Corporate Seduction

Chapter Two

"E-excuse me, Sirs." Nag-aalalangan niyang pukaw sa pansin ng manager niya at mga kausap nito.

"Yes, Lauren?" narinig niyang tanong manager niya nang lingunin siya nito.

Maging ang mga kasama nito ay sabay-sabay na lumingon sa kanya. Pero mas higit na napukaw ang kanyang pansin sa matiim na titig ni Luke sa kanya. Naroon din pala ang ibang mga heads ng franchise nila. Lalo tuloy ay nailang si Lauren. Ngunit mas matindi ang pagkailang na nararamdaman niya dahil sa titig ng binata sa kanya.

And she has been wondering why that is? Sa tinagal na nakikita niya si Luke ay kailanman ay hindi siya nito sinulyapan sa ganoong paraan. Na tila ba nagsisimulang mag-apoy ang mga mata nito habang nakatitig sa kanya.

Kung tama ang profile na nahanap ng dalaga tungkol sa binata ay matanda lamang ito ng dalawang taon sa kanya. Lauren is already thirty, kaunti na lang ay wala na siya sa kalendaryo, habang si Luke naman ay thirty-five na.

He should have been married at this age. Pero mukhang enjoy pa ang binata sa pambababae nito.

Something flickered in Luke's eyes that Lauren could not give name. Tila lalo lamang nag-aapoy ang mga iyon habang nakatingin sa kanya. It was like he was angry at her and yet there was also desire.

Desire? Nahihibang na yata siya para isipin iyon. Mas pinaniniwalaan ng isip niya na galit si Luke sa kanya dahil naistorbo niya ang kuwentuhan ng mga ito.

Pero hindi nga ba at pangarap niyang matitigan nito ng buong init?

"Lauren." Tawag muli sa kanya ng manager niya. He even snapped his fingers in front of her face para lamang makuha ang atensiyon siyang lumipad patungo kay Luke. "What is it?"

Doon lamang tila natauhan ang dalaga at naalala ang pakay kung bakit siya naroon.

She spaced out because of Luke's fiery eyes.

"Sir, I have to go home already. Good luck po sa inyo. Mag-iingat kayo sa pupuntahan niyo." Dire-diretsong paalam niya rito. Lauren wanted to congratulate herself nang hindi siya nabulol sapagsasalita sa kabila ng pagka-conscious sa mga taong nakatingin sa kanya.

Bahagya na niyang nakita ang pagkunot ng noo ni Luke sa tabi ng manager niya. Hanggang kaya niyang iwasan ang titig nito ay gagawin niya. Pero tila lalo lamang natuon ang pansin nito sa kanya. He even stepped closer to her right side.

Lauren could feel the heat emitting from his body, na tila naman ginagaya ng katawan niya. Nararamdaman din niya ang biglang tila pag-init ng paligid niya.

"Maaga pa para umuwi, Lauren. Alam ko namang kaya mo gustong maagang umalis is that because you to drown yourself in your bed to read your books." Sa loob ng tatlong taong naging manager niya ito ay nakita nito kung gaano siya kahumaling sa mga libro. Tuwing break time ay madalas nitong nakikita siyang nakaupo sa ilalim ng puno sa likod ng opisina nila at nagbabasa. Kaya naman halos kilalang-kilala na siya nito. "Paano ka naman magkaka-boyfriend niyan? You're thirty, and you should already be preparing for marriage."

"Mas matanda pa po kayo sa akin, Sir. Kaya dapat ikaw ang maunang mag-asawa." Biro niya dito.

"Stay, Lauren. Mingle around. Hindi lang tayo ang tao dito sa bar na ito, kung ayaw mong maki-jam sa mga kaopisina natin ay may iba ka pang puwedeng makilala." He said suggestively. Pero napansin ni Lauren ang paglipat ng tingin ni Reid sa gawi ng kaibigan nitong si Luke. "Hindi naman solo ng grupo natin ang buong bar. Anong malay mo, you could have you best night tonight after what happened to you." Hindi naman kasi kaila sa opisina ang nangyaring break-up nila ng dating nobyo. "Baka dito mo makilala ang lalaking muling magpapatibok ng puso mo."