My Turning Point

I

"Ready Lila??" tanong ng mama ko. We're now in front of the church, nasa loob pa ko ng bridal car. It's my wedding day that is why Im so excited.

One year din ang inabot ng preparation just to perfect everything.

"Yes mama." tapos tumingin ako sa mama ko with happiness. Makikita rin sa mga mata ng mama ko na masaya s'ya for me."This is it ma. Finally this day came." I said, di ko talaga maitago ang sayang nararamdaman ko.

Alam mo 'yong feeling na parang nanginginig ang buong katawan mo sa halohalong emosyon na nararamdaman mo,'yong feeling na gusto mong sumigaw sa sobrang saya at kaba, iyan mismo ang nararamdaman ko ngayon. I can't explain, parang naiihi ,na natatae, na nasusuka ako. Ay basta!

"I'm so happy for you anak. I know magiging mabuti kang asawa. But plaese baby 'wag muna kayong magbaby ni Thom ahh.Bata pa naman kayo. Taposin mo muna ang studies mo bago  iyong baby. Alam mo namang pumayag lang kami ng papa mo sa wedding n'yo dahil alam naming mahal n'yo ang isa't isa. Gusto kong magkaapo pero 'di muna sayo, gusto ko sa mga kuya mo muna, saka na 'yong apo ko sayo." natatawa ko sa mama ko. Lagi kasi s'yang ganyan, simula nong napaalam kaming magpapakasal ni Thom. Paulit ulit nya kaming kinukulit ni Thom sa baby thing na 'yan.

"Of course mama, hangga't wala pang baby sina kuya di kami magb-baby ni Thom." At 'yan dn ang lagi kong sagot sa kanya.haha

Anyway, nasaan na ba 'yong lalaking 'yon? Thirty minutes late na s'ya. Kinakabahan tuloy ako.

"Ma, can you call Thom now? He's already 30 minutes late." nagaalala na talaga ko.

Tinawagan naman ni mama but then di raw sinasagot, baka raw natraffic lang at naiwan ang phone sa bahay.  Sa bahay nila kasi siya manggagaling. Ako kasi dito lang sa malapit na hotel tumuloy kagabi.

"Oh, there he is. Sabi sayo ehh. Natraffic lang yan."Sabi ni mama nung may nakita na kaming pumaradang black na car sa tapat ng simbahan.

Nakita kong nagmamadali na syang pumasok sa loob at nagprepare nadin ang entourage.Bumaba na rin si mama ng car at nagpunta sa tabi ni papa kaya ako nalang at yung driver ang natira. Nung nakapasok na ang lahat ngkasali sa entourage inalalayan ako nung wedding planner na makababa at pumunta sa tapat ng nakasaradong pintuan ng simbahan.

Nung sa tingin ko ay nakatayo na ang lahat sa loob at tapos na ang entourage, binuksan na nila ang pintuan ng simbahan, kasabay n'on ay ang pagtugtog ng wedding march at ang paglaglag ng mga petals na sinabayan din ng mga bubbles at ng paglipad ng mga kalapati palabas ng simbahan.

Naglakad na ko sa gitna ng aisle, makikitang all eyes on me, lahat sila nakangiti sakin. Naroon ang lahat ng mahahalagang tao sa buhay ko.

Half way naghihintay saakin ang mga magulang ko, at sadulo ay ang pinakamamahal kong lalaki na makakasama ko sa mga susunod na araw, linggo, buwan, taon at sa habang buhay,ang  lalaking pagaalayan ko ng lahat sa akin.

Naging makata ako bigla.haha

When our eyes met, hindi ko na naalis pa ang tingin ko sa kanya.

Feeling ko nga di sya komprtable, parang kinakabahan sya. pati tuloy ako kinabahan na rin.

Nung napansin nya siguro na alam kong kinakabahan sya ngumiti sya sakin na alam kong pilit at may halong guilt? Ba't ganon?Ang weird tuloy ng pakiramdam ko. I feel like something wrong will happen and di ko sya maintndihan.

Nakakainis ang feeling na yun.

When I already reach my parents, they accompany me hanggang sa makarating kami sa tapat ni Thom.

Nagbilin si papa na ingatan daw ako at kung anu ano pa. Medyo di ko na nga naintidihan dahil sa kaba.

Naradaman ko na hinawakan ni Thom yong kamay ko at ginuide ako sa harap ng altar. Nagstart na yung ceremony at marami nang sinasabi si father na di ko na maintindihan dahil sa di ko malamang dahilan. Sobrang kinakabahan na talaga ko. Napifeel ko din na uneasy na si Thom, parang di sya mapakali.

"M-may problema ba?" nauutal kong bulong ko sakanya.Di naman sya umimik, tumingin lang sya sakin with his expressionless face na ngayon ko lang nakita.

Tumahimik na lang din ako at pilit na inintindi ang mga sinasabi ni father.

"Lila, Ahm." mayamaya'y bulong nya.

"Y-yes?" Oh my God.Kinakabahan talaga ko. Nagbubulungan lang kami para di mapansin ni father na naguusap kami..

"Uhh.. I..Ahm. Im sorry."

" F-for what? For being late? It's ok. I und-"

"No, Im sorry." Pinutol nya na yung sinasabi ko na lalong nagpakaba saakin.

"Para saan nga?!" Medyo napapalakas na yung bulong ko kaya napatingin na yung pari saamin.

Tumahimik muna sya for a while then—

"Im really sorry." Matapos nyang sabihin yun tumakbo na sya palabas ng simbahan. Ako naman parang automatic na nag-unahan ang mga luha ko sa paglabas sa mga mata ko.

WTH! Is this some kind of a joke? Ba't umalis si THom, naiihi ba sya? Najejebs? Bakit bigla syang tumakbo?

Anong drama nya? Running groom? Sh*t di bagay!

Am I in a Gag show?

Can somebody tell me what the hell is going on?