"coming back to you"

pang siyam

Niresetahan ako ng doctor para maibsan ang pagdurugo ng akong ilong.

unti unti na daw kumakalat ang lason papunta sa aking utak.

sinabi ng doctor na dapat na akong maconfine ngunit tumanggi ako mas gugustuhin ko ng mamatay ng kasama ang lalaking mahal ko sa huling sandali ng buhay ko.

umuwi na ako

nagulat ako ng maabutan ko ang kotse ni alex sa kagare.

hindi pa naman niya uwian ngayon.

dali dali akong pumasok at umakyat sa kwarto pero nagsisisi
ako kung bakit pa ako umakyat nakita ko si alex nakapatong sa babae habang bumabayo.

nagulat nalang ako sa reaksiyon ng aking mga kamay.

ng pumasok ako sa kwarto kung nasaan sila.

hinabunutan ko ang buhok babae habang nakahubad ito.

"ang landi mo para ahasin ang asawa ko."
sabi ko ng nanggigil sa kanyang mga buhok

"f*ck ano bang ginagawa mo hah" galit na sigaw ni alex  habang habang inaawat kami.

"alex bakit mo ba ako ginaganto. alex sobrang sakit na"sabi ko habang umiiyak.

"sino ba ang unang nanakit hindi bat ikaw huh kaya wag mo akong tatanungin kung bakit namumuhi ako sayo dahil wala kang karapatan.,"
sigaw niya .

"alex a-ano bang dapat kong gawin para mapatawad mo ako please sabihin mo gagawin ko"
pagmamakaawa ko sa kanya.

"gusto mong malaman  kung pano kita mapapatawad"
sabi niya habang papalapit sa akin.

halos lumiwanag ang aking muka sa narinig ko mula sa kaniya...

tumango ako bilang sagot.

inilapit niya ang kanyang muka sa aking tenga.

"ang mawala ka!
sana namatay ka nalang para hindi ako nagalit sayo"bulong niya.

halos hindi ako makagalaw sa aking narinig

gusto niya akong mamatay.

sana nga namatay nalang ako noon.

umalis na siya kasama ang babae niya at pinaharorot ang sasakyan.

hindi ako tumigil sa kakaiyak hanggang sa nawalan na ako ng malay.

Nagising ako sa ganoong pwesto pa rin tumayo ako at nakita kong nakahiga na si alex.

ala una na ng madaling araw.

hindi manlang siya nag abala na ilipat ako.

napaluha nanaman ako.

siguro nga kahit kailan hindi mo na ako mapapatawad.

inayos ko na ang mga damit ko at inilagay sa malaking maleta.

ito seguro yung tama.

kumuha ako ng papel bilang paalam sa pangalawang pagkakataon iiwan ko na siya pero totoo na to

dahil mamamatay na. talaga ako.

umiiyak ako habang isinusulat yun

         mahal ko sa pangawang
pagkakataon ay iiwan nanaman muli kita.  patawarin mo kung iniwan kita noon ayoko lang na masaktan ka 3 years ago nalaman ko na may cancer ako sinabi ng doctor na wala na daw kagamutan yun kaya mas pinili kong lumayo para hindi ka na masaktan pero nasaktan parin kita ng sobra. pero nagpasalamat ako sa diyos ng malamang nalusaw ang bukol sa matress ko tuwang tuwa ako nun pero galit kana sakin at muhing muhi kana pero tinanggap mo parin ako kahit hindi na asawa ang turing mo sakin. sabi ko hindi ako sumuko hanggang mapatawad mo ko pero dumating ulit ang kinatatakutan ko bumalik ulit ang sakit ko kung dati gumaling ako panigurado mamatay na ako. kumalat na daw yung cancer ko sa katawanan ko papunta sa aking utak. Kamatayan, diba yun ang paraan para mapatawad mo ko haharapin ko ang kamatayan para makuha ko ang iyong kapatawaran siguro pag nabasa mo to nanghihina na ko o baka nga patay na ko.
gusto ko sanang makasama ka pa sa huling oras ng aking buhay at hawakan ang kamay mo habang ako'y naghihingalo  pero alam kong ayaw mo na sakin.  basta lagi mo lang tatandaan mahal na mahal kita.

                                   ~clarisse

inilagay ko amg sulat sa loob ng drawer na bihirang buksan siguro matagal bago pa niya mabasa to.

baka patay narin ako.

sa huling pagkakataon gusto kong muling makita ang muka niya.

hinalikan ko ito sa labi at noon.

hanggang dito nalang talaga siguro ako.

matapos kong tingnan ang buong kwaryo lumabas na ako at tuluyan ng umalis.