Πηγαμε με τα πόδια μιας και η οδος που αναγραφοταν πανω στην πρόσκληση ηταν 3 τετραγωνα πιο κατω. Στη διαδρομή τραγουδαγαμε και κάναμε διάφορες εξαλλες κινήσεις που αυτομάτως μας εκαναν ρεζίλι στους περαστικούς. Δεν μας ένοιαζε και πολυ αφού είμασταν ολες μαζί. Οταν φτάσαμε στην εξώπορτα χτύπησα απαλά την πορτα.
"Σύνθημα"
"Λοιπον κοριτσια ολες φα #" λεει η Χανα και εμείς υπακούμε.
Οταν ανοιξε η πορτα αντικρίσαμε κατι σαν αρχοντικό και μια κόκκινη χοντρή κουρτινα που απο μεσα της ακουγοταν μουσικη. Το δεύτερο πράγμα που θα παρατηρούσε κανεις ειναι ο καραφλος κοντοχοντρος αντρας που άνοιξε την πορτα.
"Καλωσήρθατε στον πρωτο διαγωνισμό Ακαπελα. Ειμαι ο μεγαλυτερος φαν. Οι αντίπαλοι σας ειναι μεσα. Περάστε"
Μολις μπηκαμε μεσα. Ηταν λες και ειμασταν σε κλαμπ παρα σε διαγωνισμο Ακαπελα. Μολις με ειδε ο Καμερον μου εκλεισε το ματι και εγω έκανα πως δεν κοιταω για να μην καταλάβουν τιποτα τα κοριτσια. Στο βάθος διέκρινα τους BMM και ως αχηγο τους... Ωχ οχι. Τι κανουμε τωρα. Ο κυριος με την καραφλα πηρε το μικροφωνο.
"Λοιπόν να ξεκινήσουμε. Υπάρχει μόνο ένας κανόνας τραγουδάμε υπαρκτά τραγούδια. Σε αυτή τη οθόνη θα δείξει το θέμα του τραγουδιού. Καλή επιτυχία"
Ποιον είδε η Χείλι. Μη με βρισετε στο επόμενο θα γίνει χαμοοοοοοος😝😝😝
