WHILE ON THE FAR SIDE (WOTOS EPILOGUE)

PART 4

Umuulan noong hapon ng Biyernes. Month of August.

Sinipsip ko ang straw ng softdrinks na naka-plastic habang pinapanood ang mga naglalaro ng basketball sa court field. The athletes didn't let the drizzle stop them from playing. Sa covered court kasi sa gym ay inokupahan na ng volleyball girls at mga miyembro ng theatre.

Nakasilong si Denver sa malaking puno ng Narra na katabi lang ng court. Umabot pa rito ang tawa niya. Today is meeting of the clubs. E, bakit siya pinapalibutan ng mga babae diyan? Baka out of school club ang sinalihan ng lintik.

Gusto niya pang pareho kami ng papasukan na eskwelahan. He said he doesn't want us to separate. Siya rin naman itong nangingindiyan dahil sa mga babae niya! What an ass.

Siniko ako ni Jensen.

"Bakit?" tanong ko. Kumunot ang noo ko nang wala na akong masipsip na Coke. Nangulubot na ang ubos na plastic. Pinaglalaruan ko na lang ang straw sa ngipin ko. I'm still darn thirsty.

Tinutok ni Jensen ang baba sa harap at pinagpag ang kamay sa uniform pants.

"Crush mo, dumaan."

Binalingan ko ang tinuro niya saka hinanap ang bulto ni Gwyneth Eileen Loyola, one of the members of our school's student council. Merit card awardee.  President of Science club. Daughter of a business tycoon and resident doctor in one of the prestigious hospitals in the city. I'm sure her educational and family background is going to win gold in my mother's book of approval.

"Saan? Wala naman." Iniisa-isa ko ang mga babaeng tinatakpan ng bag ang mga ulo nila dahil sa ambon.

"Papuntang canteen," ngumunguyang sabi ni Jensen. Umabot sa pandinig ko ang kaingayan ng pagsipsip niya ng inumin.

"Balik tayo. Kulang, e." Angat ko sa plastic.

"Sus...kunwari ka pa, Jax..."

"Kulang naman talaga," natatawa kong sabi. "Sana nga isang litro ang binili ko!" 

Tinapon ko ang plastic nang madaanan namin ang trash can sa hallway. Jensen has been my classmate for three inconsecutive years of highschool. Noong sophomore year lang kami hindi magkaklase. Sinadya niyang maging member ng Homemaking club dahil wala naman daw ginagawa roon, palagi lang silang kumakain ng fastfood kaya ito't nakikuha ako ng sobra nilang burger.

"Calvillo! Montero!"

Nilingon ko ang tumawag sa amin. Isa sa mga babae ni Denver dahil nagsegunda sa pagtawag ang ilan sa kanila roon. Mahinang tumatawa si Jensen sa tabi ko.

"Anong ginawa natin? Why are they shouting?" wala sa sarili kong tanong.

"Dumaan lang," natatawang sabi niya.

Napailing ako. May dalawa pa roong kumakaway rito. Hindi ko sila kilala. Ewan ko lang kung kami ang kinakawayan o isa sa mga naglalaro ng basketball.

"Bromance, dude. What the fuck...!" madramang sigaw ni Denver.

Nag-angat ako ng middle finger sa kanya. Nakita iyon ng mga babae niya at mas lalo pang natuwa! Luh?

Sumimangot si Denver at umiiling.

"Yabang! Mas guwapo ako sa  'yo!"

Nagtawanan lang kami ni Jensen at nagpatuloy papuntang canteen.

Madaming tao dahil sa unti-unting paglakas ng ambon. Ilang players ang dumiretso na rin dito. Wala na nga kaming mahanap na upuan dahil okupado lahat.

Tinawag kami ni Jensen ng kambal niya na kabilang sa isang mesa.

"Doon tayo."

Isang beses akong tumango. "Sunod ako."