My Bully {Wattys2016}

9. Ξεγνοιασιά

Ντριν ντριν ντριν.
Άκουσα το ξυπνητύρι να χτυπάει σαν τρελό και να φτάνουν τα νεύρα μου στο Θεό. Δεν έδωσα σημασία ,το έκλεισα και συνέχισα να κοιμάμαι αμέριμνη.

"Ηλιάνααα...Σήκω να πας σχολείο" φώναξε ο Πέτρος από κάτω.

"Να έρθει αυτό εδώ" απάντησα και προσπάθησα να συγκεντρωθώ στο σκοπό μου.

Άκουσα βήματα από τις σκάλες. Όχι καλό σημάδι αυτό. Όταν έρχεται να με ξυπνήσει ο Πέτρος η κατάληξη είναι δραματική.

"Ηλιάνα ; Ηλιάνα ; Ρε Ηλιάνα" με φώναζε αλλά έκανα πως κοιμόμουν μπας και με αφήσει να κάτσω άλλη μια μέρα σπίτι.

Ξαφνικά πηγαίνει στην τουαλέτα. Περίεργο. Ποτέ δεν με αφήνει ύσηχη , αλλά ας προσέχω μην τυχών και κάνει τίποτα πονηρό.

Συνέχιζα τον ύπνο μου , όταν ξαφνικά μέσα στο δωμάτιο εμφανίστηκε για δεύτερη φορά ο αδερφός μου. Μα καλά ; Τι συμβαίνει με αυτό τον άνθρωπο ;
Δεν μιλούσα , ούτε άνοιξα τα μάτια να δω τι ετοιμάζει.

Εκείνη τη στιγμή που πήγα να μισοανοίξω το μάτι μου να δει τι κάνει...Πλαφ...Νερό...Ωω ναι το έκανε...

"Παιδάκι μου πας καλά ; Πως με ξυπνάς έτσι;".

"Ωραία τώρα ξύπνησες. Άντε ντύσου για να πας σχολείο" μου είπε και τσατισμένη άρχισα να ντύνομαι.

Αφού ετοιμάστηκα , πήγα στο σχολείο ακόμα τσατισμένη από το πρωινό μου ξύπνημα. Καθώς έφτασα στο προαύλιο μία φωνή με έβγαλε από τις σκέψεις μου.

"Καλημέρα αγάπη μου" και με αυτή τη φράση κατάλαβα ακριβώς ποιος είναι.

"Καλημέρα μωρό μου" του είπα και του έδωσα ένα πεταχτό φιλί (ξέρετε που).

"Πάμε στα παιδιά;" με ρώτησε και εγώ κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά.

Καθώς πηγαίναμε προς τα εκεί θυμήθηκα την πρώτη φορά που γνώρισα αυτά τα υπέροχα παιδιά!

~Flashback~

Πριν 1 χρόνο

Μπήκα στο καινούργιο σχολείο φοβισμένη για το τι επρόκειτο να αντιμετωπίσω. Καινούργιοι καθηγητές , καινούργιοι μαθητές , καινούργια μαθήματα , καινούργιες δυσκολίες , καινούργια ζωή...

Καθώς περπατούσα αμέριμνα , προσπαθούσα να παρατηρήσω το χώρο γύρο μου , αλλά δυστυχώς για εμένα δεν καταλάβαινα που είναι το κάθε τι...

''Σίγουρα θα χρειαστώ βοήθεια'' αναφώνησα καθώς παρατήρησα ένα αγόρι να έρχεται προς τα εδώ.