The Darkness

4

Amy p.o.v

We horen Jennie net nog 'help' fluisteren als de schim al weg is. Jennie ligt bloedend op de grond. 'Jennie, gaat het?' vroeg Clara bezorgt. 'Natuurlijk gaat het niet goed met haar!' roep ik verontwaardigd. Alice en ik dragen Jennie naar de bank en helpen haar met het stollen van het bloed. Valerie loopt rustig naar Jennie toe met een verband koffer, totdat ze plotseling stil staat voor het raam. 'Jongens, kom eens hier kijken!' Roept Valerie hard en deinst achteruit. Iedereen loopt langzaam naar Valerie toe. We kijken naar Vanessa's levenloze lichaam die op een bankje ligt. 'Daar is Vanessa!' Gilt Alice bang en rent naar het raam toe. '9 uur naar het kerkhof we hebben Olivia.' Las Alice voor van het raam. Het raam zat vol met bloed, waarschijnlijk Vanessa's bloed. 'Dit kan niet!' Hoe weet iemand over mijn zusje?! ' Ik heb het echt nog nooit aan iemand verteld over haar'. Roep ik en val huilend op de grond.

'Amy! Wat is er? Weet jij wie Olivia is?' vroeg Alice 'Ja, Olivia was mijn zusje, ze is 3 jaar geleden overleden, dus ze kunnen haar moeilijk hebben.' Zeg ik snel zodat ik niet precies hoef uit te leggen wat er met haar was gebeurd. 'Oh, sorry' mompelen ze met zijn allen. 'Maar, die ene -L had toch gezegd dat Valerie de volgende was, waarom heeft hij dan Jennie aangevallen?' Vroeg Alice verward. Dat snapte ik ook niet, maar wat ik wel zeker weet is dat we Valerie de komende uren goed in de gaten moeten houden, voordat er iets met haar gebeurt.

'Wat gaan we nu eigenlijk doen, ik bedoel we gaan toch niet naar het kerkhof?' vroeg Clara en liep weg. 'Ik bedoel misschien weet hij niet dat Amy's zusje is overleden, en probeerde hij zo Amy te manipuleren.' zegt Valerie. 'Ik denk-'. Alice's zin wordt onderbroken door Clara's gegil. Clara zit te gillen van pijn, haar armen draaien wild in het rond en haar benen zitten helemaal te trillen. Eindelijk is ze opgehouden en ligt ze hijgend op de grond. Ik ren zo snel mogelijk naar haar toe, voordat ze weer raar begint te doen, op de grond staat weer iets met bloed geschreven. Ik wil net gaan bukken om dichterbij het bloed te komen, want het staat met erg kleine letters opgeschreven. Ze weer begint te gillen en ik deins bang achteruit. Nu duurde het nog maar kort, en ik kon eindelijk zien wat er stond : ik weet meer dan dat je denkt dat ik weet -L. En als je nog wilt leven doe je maar beter wat ik je vraag!

'Het lijkt me handig dat we doen wat -L zegt' zeg ik met een trillende stem. We helpen Clara ook weer overeind en gaan allemaal even zitten. Alice neemt het woord: -L had gezegd dat we 16 opdrachten zouden krijgen, we hebben tot nu toe alleen 1 opdracht af. We zijn wel ondertussen twee mensen kwijt, Chanel en Vanessa. Vanaf nu moeten we elke opdracht doen en we moeten erop voorbereid zijn dat we elke moment kunnen aangevallen worden. We moeten ons zelf op het ergste voorbereiden, elk moment gaat er iets hier gebeuren dat is nu al zeker. Dus we moeten wel naar de kerkhof gaan als we nog in leven willen blijven. 'Ik ga mee' zegt Jennie opeens. 'Jennie, ik ben zo blij om je stem weer te horen!' zegt Valerie blij. 'Het is nu 7 uur, we hebben nog maar 2 uur, laten we ons zelf klaar maken voor de kerkhof, we verzamelen hier om 8:00' zegt Clara vastberaden.

Ik loop met Jennie mee naar onze kamer, en als we daar zijn is alles overhoop gehaald. Maar dat is ook nog niet het enige de ramen en muren zijn besmeurd met bloed. Jennie kijken elkaar aan en zuchten diep. Als we alles op het goede plek hebben gezet en het bloed te hebben opgeruimt is het alweer 8 uur. 'ik pak gewoon een zaklamp en voor de rest hebben we gewoon pech.' Zegt jennie en ze pakt een zaklamp uit haar tas. 'Hoe wilt -L dat we eigenlijk weten waar het kerkhof is, ik bedoel wij weten zoals -L niet alles'. Zeg ik op een zo onbespottelijk toon. Weet ik veel, we moeten maar lopend gaan ik bedoel we kunnnen ook aan de mensen om ons heen vragen waar het is.' Zegt Jennie als we naar de andere meiden toe lopen. 'Zo, zijn jullie eindelijk klaar', zegt Clara. 'We hebben ondertussen nog een briefje gevonden op de bank'. Zegt Valerie zachtjes, en ze geeft ons een klein lichtblauw briefje. Lichtblauw. Lichtblauw was Olivia's favoriete kleur. Op het briefje staat: Buiten staat een bus, stap daar in als het 8:30 is. Als jullie een woord wisselen met de chauffeur dan heb je al het einde van je leven bereikt. Dit is jullie 2de opdracht. 'Dit is jullie 2de opdracht, dat is dan wel een heel makkelijk opdracht. Ik bedoel we hoeven alleen onze monden dicht te houden, dat kan toch niet zo moeilijk zijn?' zegt Alice wat opgeluchter. 'Ja, nu hoeven we ons alleen zorgen te maken over het kerkhof.

We praten wat verder tot dat het 8:30 is. We kijken allemaal elkaar aan en lopen samen naar buiten. Het is al helemaal donker en we kunnen ook dus bijna niks zien, maar we zien wel de bus. We stappen een voor een naar binnen en we zijn meteen stil. Het is een best wel kleine bus en we passen net nog met zijn vieren er in. De chauffeur kijkt even achterom of iedereen zit en toen zag ik haar gezicht. 'Olivia!?' zeg ik tegen de chauffeur ik zie haar net nog met haar hoofd knikken en dan word alles zwart.

____________________________________________________

Hoofdstuk 4 alweer! :)

Vote/Comment please? x

______________

Writen by: Apala

©xAlive_