Sınırımı Zorla ★ B.A.P & BTS

2. Bölüm : YEMEK SAATİ

- O kapının kilitlenmesinin bir anlamı vardı. Bizi yalnız bırak ! Konuşacak şeylerim var.

- V zorlama !

Sesi hiç tanıdık gelmiyordu. Beni kurtarmayı çalıştığına göre bahsettikleri Jimin de olamazdı.

V kolunu önümden çekti ve arkasını döndü.

- Neden karışıyorsun Jimin ? Konuşamazmıyım onunla ?

- Konuşabilirsin tabi ki ama onu korkutma işi bana ait.

Dedi ve V'nin koluna dokunup ortadan kaybolmasını sağladı. Işınlanma yeteneğine sahip olduğu için onu gönderebilmişti. Peki ama o neydi ?

- Jimin sendin demek ?

- Beğenemedin mi ?

- Daha cüsseli veya en azından uzun boylu birisini bekliyordum diyebilirim. Siyah kahküllerinle cidden çocuksu duruyorsun.

- Bana çocuksu diyemezsin , dememelisin !

- Ne yaparsın ? Beni de mi öldürürsün ? Aileme yaptığın gibi !

- Onlar kaşınmıştı ve sende bu yolda ilerliyorsun. Dikkatli ol !

Ellerini cebine attı ve üzerime doğru geldi. V de yaptığım gibi kendimi çekmiyordum. Tam karşısında dimdik durarak gözlerinin içine bakıyordum.

Alaycı bir sırıtış sergiledi ve ayağını kaldırıp diz kapağıma tekme attı.

Dengemi kaybettiğimde yanımdaki yatağa doğru yalpalandım. Tekrar kendimi zorlayıp ayağa kalktığımda ise ben ona yaklaşmıştım. Aynı boydaydık ve ben onu güçleri olmasaydı tek hamlede yere alabilirdim.

- Şu büyüne muhtaç olmasam seninde sonunu getirirdim.

Omuzlarından ittirdim. Bir adım kadar geri gitmişti. Tekrar sırıttı.

- Çok mu komik buluyorsun ? Aileme de mi gülümsedin böyle ? Şu an onlara daha çok acıdım ; son gördükleri şey sen olduğun için.

- Sabrımı mı deniyorsun ? Bana kafa tutan kimse yoktu şimdiye kadar. Çok cesaretlisin.

Bu sefer gülme sırası bendeydi. Onu ayaklarından başına kadar süzdüm ve tekrar sırıttım.

O cüsseye kimse bulaşmıyormuş demek ? Yüzündeki mutlu ifade silindi ve ellerini cebinden çıkarıp bir adım yaklaştı.

- Sınırımı zorla ve olacakları gör !

Dedi , ardından da yok olmuştu. Bu neydi şimdi ? Son söz mü yarıştırıyordu ?

Kapının arkasından ses geldi ve anahtarı çevirip açtım. Jin odaya Destiny'yi getirmişti.

- Çıkabilirsin sen Jin !

- Peki. Bu arada Jimin ve V evden ayrıldı yani içeride olmak şartıyla dolaşabilirsiniz odalarda. Karnınız açsa size yemek hazırlayabilirim.

- Teşekkürler.

Dedim. Arkasını dönüp çıktı. Kapıyı açık bırakmıştı. Ben kendimi duvardan tarafa geçirdim , Destiny'i de kapıdan tarafa gelecek şekilde onun yatağına oturttum.

- Ne dediler ?

- Aslında beni almayacaklarmış, sadece seni alacaklarmış ama benden yardım istemek için camı açtığında seni gördüğümü fark etmişler. Bu yüzden şu an buradayım.

- Üzgünüm. Senin de başını yakmışım.

- Bu zamana kadar hep yaptığın şey bu. Alışkınım ben.