She destroyed me

Κεφάλαιο 36ο

Θυμάμαι σαν χθές την πρώτη μέρα που γνωριστήκαμε...
Ηταν στο σινεμά.Μόλις είχα χωρίσει με το αγόρι μου.Εβρεχε τόσο,κρύωνα.Εκλαιγα,έκλαιγα και ξαφνικά αισθάνομαι ένα χέρι να με ακουμπά και να μου που προσφέρει ενα χαρτομάντηλο...
"Μα πόσο χαζός μπορεί να είναι κάποιος για να στεναχωρήσει μια τόσο όμορφη κοπέλα;"
Γύρισα και τον κοίταξα.Ηταν τόσο όμορφος,σαν του πρίγκιπες των παραμυθιών που μου διάβαζε η μαμά μου όταν ήμουν μικρή...του χαμογέλασα
"Σας ευχαριστώ πολύ"
"Είστε καλά;"
"Η αλήθεια είναι πως οχι"
"Μόνη σας είστε εδώ;"
"Με το αγόρι μου.Δηλαδή το πρώην άγορι.Πριν λίγο χωρίσαμε και μ'άφησε μόνη μου"
"Τι κόπανος"
"Αφήστε"
"Μα εσείς τρέμεται"
Βγάζει το σακάκι του και με σκεπάζει τρυφερά"
"Ειλικρεινά δεν είναι ανάγκη να το κάνετε αυτό"
"Μα τι λέτε τώρα;Το θέλω και το κάνω"
Εκλαψα στην αγκαλιά του.
Μύριζα το άρωμα του.Ενιωθω πολύ περίεργα...
"Νίκος"
"Μαντώ"
"Πολύ όμορφα όνομα"
"Σε ευχαριστώ πολύ"
"Ξεχωριεστό,όπως και εσυ"
Και κάπως έτσι κάναμε σχέση,μετά παντρευτίκαμε μετά έμεινα έγκυος και τώρα...

...
"Ορκίζεσαι να την αγαπάς και στα καλά και στα άσχημα;"
"Ορκίζομαι"
...
Και τώρα τι;