Denizimsi

Bölüm 2 : Ship

Mültimedya da sondaki çocuk wowjneow

Su'dan:
 
      Kalabalık grupla kampın içine doğru yürürken görevli öğretmenimiz -aynı zamanda müdür yardımcımızdı - Haydar Hoca konuşmaya başladı:

"Susun da beni dinleyin ! " dedi önce bağırarak . Tuhaf bir ege şivesi vardı.

   "Çocuklaa şimdi az ilerde görceğniz kayıt yerinin önündeğ tek sıra olucanız . Görevli hanım ablamız size çadır numaranızı söyleyivercek . Birde akşama saat yedide herkes amfide oluversin he . Toplantınız var . Şimdi koşun bakem ileri sıraya " dedi .

     Bizde bahsettiği "istasyon" denilen yere gidip tek sıra olduk ve herkese çadır numaraları söylendi . Zeynep'le aynı çadırdaydık . Tabiki tesadüf değildi annelerimiz aylar öncesinden okulu arayıp ayarlamıştı . Zeyneple çadırı bulmaya çalışıyorduk fakat oldukça büyük ve karmaşık vir yer olduğundan kaybolmamak adında birine sormaya karar verdik . Yolun kenarında oturan kadına dönüp :

"47 numaralı çadır neresi acaba " dedim
"Emm 47 . Nerdeydi 47 . Heh .İstasyonun köşesindeki merdivenden çıkıp sağa sapın sonra karşınıza patika yolu çıkıcak onu takip edin sonrada sağa sapın "

"Teşskkürler"
   
    Kadının dediği gibi yürümeye başladık . Fakat burasi ormanın içinde doğal bir yer olduğundan yollar oldukça engebeliydi ve elimizdeki bavulla zorlaniyorduk . En sonunda çadırımızı bulduk . Bu başarı hepimizin arkadaşlar .

"Ay biz her seferinde nasıl bulucaz burayı zor aklimda tutarım valla ben " dedim

"Aynen ya neyse 2 ayda alışırız " dedi Zeynep.
   
      Daha sonra sonunda çadıra girmeye karar verdik .

"Üç deyince fermuarı indiriyoruz tamammı" dedi Zeynep
"Tamam" dedim
"3 ,2,1 " demesiyle çadırın kapı görevi gören fermuarinı indirdik .

   İçeride sadece iki tane yatak vardı . Yani yatak derken sadece yatağın minderi vardi .

"Ben sola geçiyimi" dedim . Her zaman sol tarafa yatardım. Öyle tuhaf bir takıntımdı .

"Olur geç bana farketmez"dedi Zeynep.

Bavulumu yatağın en ucundaki boşluğa koyup kendimi yatağa attım . Aynısını Zeynepte yapıp bana döndü .
"Ya biz iki ay napıcaz burda ya " dddi
   Tamam güzel bir yerdi ama ilk bakışta fazla ilkel gözükuyordu

"Bilmiyorumki . Kendimiz istedik ama annem demişti orada her gün görevleriniz olucak bir bakımada çalışma kampı gibi diye "

    Daha sonra aklıma gelince telefonumu çıkarıp anneme vardığımı bildiren bir mesaj attım . Zeynep konuşmaya basladı:

"Lan . Allam o çocuklar neydi kimdi öyle bal dök yala " şu bizim okula yeni gelen çocuklardan bahsediyordu .Sadece gülümsemekle yetindim .

"Evet . Neyse dışarı çıkıp keşfedeilm biraz ortalığı . Yarım saat sonra toplantı var zaten" demesiyle çadırdan çıkıp Zeynebinde çıkmasını beklerken  solumuzdaki çadıra göz attım . İki erkeğin konuşması geliyordu:

"Ulan o Cem gavatıda gelmiş . Sırıtıyor birde piç gibi . Bir elime geçsin göstercem ben ona " dedi biri . Sesinden oldukça sinirli olduğu anlaşılıyordu .
"Abi sakin ol gel biraz hava alalım şöyle " dedi diğeri . Cümlesini bitirmesiyle çadırın fermuarının açılması bir oldu . İlk önce hışımla bir çocuk çıktı . Böyle şansın ben . Bu çocuk şu yeni gelenlerdendi sanırım . Açık kahverengi saçları , dolgun dudakları ve sert yüz hatlarıyla dudak uçuklatacak türdeydi . Elmacık kemikleride muhteşemdi bana kısa bir bakış atıp çadırdan çıkan diğer çocuğa döndü. Diğer çocuğunda masmavi gözleri ve kumral denilecek saclari vardı . Buda yakışıklıydı anasını satıyım . Çocuk çadırın fermuarını çekti .
       Sonunda çadırdan çıkan Zeynebe döndüm .  Zeynepde demin yandan gelen sesleri duymuş olacakki çıkar çıkmaz sağdaki çadıra döndü . Oraya dönmesiyle mavi gözlü çocukla göz göze geldi . Sonra bana döndü. Yüzünde tuhaf bir ifade vardı .
"Gel hadi gidelim " deyip çadırın fermuarını çekti . Kalkıp yürümeye başladık . Önümüze önünde "Uyku Vadisi" yazan şirin bir tabelası olan , üstü ağaçla kaplı altindada sedirler ve puflar olan şirin bir çıktı . Hiç düşünmeden anlaşmışız gibi buraya girip ilerdeki sedire oturup bağdaş kurduk . Zeynep hemen konuşmaya başladı. :