~KÖRDÜĞÜM~

Akıl ve Kalp

Saat geç olmuştu.Sezin'le yatağıma uzanmış hayaller kuruyorduk.O hoşlandığı çocuk hakkında yapmak istediklerini sıralarken ben de Semih ile ilgili hayaller kuruyordum.

Özgürdüm...Kimse karışmazdı hayallerime.İstediğim kalıba sokabilirdim onu.Beni çok seven bir eş olması ne kadar güzel olurdu değil mi?Tabiki evet!Her gün eve çiçekle gelen tiplerden istemezdim.Arada hediye almalıydı,özel günleri ise asla unutmayacak!Ve daha neler neler...Hatırladıkça eklerdim artık!

"Düşünsene nasıl olur?Hakan ve ben evleniyoruz!O egolaman pisliğin tüm duvarlarını yerle bir etmişim..Rolleri değişiyoruz artık o benim peşimden koşuyor!"diyerek kahkaha atmaya başladı.

"Bu çok önemli haber olur artık!Buz prensimiz buzlarını eritiyor mu?Şok şok şok!Kaçan kovalanıyor!!!Falan filen..." kurduğu cümleler üzerine ikimizde kahkaha atarak gülmeye başladık.

Mutluluğumuzu yarıda kesen Sezin'in çalan telefonuydu.Yataktan kalkarak telefonu açtı.

"Efendim baba!"

"......."

"Geldi mi abim?"

"......"

"Tamam ben hemen hazırlanırım!"diyerek telefonu kapattı.Çalışma masamın üzerindeki saate kaydı bakışlarım.On ikiye yirmi dakika vardı.Neredeyse günü bitirmiştik.

"Eylem'im ben gideyim artık!Abim gelecekmiş beni almaya!"dedi.İstemesem de gitmesini mecburen evet demek zorunda kaldım.

Aşağı kapıya kadar eşlik ettim.Kapıyı açtığımda Semih abinin kapının önünde beklediğini gördük.Gri eşofman altı,üzerinde de siyah tişört vardı.Saçları her zamanki gibi dağınık...

"Hadi Sezin!"dedi Sezin daha ayakkabısını giyememişken.Asıl tuhaf olan bana selam vermemiş olmasıydı.Mutlaka selam vermese bile bana bakıp gülümserdi.

"Tamam abi acelen ne?Bekle biraz da ayakkabımı giyeyim!"

Semih abi yüzüme dahi bakmıyordu.Bana sırtını dönerek Sezin'in ayakkabısını giymesini bekledi.Benden kaçıyor gibiydi.Galiba artık benimle konuşmayacak,muhattap olmayacaktı.

"Tamam hazırız,iyi geceler Eylem!Dur öpeyim seni!"diyerek beni kendine çekerek öptü.Alındığımı belki anlar diyerek Semih abiye de imalı bir şekilde iyi geceler dediğimde aldığım tepki hiç hoşuma gitmemişti.
Yüzüme dahi bakma gereksinimi duymadan sırtı bana dönük şekilde iyi geceler demişti.Onun bu davranışları,anlamsız bakışlar eşliğinde Sezin ile bakışmamıza sebep olmuştu.

Kapıyı kapatıp içeri girecektim ki pencereden bize bakan Neziha teyzeyi buldu gözlerim.Sonsuza kadar görmek istemeyeceğim kişiydi kesinlikle!Sürekli uğraştığı kişi neden ben oluyordum?

"Sana da iyi geceler Neziha Teyze!Sen yine bizi dinliyordun değil mi?Ne kadar fitneci birisin ya!"dedim.Kadın benimle uğraşmaktan zevk alıyordu sanki.Şu iki saniye gözgöze gelmemiz bile sinirlerimi bozmama yetiyordu.
Cevap vermesine firsat vermeden kapıyı kapattım.

Kapıyı kapatıp sırtımı duvara yasladım.Bu kadınla baş etmenin bir yolu olmalıydı.
"Amaan Eylem!Uğraştığın kişiye bak!Bir an önce liseyi bitir ve kurtul şu mahalleden!"

Üniversiteyi kazanmalıydım.Hayalini kurduğum güzel bir meslek vardı.Bu yüzden bu yıl kafama gereksiz konular sokmamalıydım.Kazanıp gitmeliydim.Hatta mümkünse şehir dışı olmalıydı.Yoksa her sabah Neziha Teyzeyi görerek sinirimden bir gün delirirdim.