LYCANS - Η ΑΡΧΉ

Κεφάλαιο 1 μέρος 2 (προϊστορία)

Οι νέοι αυτοί οργανισμοί μπορούσαν πλέον να σταθούν στα πισινά τους πόδια. Ενώ άρχιζαν σιγά σιγά να συνεννοούνται με τα μουγκρητά και τα ουρλιαχτά που έβγαζαν. Μπορούσαν πλέον ζουν σε αγέλες με τον δυνατότερο να έχει την αρχηγία μέχρι κάποιος άλλος. Νεώτερος να του σκοτώσει την γυναίκα. Τότε αναγκαστικά ο μέχρι τότε αρχηγός πρέπει να καεί στην καεί μαζί με το νεκρό κουφάρι της συζύγου του. Είναι πραγματικά συναρπαστικό το ότι τόσες χιλιάδες χρόνια πριν ακουμπήσει το πόδι του στην Γη ο πρώτος άνθρωπος αυτά τα «Ζώα» είχαν αναπτύξει δεσμούς που ακόμα και σήμερα πολλοί άνθρωποι αγνοούν. Είναι σημαντικό να δούμε ότι αυτοι οι ανθρωπόμορφοι λύκοι μέσα σε έναν αιώνα έφτασαν να αναπτυχθούν τόσο πολύ, ώστε μπορούσαν να ακολουθούν οικειοθελώς, ένα σύνολο από κανόνες χωρίς καν να έχουν αναπτύξει την γλώσσα τους όσο θα έπρεπε.

Τα χρόνια περνούσαν και οι Λυκαίωνες όλο και αναπτύσσονταν μέχρι που το 1999 έτος των λύκων τα θραύσματα των φεγγαριών ήρθαν τόσο κοντά στην γη, που το βαρυτικό πεδίο της, εξουθένωσε τις αντιστάσεις των σεληνόλιθων και τα θραύσματα συγκρούστηκαν με την Γη τόσο βίαια που ελάχιστοι μόνο λύκοι τα κατάφεραν. Η σύγκρουση ήταν τόσο δυνατή ώστε κατάφερε να δημιουργήσει νέα μόρια ζωής από την αρχαία δύναμη των απρόσωπων που υπήρχε σε τεράστιες ποσότητες μέσα στα σεληνιακά θραύσματα. Ένα νέο είδος έκανε την εμφάνιση του στην γη. Το μοναδικό μόριο σεληνιακής ζωής που δημιουργήθηκε από την έκρηξη άρχισε να διαιρείτε. Μέσα σε έναν αιώνα υπήρχαν δισεκατομμύρια ίδια μόρια. Τα νέα αυτά, υδρόβια, πολλά υποσχόμενα μόρια ζωής, με πολύ αργά αλλά σταθερά βήματα σημείωναν καθημερινά πρόοδο.

Όταν βγήκαν από την θάλασσα τα πρώτα τετράποδα ζώα έκπληκτοι οι Λυκαίωνες θέλησαν να μελετήσουν αυτά τα περίεργα τετράποδα.

