Kaşif

-Halüsinasyon-

Melinda bir anda düşüp bayıldı burnundan kanlar geliyordu.
Gözünü açtığında nerde olduğunu anlayamadı.
Bembeyazdı her yer gözlerni kıstı neler oluyordu?
Sonra aldığı psikolojik ilaçlar yüzünden olduğunu düşündü.
Gözünü yeniden açıp kapadi ama
hiçbirşey değişmedi.
Sanki farkli bir yerdeydi ama burası neresiydi.
En son evden çıktığını hatırlıyordu.

Her tarafta tanidigi insanlar vardi.Ailesi,arkadaslari bembeyaz giyinmişlerdi kendi de öyle.Ona igrenc bir mahlukat gibi
baktilar.Melinda yok olmak istedi, bakişları sanki onun içini acıtıyordu ama hala oradaydi.
Birisi ona "hepimiz senin yüzünden öldük" dedi.
Melinda "Anlamadım, nasıl olur, neresi burasi "dedi.
"Burası Araf , sıkışıp kaldık burda ne geri dönebiliyoruz ne de ileri hareket edebiliyoruz hepsi senin yüzünden bizi kurtarmadin şimdi ise ateşler içinde yanacaksın!!!"

Melinda"Hayırrrrr!!"diye bağırıyordu.

***

Stephan evden çıktı ve Melindayi beklerken onu yerde kanlar içinde görünce aklı çıktı hemen hastaneye götürdü.
Melinda uzun bir süre uyanmadı.
Doktorlar fiziksel bir sebeb bulamayınca psikolojik dediler.
Stephan ne yapacağını bilemeden Melindanin saçlarını okşuyordu.
"Lütfen uyan" diye seslenirken gözlerinden iki damla yaş süzüldü.

***

Melinda kendini birden bir tren vagonunda buldu, son sürat gidiyordu ama nereye çarpıcaktı sanki , o kadar hızlı gitmesi hiçte normal sayılmazdı.
Sonra üstüne baktı beyazlar içindeydi.
"Öleceğim "dedi kendi kendine.
Yoksa zaten ölmüşmuydu.
Sonra bir aglama sesi geldi.
Kocaman su damlaları üstüne düşüyordu.
Ama bu normal değildi.
Bir kova büyüklüğünde su damlaları üstüne düşerken kaçmaya çalışıyordu.
Sonra bir den düşmeye başladı.
"Kahretsinnn"diye bağırırken uyandı, birisi elini tutuyordu kimdi? Stephandı.
"Ne oldu bana burası neresi"diye sordu.
"Hastanedeyiz sende küçük bir kaza geçirdin ama şimdi gayet iyisin".
Stephan ona bal rengi gözleriyle huzur veriyordu.
Keşke onun hep yaninda kalmanin bir yolu olsaydi.
Bunun adı AŞK olabilirmiydi, bilmiyordu.Ama çok sevdiğinden emindi.
Melinda "Beni hiç bırakma olur mu? " dedi.
Stephan "Ben bu elleri ölene dek bırakmayacağım "dedi ve Melindanin ellirine bir
öpücük kondurdu.