რას არ გაიგებ ამ ქვეყნად.. სილუეტი ესეიგი.. ეგ ის არაა ტელევიზორში რო აჩვენეს? ნეტა მაშომ იცის ~~ არამგონია, მაგრამ ჯობს ბექიონმა თვითონ უთხრას~~ ოთხი საათი დარჩა გასვლამდე. რა გავაკეთოოო ~~ იარაღი,ნიღაბიდა ფორმა უკვე მოვამზადე, ვივარჯიშე კიდეც. მოწყენილობააა ~~ ნეტა ტაკეში სადაა~~ ისე წესით უნდა ვნერვიულობდე ხო, მაგრამ რაღაც მშვიდად ვარ. ნეტავ ხომ არ გამინელდა შურისძიების გრძნობა გუშინდელის მერე... ან ხომ არ დავნებდი იმდენად რომ ვეღარც ვგრძნობ... არაა ! არა! გამორიცხულია!! არასდროს... არ მოვისვენებ სანამ თითოეულს არ მოვკლავ... ასე ვფიქრობდი და დავდიოდი დერეფანში,ჩავიარე ბართან და დავინახე ჩენი იჯდა მარტო და სვამდა, ცოტა მთვრალიც კი ოყო. რატომღაც დილის შემთხვევა გამახსენდა. მივედი ახლოს, მხარზე ხელი დავადე და - შეგიძლია გამიზიარო სმის მიზეზი~~ - ოჰ ქალბატონო ანიტა თქვენ ხართ? უკაცრავად რომ ასეთ ფორმაში მხედავთ.. უბრალოდ ..ძალიან მტკივა. - არაუშავს ყველას ტკივა.. შენ ყოველთვის მშვიდი და მხიარული ხარ... თურმე შენც გაწუხებს რათაც.. არ გინდა ნუ უმკლავდები ამ ტკივილს მარტო.. - ანიტ არა წალბატონო ანი - არ გინდა ანიტა დამიძახე -კატგი.. ანიტა იცი რღაცით ბოსს მაგონებ. - რითი? - შენ მისნაირიხარ.. ისიც ყოველთვის ხედავს ადამიანის ტკივის,იგებს მას იზიარებს და ეხმარება.. როგორც ყოველ ჩვენთაგანს დაეხმარა.. შენც ეგეთი ხარ ადამიანის ტკივილს ხედავ მაგრამ ბოსისგან განსხვავებით შენს გვერდით რაღაც მშვიდად ვარ .. მეც ყველაც და ბოსიც.. იცი შენ ადამიანების გაბედნიერება შეგიძლია.- გააბედნიერე ყველა ვისაც შეხვდები.. შენ ეს შეგიძლია.. კინაღამ ავტირდი...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
