The Darkness

7

Amy p.o.v

Snel kijk ik achterom en ik zie twee meisjes van ver vanachter de bomen tevoorschijn komen. 'Chanel! Vanessa!' Gilde Jennie plotseling. Hoe dichter we bij de meisjes kwamen hoe zeker ik ervan wist dat het Chanel en Vanessa waren. 'He, Amy ken jij ze?' vroeg Olivia. 'Ja, ze waren ook met ons in het huis maar toen waren ze dood en nu zijn ze zo te zien weer terug. Hoe kan dat?' Vroeg ik. 'Nou, zoals ik al zei alles in het huis is een illusie, ze waren nooit dood geweest, dat dachten jullie alleen maar.' zei Olivia. 'Waar waren ze dan de hele tijd? We zagen ze letterlijk voor onze ogen verdwijnen!' Vroeg ik aan Olivia verontwaardigd. 'Dat kunnen zij alleen zeggen.'zei Olivia wijzend naar Chanel en Vanessa. Ze zien er heel normaal uit, alleen ze dragen allebei een zwarte broek, een zwart T-shirt, een zwarte jas, zwarte schoenen en ze kijken met hun ogen naar de grond. 'Vanessa, wat is er aan de hand?' Vroeg Valerie zachtjes met tranen in haar ogen. Iedereen keek zwijgend naar Chanel en Vanessa. Plotseling liep Vanessa langzaam naar Valerie. Langzaam deed ze haar hoofd omhoog een keek ze diep in de ogen van Valerie. Plotseling haalde Vanessa een mes uit haar jaszak en stak het in een schijnbeweging in Valerie's buik.

Vanessa p.o.v

Ik voel opeens dat ik wakker word,ik krijg een rilling in mijn rug en een raar gevoel in mijn hele lijf en nu ik mijn ogen open heb gedaan blijkt dat niet een hele goede idee zijn geweest. Langzaam dringt het tot me door dat ik in een bos ben en dat ik helemaal in het zwart ben gekleed. Voor me staan 3 jongens die ik niet ken, en een meisje die ik nog nooit heb gezien. Clara, Amy, Jennie, Alice en Valerie staan voor mijn neus. Dan voel ik opeens een heel groot gewicht in mijn hand ik kijk omlaag naar mijn hand en ik zie dat ik een mes vast houd. Bij de rand van de mes druppelt bloed en nu ik goed kijk zit het mes in iemand gestoken ik volg het mes met mijn ogen en het zit in Valerie.

Clara p.o.v

Langzaam zien we Vanessa 'wakker' worden en ze neemt de omgeving in haar op. Dan zien we dat ze zich langzaam realiseerd wat ze heeft gedaan met Valerie en meteen haalt ze het mes uit Valerie en Valerie zakt als een pudding in elkaar. Vanessa wilt huilend de andere kant oprennen maar Olivia houd haar tegen.' Vanessa, het is niet jouw schuld je kon er niks aan doen, je was bezeten oke? Je kon er niks aan doen.' Langzaam houd Vanessa om met snikken en kijkt ze naar de andere. 'Sorry'. zegt ze huilend

2 uur later.

We hebben Valerie's lichaam begraven zodat niemand haar meer kan vinden en we hebben Vanessa kennis laten maken met de jongens en Olivia, nadat ze een beetje rustig was geworden. Vanessa zegt dat ze zich niks meer kan herinneren van wat er was gebeurd en we geloven haar. Wij hebben haar ook alles verteld over de demonen en het huis. Ondertussen zit Chanel nog steeds op de dezelfde plek met haar hoofd gebogen. We zitten ondertussen allemaal in een kring. En het blijkt dat iedereen in deze hele buurt zijn ouders aan het zoeken is. Alex wil net zeggen waarom hij denkt dat het zo is totdat we van achteren Chanel keihard horen schreeuwen 'Bijen!' 

_____________________________________________________________

Wat vinden jullie ervan? Vote/Comment?

...........................................................................

Written by: Apala

©xAlive_