Maar je bent een jongen?

Negenentwintig

We lopen de ijswinkel uit terwijl ik nog even naar Molly zwaai.
'Je weet waar de supermarkt is?' vraag ik.
Thor knikt.
Het is ongeveer vijf minuutjes lopen naar de supermarkt.
Die vijf minuten zijn de langste vijf minuten van mijn leven.
We zeggen niks en elke keer als ik een conversatie probeer te starten, geeft Thor korte antwoorden.
Ik heb volgens mij iets gedaan.
Ik kan alleen niet bedenken wat ik dan heb gedaan.
Oké, misschien wel.
Maar dat was puur, omdat het niet klopte.
Want wie gaat er nou in hemelsnaam handen vasthouden met een jongen?