

"Ν-ναι φυσικά" είπα και πήρα την τσάντα μου απο την διπλανή θέση.

Πραγματικά αυτό δεν το περίμενα. Με τίποτα. Ήρθε και έκατσε δίπλα μου. Απίστευτο. Φυσικά και υπήρχαν δολοφονικά βλέμματα κοριτσιών που με κάρφωναν , αλλά δεν έδωσα σημασία και έτσι ξεκίνησε το μάθημα...

------------------------------------------------
Γεια σας ! Δευτερο κεφαλαιάκι σημερα . Οριστε παρτε να εχετε. Τα λεμε συντομα ξανα.

Φιλακια αγαπες ♡♡♡