Οι Λυκαίωνες από το διάστημα μετά την έκρηξη είχαν καταφέρει να ανοικοδομήσουν πόλεις που ακόμα και οι σημερινές πόλεις υστερούσαν από αυτές. Είχαν εξελίξει πολύ την γραφή και την μελέτη του σύμπαντος. Ενώ η μελέτη της Σελήνης και των απρόσωπων ήταν στόχος ζωής για κάθε λύκο. Τεράστιες αυτοκρατορίες απλώνονταν από άκρη σε άκρη στον κόσμο. Αχανής εκτάσεις δασών προστατεύονταν από τους Λυκάνθρωπους. Λυκαίωνες εργάζονταν σκληρά και ορκίζονταν να αφήσουν τον κόσμο καλύτερο από ότι τον βρήκαν. Πού οφειλόταν όμως όλη αυτή η αλματώδης πρόοδος; Στον Βελισάρντον τον Πρώτο. Οι ελάχιστοι λύκοι που κατάφεραν να επιβιώσουν από την έκρηξη έδωσαν την αρχηγία σε ένα νεαρό λύκο ο οποίος ισχυριζόταν ότι ήταν άμεσος απόγονος των απρόσωπων λύκων. Όντας εξαθλιωμένοι και ανυπεράσπιστοι οι λύκοι αποφάσισαν να εναποθέσουν τις ελπίδες τους πάνω στον νεαρό και δικαιώθηκαν. Λυκαίωνες γεννιόντουσαν και Λυκαίωνες πέθαιναν ο Βελισάρντον όμως είχε προσκολληθεί πάνω στην ιερή γούνα. Η αυτοκρατορία μεγάλωνε και η επιρροή που είχε πάνω στον λαό γιγαντώθηκε. Δύο αιώνες είχαν περάσει από την έκρηξη και ο ακμαίος Βελισάρντον είχε κάνει τον λαό του να πιστέψει πως ήταν αθάνατος. Οι καλύτεροι τεχνίτες έρχονταν από όλη την επικράτεια της αυτοκρατορίας για να έχουν την δυνατότητα να φτιάξουν ένα γκράαρχ(άγαλμα) του Βελισάρντον του Δημιουργού. Το μόνο ψεγάδι που υπήρχε ήταν η επιρροή της σελήνης πάνω τους. Όταν το φεγγάρι γέμιζε οι Λυκαίωνες άφηναν πίσω τους την ανθρώπινη πλευρά τους και μετατρέπονταν σε άγρια θηρία. Η αυτοκρατορία των Λυκαινών απλωνόταν από την σημερινή Πορτογαλία έως τα έγκατα τις μέσης ανατολής. Και από την Σκανδιναβία μέχρι τις καυτές ερήμους της Αιγύπτου. Έξω από τα τεράστια τείχη αχανής εκτάσεις ερήμου, πάγου, επικίνδυνων δασών και παγωμένου ωκεανού ήταν το μόνο που υπήρχε. Ούτε ζωή ούτε ζωντανοί οργανισμοί. Για αυτό και όλοι οι μελετητές και οι μάγοι τρόμαξαν στην θέα των τετράποδων ζώων που έβγαιναν δειλά δειλά από την μεσόγειο στις ακτές τις μεσογείου. Οι μάγοι το θεωρούσαν σαν τιμωρία από τους απρόσωπους για κάποιο λάθος που ίσως έκαναν. Πίστευαν ότι αυτοί οι νέοι οργανισμοί ήταν το μέλλον του κόσμου. Οι μελετητές από την άλλη το είδαν σαν μία ευκαιρία να μελετήσουν κάτι άλλο από τις φάσεις της σελήνης και της αρνητικές επιπτώσεις της στους Λυκαίωνες. Όταν έδωσε την συγκατάθεση του ο Βελισάρντον η ελίτ των μελετητών συγκεντρώθηκαν και έπεσαν μανιωδώς πάνω στους νέους αυτούς οργανισμούς. Τους βοήθησαν να εξελιχτούν.

Και πέρασαν αιώνες μελέτης έως ότου οι οργανισμοί αυτοί να μπορούν να βγουν από τα εργαστήρια και να αφεθούν ελεύθερα έξω από τα τείχη της αυτοκρατορίας. Εκείνη η μέρα έμεινε στην μνήμη και στην ιστορία των ανθρώπων ως την μέρα που διώχθηκαν από τον παράδεισο.

Η ζωή έξω ήταν δύσκολοι αλλά οι μελετητές παρακολουθούσαν τους ανθρώπους να αναπτύσσουν σχέσης και δεσμούς που οι Λυκαίωνες είχαν αναπτύξει αιώνες πριν. Οι περίοδοι ερχόντουσαν και έφευγαν και οι άνθρωποι έψαχναν μανιωδώς τους λύκους. Και όταν τελικά οι Λυκαίωνες άφησαν πληθυσμούς να μείνουν γύρω από την μεσόγειο κατοχυρώθηκαν μέσα στα μέγαρα τους στην Αθήνα. Αόρατα στα μάτια των θνητών ήταν το καλύτερο παρατηρητήριο για την μελέτη των ανθρώπων.

Και όταν κατά τύχη οι άνθρωποι έβλεπαν κάποιο Λυκαίωνα το απόδιδαν στους ανόητους θεούς τους.