Hayatıma sayısız kez yeniden başlamak istedim.Sayısız kez,yaptığım hataları düzeltmek ve yeniden başlamak istedim.Her yeni sayfada bir öncekinin izlerinin olduğunu bilmeme rağmen her hata yaptığımda bunu diledim içimden.Yeniden başlamak ve hata yapmamak.
Ne zaman ki en büyük hatama aşık oldum,işte o zaman bütün hatalardan nefret ettim.
Nefes şarkısında durakladı ve arkasında hareket eden iki uzun gölgeye baktı."Daha değil."dedi içinden."Daha ölmeyeceğim."
Bu sırada ayaklarının ihanetine uğrayan Kaan,geldiği yöne doğru hızla koşmaya başlamıştı bile.İçine bir korku doğmuştu.Sürekli ağlayan bu korku,Kaan'ın boğazını sıkıp,derisini çizmeye başlamıştı.Sanki mümkünmüş gibi daha da hızlandı ve sonunda,her şeyin şahidi sokak lambasının yanına geldi.
Ürkmüş,küçük kızın bedeni duvarın dibinde titriyor,iki çirkin gölge ise bu bedenin üzerinde geziniyordu.Kaan hiç tereddüt etmedi.Bir anda ortaya atıldı ve bu çirkin gölgeleri kızın üzerinden çekip aldı.
-
"İyi misin?"dedi Kaan dudağındaki kanı silip.
Kafasını kolunun altına saklamış kız,ürkek gözlerle Kaan'a baktı.Gözlerideki korku yerini meraka bırakıyordu.Kimdi bu süperkahraman? "Süperkahramanlar gerçek değil."dedi içinden.Sonra ekledi;"Belki de gerçektir,kim bilir!"
"Hadi gidelim buradan"dedi ve elini uzattı genç adam.Kız önce adamın ellerine ardından dudağının kenarından kan sızan yüzüne baktı.Kumral saçları uzundu.Küçük bir topuzu bile vardı arkasında.Gözleri yeşil gibiydi.Ellerinde küçük küçük iyileşmiş ama izi kalmış kesik izleri vardı.Genç kız,kolunu yüzünden iyice çekti ve elini genç adamın elinin arasına bıraktı.İkisi birlikte ıssız sokaktan çıktılar ve bir banka oturdular.Deniz,siyah kadife bir kumaş gibi rıhtımı örtmüştü.İkiside denize sığınmaya karar verdiler ve belli bir süre sessiz kaldılar.Çok geçmeden genç kız yerinde kıpırdandı ve iri,parlak gözleriyle genç adama döndü.
"Teşekkür ederim."dedi mahcupça."Dudağın"dedi ardından."Çok acıyor mu?"
Kaan'ın eli istemsizce dudağına gitti."Hayır."dedi yalan söyleyerek.İnandırıcı olsun diye,dudağının sızısına rağmen gülümsedi."Acımıyor."Belli bir süre sessizlik oldu.Ardından usul dalga sesleri duyuldu.
"Adın ne?"dedi genç kız bir anda.Az önceki korkak kızla alakası yoktu bu kızın.Bu kız oldukça meraklı,canlıydı.
"Kaan."dedi genç adam omuz silkerek."Peki ya senin ki ne?"
"Nefes"dedi kız gülerek."Adım Nefes."
Kaan istesede gözlerini bu kızdan alamıyordu.O başka yöne bakmak istedikçe kızın görünmez elleri yüzünü yüzüne sabitliyordu sanki.Kızla biraz daha konuşmak istedi.
"Adının bir hikayesi var mı?"dedi denize bakmaya çalışarak."İlk defa duyuyorum Nefes ismini."
Genç kız gülümsedi ve denize döndü."Evet,var." Sonra gözlerini,genç adama sabitledi;"Vaktin varsa,anlatabilirim?Ben anlatmayı çok severim.Bir de kendi kendime konuşmayı.Ha,bir de elma şekerini."dedi ve kısa ama yüksek sesle güldü.
Kaan şaşkınlıkla kıza baktı.Ardından Nefes'inki kadar olmasa da canlı bir sesle"Olur"dedi."Bende dinlemeyi severim.Yani bazen."
Nefes,ciğerlerini gece ayazıyla doldurdu ve anlatmaya başladı;
"On beş günlükmüşüm bizi bulduklarında.Eski bir evin bahçesinde bulmuşlar beni ve annemi.Annem beni doğurduktan sonra,kendini o eski evin bahçesindeki elma ağacına asmış.Beni de ağacın dibine bırakmış."
"Elma şekerini sevmesi ne kadar da ironik!"dedi Kaan içinden.
"Yetimhanedeki ablamız,beni bulduğunda neredeyse ölmek üzereymişim.Hemen almış beni yetimhaneye getirmiş.Ağlamaktan sesim kısılmış,üşümüşüm,ateşim varmış,makineye bağlanmışım.Tek başıma nefes alamıyormuşum.Beni tam iki ay pamukların içinde yatırmış.Ben iki ayın sonunda tek başıma nefes alamayı başarınca,adımı Nefes koymaya karar vermiş."dedi kız gülerek.
Kaan kızı dikkatle dinledi.Nefes'in yüzündeki her izi,mimiklerini izledi.Ardından içinde kocaman bir boşluğun oluştuğunu hissetti.Bu gözler nasıl ölümü kucaklamak isterdi?
"Sen peki?"dedi kız merakla."Senin ilginç bir hikayen var mı?"
"Yok"dedi Kaan duruca."Benim hayatımda ilginç hiç bir şey yok."
"Ölürken hatırlayabileceğin güzel bir anın yok mu yani?Son nefesini vermeden evvel,seni gülümsetecek,dünyaya onun değil,senin kazandığını gösterecek bir anın yok mu?"dedi Nefes şaşkınca.
"Sanırım yok."dedi Kaan denize bakarken."Aslında benim bir hikayem bile yok."
Kız dikkatle yüzüne baktı.Ardından"Eyvah!Geç kaldım!"dedi ve hızla yerinden kalktı.Kaan da refleks olarak onunla kalkmıştı.
Nefes mahcupça Kaan'a baktı."Gitmem gerek,yatak saati çoktan geçti."dedi ve elini uzattı.
"Teşekkür ederim Kaan."dedi tekrar.Kaan da elini kızın ılık ellerinin arasına koydu."Rica ederim."dedi küçük bir gülümsemeyle.Arından çantasını omzunda düzeltti ve hızlı ama küçük adımlarla yürümeye başladı.Kaan belli bir süre arkasından baktı,tam yerine oturacaktı ki,kızın sesi tekrar kulaklarına doldu:
"Herkesin bir hikayesi vardır."dedi Nefes bağırarak."Sen seninkini daha okumamışsındır."dedi ve göz kırptı.Sonra gecenin derinliklerinde kayboldu.
Kaan yerinde mırıldandı ;"Belki de bulamamışımdır."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İLLEGAL #wattys2021
Teen Fiction"Ah benim çok sevgili yara izim.Varlığından şikayet ettiğim,her nefesimde göğsümü sıkıştıran o çok sevgili,derin,çirkin yara izim.Hayatım boyunca hiç kabuk tutmaman ve sızlaman dileğiyle."
