The Darkness

5

Valerie p.o.v

'Olivia!' schreeuwde Amy tegen de chauffeur. Amy viel met een klap op de grond en de bus ging rijden. Het leek net of de chauffeer, of te wel Olivia bezeten was. Anders had ze wel naar haar zus toe gerend. 'Amy gaat het?' schreeuwde Jennie en rende naar Amy toe. 'Stilte!' schreeuwde Olivia. Jennie ging van schrik plat op de grond liggen, wachtend op een klap. Amy deed haar ogen open en stak haar duim op. Volgensmij was ze alleen maar flauw gevallen omdat ze Olivia zag, maar dat weet niemand. 

-~-

Na een half uur rijden stopte de bus. Niemand wist wat ons te wachten stond. 'Olivia wenkte naar buiten, maar diep in haar ogen zag je dat ze het niet wou. 'Bukken' fluisterde zacht in Alice oor die als eerste de bus uit liep. Alice keek naar rechts en zag een bloedend hoofd op haar af vliegen. Op Olivia's commando bukte ze, en ze ontweek het bloedende hoofd met gemak. 'Zozo zijn jullie er eindelijk?' schreeuwde een stem in de verte. 'Ik zal jullie wat vertellen, deze opdrachten heb ik maar verzonnen, voor de lol' zei een schim die blijkbaar -L is. 'Het echte spel begint nu pas. Jullie worden hier gedumpt en moeten jullie ouders vinden die langzaam hun dood tegen moet gaan.' zei -L. 'Hoe moeten we die vinden?' schreeuwde Amy met tranen in haar ogen. 'Dat weet Olivia, veel plezier jullie!' schreeuwde -L en de schim verdween.

'Kom met mij mee, het is hier niet veilig!' schreeuwde Olivia en rende naar een open plek. Iedereen rende haar achterna. 'Hier in!' zei Olivia en sprong in een gat. Het gat was een schuilplaats die Olivia zelf had gemaakt. 

-~-

'Olivia, ik dacht dat je dood was' zei Amy met tranen in haar ogen. 'Ben ik niet, ik ben lang geleden ontvoerd door -L' zei Olivia zacht. 'Wat moeten we doen om onze ouders te vinden?' vroeg Alice om de familie reunie te verbreken. 'Luister, onze ouders zijn gevangen genomen door demonen. Op deze kaart is een weg getekent naar onze ouders. Het is belangrijk dat we goed gewapend zijn want de demonen zijn erg sterk. Maar dat is nog lang niet zo. Overdag kan er niks met ons gebeuren, maar 's nachts komen de demonen tot leven en proberen ons te vermoorden. We moeten er dus voor zorgen dat we 's nachts een slaap plek hebben om te overnachten. Jullie denken dat Vanessa en Chanel dood zijn maar dat is niet zo. Het was alleen jullie illusie, alles wat in dat huis is gebeurd was jullie illusie. Onderweg naar de plek waar onze ouders worden vast gehouden, komen we normale dorpjes tegen. We moeten daar zoveel mogelijk eten en wapens in slaan, en we moeten proberen daar een slaapplek te vinden. Als we buiten gaan overnachten overleven we dat niet. Als het huis door een mens is gebouwd kunnen de demonen er niet in. Kijk net als nu, we zijn hier gewoon veilig en er overkomt ons niets.' vertelde Olivia snel achter elkaar. 'Dus kort samen gevat, we moeten naar een plek waar onze ouders vast worden gehouden. We moeten 's nachts niet rond wandelen, en demonen zijn gevaarlijk.' zei Jennie snel. 'Jep' zei Olivia. 'Maar hoe ben jij hier terecht gekomen?' vroeg Amy.

-Terugblik-

'Heey Olivia, ik ben je oom' zei -L tegen mij. Ik was 4 jaar oud en ik geloofde natuurlijk alles. 'Ik heb leuke dingen bij mij thuis liggen als je mee komt kan je er mee spelen' zei -L. Met mijn domme kop ging ik naast -L in de auto zitten en reden we naar -L's zijn huis. 

-~-

'Mam waar is Olivia?' vroeg Amy die toen 7 jaar oud was. 'Ze is vast boven waar anders?' zei Amy's moeder. Huppelend ging ik naar boven en rende Olivia's kamer in. Er lag een briefje op haar bed. 'Ik ben weg naar een mooi paradijs' stond er op het briefje geschreven. Olivia was 4 en had natuurlijk nooit geleerd om zo mooi te kunnen schrijven. 'Mam!' schreeuwde Amy uit alle macht en rende naar beneden. 'Olivia is weg' schreeuwde Amy met tranen in haar ogen. 'Bel de politie!' schreeuwde Amy's moeder en rende naar de telefoon. 

-8 jaar later-

'Sorry mevrouw Smit we hebben de zoektocht naar uw dochter op gegeven, uw dochter is ten dood verklaard' zei de politie agent die met een serieus gezicht op onze bank zat. Amy's moeder had altijd geloofd dat Olivia ooit terug zal komen maar nu gaf ze de moed op. Huilend viel ze in mijn armen, ik was nu 15 jaar en begreep mijn moeder volledig. 

-Bij Olivia-

Ik las de krant zoals ik elke dag deed. 'Olivia Smit ten dood verklaard na zoektocht van 8 jaar' stond er in de krant geschreven. Met grote ogen keek ik naar de krant. Mijn oom had verteld dat mijn ouders mij in de steek hadden gelaten. Ik mocht nooit naar buiten en dit was dus de reden. Er is hier iets goed mis.

-Eind terugblik-

Olivia had het hele verhaal verteld, en we keken vol verbazing naar haar. 'Maar nu weten we nog steeds niet waarom dit ons gebeurd' zei Alice. 'Niemand weet dat' zei Olivia. 'Laten we nu gaan slapen, morgen word een lange dag' zei Valerie en iedereen veel direct op zijn matje in slaap. 

____________________________

Hoe vinden jullie het? Comment/vote? xx

..............

Writen by: Celine

©xAlive_