Tune {harry potter fanfic}

Tune *2*

Geweldig... morgen is de kwalificatie wedstrijd voor het Zwerkbalteam van Griffoendor. Ik ben al sinds het eerste jaar zoeker. Steeds opnieuw kwam ik de kwalificatie door. Maar nu..? Mijn schouder is nog niet volledig hersteld. Grote kans dat iemand zonder blessure nu beter is dan mij.
Het bericht werd net binnengebracht door een dol enthousiaste Claire. Een kamergenootje. Ze doelt al sinds het eerste jaar op mijn plaats als zoeker. Grijnzend kijkt ze me aan. Ze weet dat ik een blessure heb door het verband om mijn ribbenkast en schouder. Mijn rechter nog wel! Daarmee moet ik de snaai uit de lucht zien te pikken! Claire kwam áltijd als tweede door de kwalificatie wedstrijd. Na mij. Daarom mag ze mij niet.

Zacht gromend rol ik mijn bed uit en kleed me om. Niks van aan trekken. Ik loop de kamer uit en klim door het portretgat.  In de grote zaal neem ik plaats aan de tafel van Griffoendor. Ik zit tussen Jorne en Hayden. Hayden in al sinds het eerte jaar mijn beste vriendin. "hey," groet ze me "ik heb je gister helemaal niet gezien, en vanochtend lag je nog te pitten toen ik wakker werd. Hoe was je vakantie?" "hmm... best leuk." mompel ik. "wat is er met jou?" vraagt Hayden. "morgen is de kwalificatie wedstrijd voor Zwerkbal" zeg ik wat terneergeslagen. "hoe zo ben je daar verdrietig om? Je haalt het altijd! waarom zou je het dan nu niet redden?" ik trek mijn mouw omhoog en laat haar het verband om mijn schouder zien. "het zit ook om mijn ribben."

Hayden kijkt onderzoekend naar mijn schouder.
"oei" zegt ze. Een tijdje is het stil. Dan vraagt Hayden "wat is er gebeurt" ik tweifel even en fluister "kom na de les naar de wc van jammerende Jenny." Ik zie Jorne een beetje verwijtend kijken en voeg er aan toe "en jij ook Jorne." met moeite propte ik de rest van mijn brood in mijn mond en klok mijn pompoensap naar binnen. Ik sta op en zeg tegen Jorne en Hayden "tot zo bij de les"

gelukkig is de eerste les verzorging van fabeldieren. Ik heb mijn boek van 'fabeldieren en waar ze te vinden' van Newt Scamander onder mijn arm geklemt. Maar Hagrid kennende weet ik nu al dat we er niks mee gaan doen. Er zijn nog geen andere leerlingen. Logisch, die zitten nog aan het ontbijt. Ik in het gras liggen en sluit mijn ogen. Straks moet ik Jorne en Hayden gaan vertellen wat er nou echt is gebeurd, en wat het orakel heeft voorspelt. Ik schrik op van hard opgewond geblaf en een natte neus in mijn gezicht. Een kwispelende Muil stond boven me. Ik duw hem zachtjes van me af en ga overeind zitten. Muil wis de oude hond van Hagrid. Hagrid geeft les in verzorging van fabeldieren en bewaakt het terrein. Hagrid is een halfreus en is dus twee keer zo groot als een normaal mens. Ondanks zijn grote baard, ruwe gezicht en grote omvang heeft Hagrid het grootste hart van iedereen. Hagrid komt zijn huisje uit. "Hé Muil!" roept hij, en hij fluit een keer "muil rent enthousiast op zijn baasje af en blaft nog een keer. "wat  heb je gevond'n jongen?'' vraagt Hagrid aan Muil, en Muil rent weer op me af. Hagrid komt op me afklossen. Als hij bijna bij me is roept hij "hé Tune! 'n fijne vakantie gehad?''  "ja hoor" andwoord ik. Het lijkt me het beste om nu niet helemaal eerlijk te zijn. "hoe gaat het trouwens met de flubberwurmen?" vraag ik om op een ander onderwerp te komen, niet dat het me echt intereseert. Hagrid's gezicht word een grote glimlach en hij begint uitbundig te vetellen "zij zijn 'n de vakantie flink gegroeit! ze zijn al zo'n 25 centimeter lang en ze producer'n al heel wat slijm! Binnen kort kunn'n jullie het slijm opvang'n 'n potjes! Fijn hè?" ik knik maar moet moeite doen om niet al te smerig te kijken. "jullie zijn al bijna toe aan iets nieuws denk ik" zegt Hagrid "iets moeilijkers" oei.. dit voorspelde niet veel goeds! Dat worden vast allemaal grote engen beesten! "ehh... Hagrid, wij vinden flubberwurmen echt wel interesant hoor..!" probeer ik het goed te maken, maar Hagrid glimlacht alleen maar.

