Downfall [Short Story]

Downfall

II

Isinarado ko ang binatana ng aking kwarto ng namataan ang kumakatok  sa pinto. Tinakbo ko mula dito sa kwarto papunta sa pinto sa sala.

"Magandang gabi Kapitan Dominggo, ano pong maitutulong ko?" magalang kong bati sa matandang lalaki sa harap ko.

"Pasok po, kapitan at mukhang malamig diyaan sa labas." Niluwagan  kong mabuti ang pinto.

"Ah huwag kanang mag-abala pa, iho. Asan ba ang tatay mo?" Hinubad nito ang kalong suot.

"Pumunta ho sila sa bayan kasama si nanay at mga kapatid ko, kapitan upang bumili ng gamit pang eskwela." Magalang kong tugon.

"Ganun ba? Iimbitahin ko sana kayo bukas makalawa dahil may handaan sa bahay, imbitado buong baranggay."

"Ganun po ba, kapitan? Osige ho, sasabihin ko kila tatay. Ano ho bang meron?"

"Dito na kasi mag-aaral ang apo ko, tiyempo naman na kaarawan niya araw bago ang pasukan kaya ayun."

"Mukhang magiging abala ho kayo ah?"

"Oo nga, AJ. O siya, punta na ako."

Isinirado ko ang pinto at nag patuloy sa pag tugtog ng gitara.

"ANAK, WAG KA NALANG KAYANG SUMAMA?" napatigil ako sa pagkabit ng sinturon. Handa na ako para sa handaan mamaya sa bahay ni kapitan pero dahil sa anunsiyo ni tatay ay mukhang mababalewala nalamang ito.

"Bantayan mo na lamang ang bahay ha?" At tumuloy na sila. Mula rito rinig na rinig ko ang malakas na sound system na nanggagaling sa mansiyon ng mga Dominggo.

Nag kibit-balikat na lamang ako at nag patuloy sa pag-sulat ng kanta.

"Let's welcome our beautiful debutant, Ms. Sa—"

Matinding hiyawan ang narinig ko kaya hindi ko narinig ang sinabi ng MC. Nate-temp akong sundam sila tatay pero baka hindi ako papapasukin. Kaya pumunta ako sa terasa upang tingnan ang nangyayari.

Ngunit wala parin, mga ilaw lang ang nakikita ko. Tuluyan akng nawala mg pag asa. Pumasok na ako sa kwarto at inayos ang aking gagitin para bukas sa pasukan at natulog.

NAPATINGIN ako sa pinto nang may humabol sa klase namin. Halatang nanggaling ito sa  pag takbo kasi rinig ko ang hingal niya. Ngunit hindi ko masyadong makita ang mukha niya dahil natatabunan ang tingin ko dahil sa ulo ng aking kaklase.

Bumadha ang gulat sa aking katawan ngtuluyan itong pumasok sa room. The way her hair waves, how she flashes that sweet smile, DAMN!

"Mr. Telluda, I'm talking to you!" Napatalon ako nag tawagin ako ni Madam. Kanina pa pala ako nakatunganga.

"A-ano ho iyun Madam?" Tanong ko.

"Paupuin mo si Ms. Dominggo diyan sa upuan katabi mo." Agad kong kinuha ang bag ko at inilagay sa upuan na tinutukoy Madam.

"May nakaupo ho, Madam!" Mataman akong tinignan ni Sammy. I smirked.

Bumuntong hininga si Madam.

"O sige, Ms. Dominggo, doon ka na lang umupo katabi ni Mr. Midrias." Lumukob ang kaba sa akin. Sa lahat-lahat ng pwedeng makatabi, kay Mark pa talaga? Damn, gusto kong bawiin ang sinabi ko kanina.

Mag sasalita na sana ako ngunit nang makitang nagngitian sila ay parang nawalan ako ng gana.

LUNCH na at nagtipon-tipon kaming mag babarkada sa isang lamesa dito sa canteen.

"Rinig ko katabi mo raw apo ni Kapitan ah! Ano, maganda ba?" Tanong ng kaibigan ko kay Mark. Yes, hanggang ngayon mag kaibigan parin kami kahit na alam kong siya ang gusto ni Sammy noon. Pero naka-move on na ako sa kanya kaya walang problema sa akin ang nangyari kanina.

Eh bakit umangal ka?

Naka move on ka na ba talaga?

Namataan ko si Sammy na nahihirapan sa pag pila.
Tss. Ayan kasi, pumupunta pa ng probinsiya para mag aral eh mas maganda ang paaralan sa siyudad.

