Δεν είχα αίσθηση του χρόνου...
Πονούσα τόσο πολύ.Η αναπνοή μου κοβόταν...Ενιωθα πως δε θα φθάναμε ποτέ.Εκλεισα τα μάτια μου και όταν τα άνοιξα βρισκόμουν ήδη στο δωμάτιο τοκετού...Ο Νίκος ήταν πανικοβλημένος.Μου κρατούσε το χέρι και προσπαθούσε να με ηρεμήσει.
"Ολα θα πάνε καλά μωρό μου.Χαλάρωσε και πολύ σύντομα θα έχουμε στην αγκαλιά μας το μωράκι μας"
"Αάάάάάάάά"
"Ελα Μαντώ σπρώξε,λίγο ακόμα"
"Αάάά πονάω πολύ Νίκο" φώναζα και έτσι μου δώθηκε η ευκαιρία να του σφίξω όσο πιο δυνατά μπορούσα το χέρι του
"Λίγο ακόμα"
"Ελα μωρό μου λίγο ακόμα"
"Αάά δε μπορώ άλλο"
"Ηρέμησε μωρό μου"
"Μη μου λες να ηρεμήσωω άάά"του είπα και εκείνη τη στιγμή άκουσα ένα κλάμα μωρού
VOUS LISEZ
She destroyed me
Roman d'amourΜε τον Νίκο ήμασταν μαζί 8 χρόνια,ήταν αρκετά για να μάθω πόσο πολύ μ'αγαπούσε αυτός,πόσο πολύ με συμπαθούσε ο αδελφός του,και πόσο πολύ με ήθελε νεκρή η μαμά του...
