Harry biliyormusun,daha küçücükken ben seni benim kahramanım olarak görüyordum.Hep seni uzaktan sevdim her ne kadar sana birçok kızdan daha yakın olsamda.
Daha sonra,bir sürü saçma sapan şeyler ortaya çıktı.Oradan oraya koştun,koştum.
Sanki senin sevmeye vaktin yoktu ama Ginny hep bekledi asla vazgeçmedi.Bende.Farkımız bizim en yakın arkadaşlar olmamızdır.
Etrafında çok kız vardı Harry.Annem hep insan gözünün önündekini göremez derdi doğruymuş.Beni görmen o kadar zordu,o kadar imkansızdi ki.
Herkes seni sanki çepeçevre sarmıştı."Ünlü seçilmiş çocuk Harry Potter."
Yıllar geçti hala değişmedi.Oysa ben seni ilk gördüğümde o meşhur seçilmiş çocuk olduğunu anlamıştım ama önemsizdi ben seni sen olarak sevmiştim alnındaki yara izi umrumda değildi ben senin gözlerini sevmişken...
Sana bir açıklama yapmam gerektiğini biliyordum böyle devam edemezdi ama inan bana sana açıklama yapmayı bırak sana olan hislerim yüzünden kendimden nefret ediyordum.
Ginny her yanıma gelip sana olan sevgisinden söz ederken ben her seferinde kendimden iğreniyordum.Yanlış yaptığımı biliyordum.
Duygularından kaçıyordum yıllar geçtikçe hep içime sakladım sevgimi taki şu an sana bunları yazana kadar..
Mektubumu burada bitiriyorum cevap gelmeyeceğini bilsemde yazdım belki kalbimdeki sırları özgür bırakmak için belki beni konuşturmayan düğümü bozmak için..
Özür diliyorum...
************
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hermione'den Mektuplar
FanfictionHogwats savaşında Moly yetişememişti Bellatrix'in attığı lanet ile Ginny ölmüştüm Harry ancak yıllar sonra kendine gelebilmişti...