My Bully {Wattys2016}

5.Το πρώτο ραντεβού (Μέρος 2)

"Δεν μου είπες. Που θα πάμε τελικά ;" τον ρώτησα περιμένοντας απάντηση.

"Θα δεις. Είναι έκπληξη".

Ωραία...Πολύ ωραία...

Αφού έβαλε μπρος το αυτοκίνητο ακολούθησαν λίγα λεπτά σιωπής που αποφάσισε να διακόψει ο Άγγελος.

"Είμαι σίγουρος ότι θα σου αρέσει εκεί που πάμε".

"Μήπως να μου έλεγες και εμένα που πάμε ;" είπα κάπως παιχνηδιάρικα.

"Μπαα".

"Τι καλός...".

"Το χω αυτό".

"Αληθειά τώρα το λες αυτό ; Γιατί δεν είναι τίποτα για εμένα να ανοίξω την πόρτα και να φύγω".

"Ηρέμισε πριγκίπισσα πλάκα έκανα".

Μαλισταα. Ενδιαφέρον μέχρι στιγμής...Ας πούμε δηλαδή...Τουλάχιστον καλυτέρα περνάω από ότι θα περνούσα στο σπίτι νταξει ;;

Μετά από πολύ ώρα αναμονής και όταν λέω πολύ εννοώ πάάάρα πολύ ώρα , φτάσαμε σε ένα φανταστικό εστιατόριο από το οποίο μπορούσες να διακρίνεις όλη την Θεσσαλονίκη.

"Ποπο είναι φανταστικά εδώ".

"Στο'πα ότι θα σου αρέσει και φαντάσου κάνουμε παρέα μόνο δύο μέρες".

"Μεγάλο χρονικό διάστημα".είπα κοκκινίζοντας

"Όσο να πεις είναι. Τέλος πάντων τι λες ; πάμε μέσα ;"

"Ναι γιατί όχι ;"είπα και κατευθηνθήκαμε προς το εστιατόριο.

"Γεια σας πως μπορώ να σας βοηθίσω ;" Είπε ο σερβιτόρος.

"Θα θέλαμε να παραγγείλουμε".

"Ναι φυσικά. Σας ακούω". είπε και συνενοήθηκε με τον Άγγελο για την παραγγελία ενώ εγώ απολάμβανα την θέα.

"Θα μπορούσα να κάθομαι εδώ και να κοιτάω αυτή τη θέα για ώρες".

"Το ξέρω είναι μαγευτικά εδώ, αλλά τι λες να κοιτάξεις και λιγάκι εμένα ;".

"Ναι συγγνώμη αφερέ.....θηκα".

Εκείνη την στιγμή είχα παγώσει. Είχε βγάλει από την τσέπη του ένα πανέμορφο κολιέ με τα αρχικά των ονόματών μας.

"Είναι πανέμορφο..Σε ευχαριστώ θα το φοράω κάθε μέρα".

"Όπα όπα ποιος το είπε ότι είναι για εσένα ;"

Τώρα μου χάλασε την όρεξη. Ένα μπράβο για τον Άγγελο. ΜΠΡΑΒΟ

"Ξέρεις πρωτιμώ να κοιτάω την θέα..."