Parkta oturmuş çocuklar
Çizgisiz yüzler,sevimli gülümsemeler
Ne kadar da masum bağırışmalar
Ne kadar da seyirlik oynadıkları oyunlar
Huzur kaplı her yer
Masum kavgalar,küsmeler ve darılmalar,
Acıtmış biri diğerinin canını
Ağlamaları bile beraber olmuş
Onlarda,kırık kalp bırakmak yokmuş arkalarında
Ve yan yana tekrar koyulabilmişler oyuna.
Ne kadar da güzelmiş çocuk olmak
Unutabilmek her şeyi,
Hayatın güzelliklerini yaşayabilmek.
Oysa şimdi her şey sahte ve acı verici olmuş
Kırılmış kalpler dolmuş dünya
İncitebilmek kolay,
Unutmaksa zor olmuş.
Uykuda aranır olmuş huzur
Mutluluk unutulmuş zamanla
Sahteleşmiş dünya,
Yalnızlık seçilir olmuş.
Anılara tutunmak kalmış sadece ellerde.
Çocukları seyrederken tutulamayan yaşlar dolmuş,
Kağıtlara ve kalemlere..
