Tek kişilik koltuklardır benim yerim,kalabalik ortamda bile onlara otururum ben.
Çünkü yalnızlarin yeridir o tarz yerler.Dünya kadar sorunları olan,acıdan ilmik ilmik olmuş duygularını bastıran,yüzünde anti gülümsemeyle kahkaha atanlarız biz.
Biz'e katılmak o kadar kolay degıldir söyliyim baştan.İlk önce kaybetmeyi öğrenceksiniz.Hayatınızi kaybedip başka ellerde top gibi oynandigini izleyeceksiniz.Sonra birini aşk sanıp peşinden gidiceksiniz.Karşısına çırılçıplak cıkarak tüm benliginizi ona vericeksiniz.Ve sonra booom!!
Elinizden kayıp gitmis,hem de kalbinize mayın koyarak bırakıp gitmis.Serefsiz işte.
Ama gönül hala onu sayiklıyor.Çünkü mayının üstünde onun adi yazili.Patlamak uzere olan mayınin üstunde duran kalbinle biz'e katılabilirsin.Imha etmeye calistik ama olmadi umudumuz yok.
He umut demişken.Umudunu bırakta gel.Umut etmek bizim racona ters.Biz herşeyi pat diye soyleriz.
Giden geri dönmez,seven vaźgecmez,acı çeken ölmeyi beceremez,mutlu olmak bize ters.
Bizim felsefemiz budur.
Sonra sonraa,,,
Dur daha en yakınim dediginden tekme yedin.Sende acıyı görunce kaçma hemen.Zaten acıdan kaçamazsin.
En'lerimiz dedigimiz insandışı varliklar var ya hani.
Aslında onlar türlerinin tek örnegı olanlar ve bizi buluyorlar işte sayıyla geliyorlar.Aslında onlar acının görünüş degistirmis halleridir.
Güvenle,iyilikle,sevgiyle,baglilikla kaplıdır onlar.Ama aslında lime lime edilmis acılarimizin ta kendileridir.
Ve son olarak;
Aramıza hoşgeldin demek isterdim.
Ama ilk once canını yakicam senin.
Hissetmezsen eğer biz'densin artık.