Agad akong napatayo ng natisod si Sammy. Akmang pupunta ako sa kaniya ng naunahan ako ni Mark. Napakuyom ako. Hindi ko alam kung bakit. Dahil ba naunahan ako o dahil hindi ko mismo alam sa sarili ko kung bakit ko siya gustong tulongan. Hinampas ko ang lamesa.

Damn.

"AND IF THE Significant value is less than .5, then you will Reject Null hypothesis. If it is greater than .5 otherwise, you will  Accept Reject Hypothesis. Now, just a quick review,what's the difference between the two?"

"Sir, Null Hypothesis is the negative hypothesis or assumption about your problem whilst the Alternative hypothesis is the positive hpothesis or assumption about the same problem."

"Very good, Ms. Dominggo. Apo ka talaga ni Kapitan."

Natapos ang klase at agad nag sitayuan ang mga kaklase ko. Tiningnan ko ang gawi ni Sammy. Nakatutok ito sa kaniyang cellphone habang may nakasalpak na earphones sa tenga nito.

Kinakausap siya paminsan-minsam ni Mark pero agad bumubalik ang pansin niya sa kanyang hawak.

Gusto ko siyang lapitan. Gusto ko siyang kausapin  pero di ko kaya. Masyadong naapakan ang ego ko noong mireject niya ako. damn. Walong taon na amg lumipas pero ano? AJ naman! 18 years old kana ngayon parang awa mo na kalimutan mo na ang ego na iyon at lapitan siya! Be civil!

Pumikit ako. Di ko kaya.

Lumipas ang mga araw na ganon kami. Walang imikan. Walang pansinan na para bang hindi kami magkababata noon. Buti sana kung sa aming dalawa ni Mark siya ganon, pero hindi eh! Atsaka pansin ko rin, tuwing lunch, o free time parati siyang naka tutok sa cellphone at naka earphones. Minsan iniisip ko nalang na baka nakikinig lang ito ng music.

"AJ," may kumalabit sa akin.

"ANO!" Singhal ko tyaka ko siya nilingon.

Speaking of the devil.

"Oh, bakit?"

"A-AH...Ano..." humalukipkip ako. Ano kayang kailangan nito sa akin.

"Pasama naman ako sa bayan oh." Sambit niya. Napangising-aso ako.

"Osige," ngumiti siya. "pero sa isang kindisyon."

PANAY ANG TABON ng mukha si Sammy dahil sa alikabok at usok na sumasalubong sa amin, idagdag pa na malakas ang andar ng tricycle na sinasakyan namin kaya lalo itong sumiksik sa gilid ko at wala akong magawa kundi ang higpitin ang pag akbay sa kanya.

Pasulyap-sulyap sa amin ang ibang pasahero marahil ay na s-sweetan sa amin. Napangisi ako. Mag selos kayo!

Amoy ko ang matamis na pabango nito na siyang lalong nagpangisi sa akin. Damn, matagal kong hinintay ang pagkakataong ito.

Bumaba na kami ng makarating sa bayan.

"Bibili muna ako ng school supplies tas uuwi na tayo. Okay lang ba?" Paalam nito. Ngumiti ako. ngumiti rin siya pabalik. Pumasok kami ng mall at gusto ko nang umuwi agad. Paano ba naman kasi, panay sulyap ang mga lalaki sa amin kulang nalang pagiisipan kong nagagwapohan sila sa akin, PERO HINDI EH! Kay Sammy sila nakatingin! Ansarap tusukin ang mga mata!

Inakbayan ko si Sammy, dahilan upang mapaigtad ito.

"Jiii, ano ba?" Napangisi ako. Bumalik na ang call sign niya sa akin.  Hinigpitan ko ang pag akbay sa kanya. Magkabigkas lang sila sa tawag sa akin sa bahay na 'Je' pero kung galing ito mismo sa kaniyang parang kumikinang ang mga mata ko.

"Bakit? Ganito naman tayo kanina ah? Bakit ngayon ka lang nahiya?" Hindi na ito umimik pa.

"Sukli niyo po, Ma'am" lumabas na kami sa mall at nag hintay ng tricycle.

"Kumusta na, Sammy?"

"A-ano? I... I mean, bakit?"

Bumuntong hininga ako.

"Yung sinabi ko noong birthday ko, kalimutan mo na iyon."

"Ji, bakit naman?" Ngumiti ako.

"Wala lang iyon. Infantuation kumbaga. Kalimutan mo na iyong sinabi kong gusto kita kasi kung tutuusin...

...wala naman talaga iyon Para sa akin"