"coming back to you"

pang walo

Gabi na ng makauwi ako sa bahay.

nakatingin lang ako sa labas

habang inaalala ang nakalipas

"alex ano ba tumigil ka nga nalikiliti ako"
sabi ko sa kanya habang hinahalikan ang aking leeg.

"ambango mo kasi mahal eh hindi ko mapigilan "
sabi niya habang tuloy pa din sa kanyang ginagawa.

"alex naman eh"
sabi ko habang ginagawang salangga ang aking kamay.

"haha nag lalambing lang naman ako eh wag kang mag alala pag may anak na tayo sila nalang ang kukulitin ko hindi na ikaw"
kunwaring nagtatampong sabi niya.

"so ganon hindi mo na ko papansinin eh di hindi nalang tayo gagawa ng baby para lagi mo kong papansinin"
natatawang sabi ko.

"mahal na man eh"
sabi niya na nakanguso pa.

"oo na hahaha "
halakhak na sabi ko.

"gusto ko ng limang baby alex at limang baby clarisse para masaya"
nakakalokong ngiting turan nito.

nanlaki ang mga mata ko at hinanpas siya.

"aray hahaha joke lang naman aray naman mahal"
hampas ako ng hampas habang tumatawa pa siya..

napaluha nalang ako

kahit hindi na bumalik ang araw na masaya pa kami basta makasama ko lang siya sa huling araw ng buhay ko.

pumasok na ako sa pintuan hinanap agad siya ng aking mga mata .

pumunta ako sa kusina pero wala siya pati sa sala pero wala padin siya

pati sa kwarto wala din siya.
siguro nag over time sa trabaho

umupo nalang ako sa sofa habang nag hihintay sa. kanya.

tatayo na sana ako para mag timpla ng kape upang maibsan ang aking antok ng.

"buti naisipan mo pang umuwi"
napatingin ako aa gawing pinto nakatayo siya roon at nakatingin lang saakin.

"patawad kung hindi ako umuwi marami lang akong inaasik-"
naputul ang aling sasabihin ng mag salita siya.

"wala akong pakialam kung hindi ka umuwi o hindi kana umuwi ng wala na akong papalamunin pa dito sa pamamahay ko"
malamig niyanhmg sabi at tuluyan ng umakyat sa hagdan.

ganun lang ba ang tingin niya sakin isang pabigat.
palamunin.

huh totoo naman eh palamunin lang talaga ako.

umakyat na ako sa kwarto nadatnan ko siyang natutulog sa aming kama.

lumapit ako at humiga niyakap ko siya mula sa kanyang likuran.

" mahal na mahal kita alex patawarin mo ako kung iniwan kita ayoko lang namang masaktan ka kaya lo ginawa yun sana dumating yung araw na mapatawad mo din ako"
hinalikan ko siya sa. kanyang noon.

"good night mahal"
i whispered.

nagising ako sa sinag ng araw na tumatama sa aking balat.

napalingon ako sa aking tabi ngunit wala na roon si alex .

dali dali akong lumabas ng kwarto at bumaba ng hagdan.

nakita ko siyang nag aayos ng pag kain sa lamesa.

"kumain kana"
tipid na sabi niya.

napangiti ako at umupo sa tapat niya.

nakatingin lang ako sa kanya habang kumakain.

wala ni isa sa aming dalawa ang nag salita.

"hmm kamusta na ang trabaho mo"
basag ko ng katahimikan.

"ayos lang"
tipid na sagot niya na hindi manlang ako tinapunan ng tingin.

tumayo na siya at akmang aalis ng yakapin ko siya sa kanyang likod. habang umiiyak

"h-hindi mo ba talaga ako mapapatawad alex.
miss na miss na kita mahal"
iyak na sabi ko habang nakayakap padin sa kanyang likuran

pilit niyang tinatanggal ang mga kamay ko pero lalo ko lang hinigpitan ang kapit sa kanya.

" ANO BA! BITAWAN MO NGA AKO MALALATE NA AKO SA TRABAHO KO."
singhal na sabi niya at malakas na pag waksi ng aking kamay mula sa kanya.

at tuluyan ng lumabas
nanghihina akong umupo at umiyak .

Napaubo ako dahil sa sakit ng aking lalamunan.

ngunit nagulat ako ng makita ko ang dugo sa panyo.

napaiyak nalang ako at iniisip na wala na talagang pag asang mabuhay pa.