The Darkness

3

Jennie p.o.v

Chanel lag bloedend op de grond. 'Leeft ze nog?' vroeg Valerie zacht hoewel ze zelf ook wel wist dat Chanel dood was. Alice lag zachtjes te huilen, en Amy zat te trillen van angst. 'Waarom ligt daar een briefje' fluisterde ik zacht maar net nog hard genoeg dat iedereen het kon horen. 'Het is vast een of andere grap' mompelde Vanessa en pakte het briefje. 'Jij bent de volgende Vanessa' las Vanessa voor. 'Hoe weet hij of zij jou naam?' vroeg ik bang. 'Het is vast een grap, dat is gewoon een pop, kijk maar' zei Vanessa en trok Chanel's arm eraf. 'Oke godverdomme, dat is geen pop' zei Vanessa terwijl ze zachtjes achteruit liep. 'Nog een briefje!' gilde Clara. 'Pak de telefoon op' las Clara voor en meteen daarna begon een telefoon te rinkelen. 'Kom het nou uit haar?' zei ik bang wijzend naar het lijk van Chanel. 'Wie pakt hem?' vroeg Alice. 'Pak die gordijn en pak het dan' zei Clara wijzend naar het gordijn. 'Ik doe het wel bangeriken' zei Amy stoer en scheurde een stuk van het gordijn af.

-~-

Nadat Amy het mobieltje uit Chanel's lichaam had gehaald, nam ze meteen op. 'Hallo?' zei Amy zacht. 'We gaan het zo doen, ik heb 16 opdrachten. Steeds als jullie een opdracht voltooien, dan blijft er iemand leven. Ik noem steeds een nieuw slachtoffer. Vanessa jij bent het eerste slachtoffer, zoals je al weet. En trouwens, noem me maar -L dat is wat makkelijker. Ik bel jullie zo terug voor de eerste opdracht, hopelijk voltooien jullie deze. En anders weten jullie wat jullie te wachten staat. ' zei -L kill en hing op. Iedereen keek bang voor zich uit. 'Dus wat gaan we doen?' vroeg Clara. 'Kunnen we niet gewoon weg uit dit huis?' zei Amy en direct daarna ging de telefoon. 'Ik pak hem op' zei Amy stoer en pakte de telefoon op. 'Ik zal maar niet vluchten, ik blijf jullie voor altijd achterna zitten, totdat jullie de opdrachten hebben voltooid.' zei -L kill. 'Nu de eerste opdracht, Vanessa wordt aan een paal vastgebonden. En jullie moeten simpel wat vragen beantwoorden, om de code van het slot te weten. Simpel he?' zei -L met een lach. 'Wanneer, en waar word ze vastgebonden?' vroeg ik maar meteen daarna werd Vanessa mee gesleurd. 'Ik zal haar maar snel achterna gaan als ik jullie was, en de vragen goed beantwoorden.' zei -L. Meteen rende we blind achter Vanessa aan. Het leek net alsof ze weg werd getrokken door iens ontzichtbaars. We wisten niet waar ze was, maar daar zouden we snel achterkomen.

Na een paar seconden te hebben gerend, kwamen we aan op een open plek. 'Dit is niet het huis?' zei Amy. 'Het is jullie illusie' zei -L. Nergens lag een telefoon, maar toch hoorde we -L zijn stem. Misschien was dit echt een illusie,misschien was dit gewoon nep. 'De eerste vraag luidt, In het jaar 1978 gebeurde er iets speciaals op de datum van 6 mei om precies 34 minuten na 12. Welk bijzonder fenomeen was dit? Jullie krijgen 1 minuut.' zei -L. 'Hoe moeten wij dat nou weten!' riep Amy. 'Het was op dat tijdstip precies 12:34 op de datum 5-6-78' zei Valerie zacht. 'Dat is correct! Nog 2 te gaan!' zei -L alsof hij een presentator met keelontsteking was. 'De volgende vraag, hoeveel 9's zitten er tussen 1 en 100.' vroeg -L. '20 natuurlijk' zei Valerie direct. 'Valerie,ben je rekenwonder ofzo?' riep Amy. 'Dat is correct,alweer' zei -L minder blij. Het leek net of Vanessa steeds meer bevroren leek te worden. 'De laatste vraag, zouden jullie jezelf opofferen voor iemand?' zei -L. 'Misschien' zei Valerie. 'Dat is alweer correct, Valerie jij bent de volgende keer aan de beurt, we hebben jou niet nodig hierzo.' zei -L. Meteen keek Valerie verschrikt voor zich uit. We hoorden wat gekraak en de sloten gingen open. 'Vanessa! Je leeft nog!' gilde Alice en rende op haar af. Vanessa bleef versteend staan. 'Ohja, nog een ding, je moet niet in mijn ogen kijken, dan word je net zoals haar' zei -L. Vanessa begon langzaam te bloeden. Bloed kwam uit haar vingers, haar ogen en haar neus. 'Wat gebeurd er?' schreeuwde ik. Plots werd het wit voor me ogen. Ik dacht dat ik flauw viel.

-~-

We werden wakker op de grond in ons huis. Vanessa was nergens te bekennen. 'Waar is Vanessa?' schreeuwde ik. Iedereen zat naar een punt te staren. 'Hallo?' schreeuwde ik. Plots zag ik een schim in mijn ooghoek. 'Wie ben je, en wat wil je van ons?' schreeuwde ik naar de schim. De schim kwam dichterbij, ik zag alleen zijn handen die naar mij toe gingen. Ik probeerde om te draaien. Niks lukte, het leek net alsof ik bevroren was. 'Help!' kreeg ik nog net uit mijn mond.

____________________________________________________

Hoofdstuk 3 alweer! :)

Vote/Comment please? x

______________

Writen by: Celine

©xAlive_