WHILE ON THE FAR SIDE (WOTOS EPILOGUE)

PART 9

It occurred to me that maybe the want is there to fill the void of the unfound need. At samantalang hindi pa dumating ang isang pangangailangan, dito muna ako sa aking gusto. Gwyneth was a want. I still have yet to figure out how Davina became a need to me.

Kasi oo nga naman, ano nga ba ang makukuha kong pangangailangan mula sa kanya? If it's only a one way affection. An unrequited feeling. You're the only one who gives. You'd never be able to get the other half of what you need.

My wants became useless when Davina came along.

As her ethereal and supple lips molded against mine, beyond need was being fulfilled. This overwhelms the soul. I couldn't ask for anything better than to stay. The place be damned, but I'm with Davina so right here and right now with her transcends heaven.

I felt her slight shiver as I slid down the strap of her brassiere. I gently kissed her shoulders, then down to her collar bones. I rolled us over making her place beneath me.

"This is making love, Vin. And I don't make love to the women I am just attracted to. You are not an attraction anymore. You're a world wonder. You know...the kind of painting that I want to take home, tapos isasabit ko sa kwarto ko."

Mahina siyang tumawa. "How about the girls you are attracted to...?"

"Iiwan ko lang sila sa museum.They're the kind of paintings that I like, but not enough for me to take home." And I kissed her.

I could never move on from this. This kiss is written in blood. On my skin and in my heart.

"So wala na nga kayo?' malademonyong humalakhak si Denver na masigla akong tinabihan sa couch. "What are we waiting for? Let's party!" hiyaw niya at tinakbo ang kusina nila Evan.

I don't know who's idea is this, pero napagdesisiyunan naming dito pumunta ngayon. Na-distract ako bigla sa ingay ni Denver sa kusina na kumukuha na ng mga baso habang kumakanta.

Talking about reconciliation, my break up with Gwyneth put him in a good mood. Hindi ko pa rin maintindihan kung saan galing ang pagkaayaw niya sa kanya. Not that it mattered but, curiosity eats me at times.

"Dito na lang tayo! Ayaw bumaba!" sigaw ni Riley mula sa taas. Nakahilig ito sa railing na konektado sa hagdanan.

Tumango ako at tumayo na.

"Den, sunod ka na lang! Sa taas kami." Tawag ko habang papaakyat na ng hagdan.

"Help me out here, asshole! Ang dami kaya nitong dala ko."

Napairap ako sa hangin at pinuntahan siya sa kusina. True enough, hindi lang beer ang balak niyang dalhin. Anong gagawin namin sa Vodka sa ganitong oras? It's three in the afternoon! May ulam at kanin pa! We only need finger foods.

"Akin na nga!" Hinablot ko ang mga inumin at siya ang pinadala ko ng mga pagkain.

"Anong nangyari? Bakit kayo naghiwalay? C'mon! Give me the bites!"

Napailing na lang ako sa hindi maawat na pamimilit ni Denver na tumatalon-talon pa. Pumasok na kami sa kwarto ni Evan at natagpuan sila ni Riley sa terrace. Saktong natapos ang kanilang usapan nang dumating kami.

"It's not working out," tanging sinabi ko at binaba na ang mga dala sa mesa. They know better than believe my answer.

"Mas matagal pa iyong panliligaw mo kesa sa naging relasyon niyo. Bungga!"

Tumawa si Riley at nagbukas ng isang bote. Nilingon ko si Evan at ikinagulat ko ang pangingitim ng ilalim ng mga mata niya.

"Holy hell, Evan! Are you dying?"