De lessen zijn afgelopen en ik loop naar de wc van jammerende Jenny.
Nu moet ik het gaan vertellen.
Als ik bijna bij de wc's ben hoor ik Jorne en Hayden discuseren. "Ik ga daar niet naar binnen!  Dat is een meisjes wc!" Hoor ik Jorne roepen. En ik grinik. "Ach joh.. die wc staat al jaren leeg. De enige die daar zit is jammerende Jenny, en zij is maar een spook." Bekt Hayden hem toe. Ik haal diep adem en stap naar voren. "Hey," zeg ik voorzichtig "laten we gewoon naar binnen gaan"
Ik ga ze voor en stap de wc binnen en Jorne en Hayden stappen achter me aan. Binnen zit jammerende Jenny. Ze snikt met lange, gierende uithalen en wijst naar hayden. "Zij!" Roept ze "zij! Ik, gewoon maar een spook! Alsof ik geen gevoel heb! Ik had ooit ook een leven! Dat ik dood ben betekent niet gelijk dat ik geen gevoel heb!" Ze snikt nog een keer lang en gierend, en dan vliegt ze met haar handen voor haar ogen een van de wc's in. Met veel gespetter verdwijnt ze. De spetters spatten op Haydens gewaad en schoenen. "Flubberwurm slijm!" Vloekt ze een keer. Dan pakt ze haar toverstok en tikt op de doorweekte plek op haar gewaad, die direct opdroogt.
Ik kijk of er niemand voor de deur van de wc's staat en begin dan te vertellen. Over de voorspelling die het orakel lang geleden over mij heeft gedaan, over Scorpius die mij verraadde, over Rudolphus van Detta. Ik vertel alles tot in de details. En Jorne en Hayden luisteren zonder mij te onderbreken. Dan zegt Hayden "dus nu... nu zijn wij ook in gevaar?"
Merlijns oude stinkende onderbroek! Daar had ik nog niet aan gedacht!! Waarom heb ik het vertelt!? Nu trek ik ze mee ik míjn problemen! "Vergeet het!" Roep ik en de tranen beginnen over mijn wangen te lopen. "Vergeet wat ik net heb gezegd!" Ik draai me. om en ren de wc uit. Ik ren tot ik een deur zie. Ik trek hem open. Perfect. Een bezemkast. Ik stap naar binnen en trek de deur achter me dicht. Ik blijf staan tot mijn ogen aan het donker gewend zijn, dan loop ik naar de hoek van de bezemkast en ga op een omgekeerde emmer zitten. Spinnenwebben hangen overal maar ik stoor me er niet aan. ik trek mijn knieën op en geluidloos rollen de tranen over mijn wangen. Mijn schouders schokken en ik ben blij dat niemand me zo kan zien. "het is mijn schuld.... het is mijn schuld.... het is mijn schuld....."  die woorden spoken door mijn hoofd. Ik had het ze nooit mogen vertellen. Ik had dat verhaal van mijn picknic moeten volhouden. Dan zouden ze maar boos op me zijn omdat ik iets voor ze verzwijg. Straks zijn ze misschien wel dood doordat ik het ze heb verteld. Het orakel had acht jaar geleden niet voor niks verteld dat als ik het tegen iemand zou vertellen, diegene automatisch ook onderdeel zouden worden van dit alles. Ze zouden in levensgevaar verkeren vanaf het moment dat ik het zou vertellen of ze het op een andere manier zou vertellen. Acht jaar lang is het me gelukt om de voorspelling aan niemand te vertellen. Acht jaar lang is er niks gebeurd. En opeens was hij er. Rudolphus van Detta. De herborene. Je Weet Wel Wie.

Een uur  later glip ik de bezemkast uit en sluip de leerlingkamer binnen. Ik zorg dat niemand me ziet. Het is al lang tijd om in bed te liggen, en dus verboden op de gangen. Ik loop de meisjesslaapzaal in en ga met kleren en al in bed liggen. Hayden is wakker. Met haar ogen volgt ze al mijn bewegingen.

Bijna zodra als ik in bed lig hoor ik de stem van perkamentus door het kasteel galmen. "alle leerlingen moeten naar hun leerlingenkamer. NU!" Ik schrik me dood, en de anderen ook zo te zien. Ik stap uit bed en volg de stroom van leerlingen die opweg is naar de leerlingkamer van Griffoendor. Daar staat proffesor Anderling die gestresst probeert alle leerling stil te krijgen. "het kasteel is omsingeld." zegt ze "er zijn dooddoeners in het kasteel..." op dat moment barsten alle ramen en vliegen er een stuk of vijf mannen in zwarte gewaden met zwarte maskers naar binnen. Een toverstok word op mij gericht en ik kan net optijd wegduiken voor dat de vloek mij raakt. maar degene achter mij niet. "AVEDAKEDAVRA!"

zooo, dat was het, en ik ben tog nog optijd ;) geen srafpunten! yess! ik weet dat hethoofdtuk iets minder is, maar ik hoop toch dat je het leuk vind 
myvs002