LYCANS - Η ΑΡΧΉ

Bέλυρος

Το μόνο που θυμάται από εκείνη τη καταραμένη νύχτα είναι τον εκκωφαντικό ήχο του πανάρχαιου λυκόξυλου που σπάει! Μόνο το σπάσιμο του ξύλου και τις λευκές φιγούρες με τα άψυχα μάτια τους να μπαίνουν στο άδειο εδώ και αιώνες θησαυροφυλάκιο κάτω από τον πύργο του δημιουργού. 

Το κάστρο που φυλάσσετε η ομοσπονδία του Μεξικού θεωρούνταν το πιο ασφαλής μέρος που θα μπορούσε ένας λύκος να βρίσκετε! Αόρατο στα μάτια των ανθρώπων και προστατευμένο από τα αρχαία μάγια που οι μάγοι της Βελισάντρε της Πρώτης έκαναν προκειμένου να φυλάξουν την δεύτερη βασιλική οικογένεια και κάθε βασιλικό μέλος που βρίσκετε κάτω από τις μαγεμένες σκεπές του κάστρου, από τους Λευκούς!

 Τα μάγια όμως έσπασαν , μέλος της βασιλικής οικογένειας φυλακίστηκε και οι ομοσπονδία του Μεξικού καταλήφθηκε από τους Λευκούς!

 Ένα από τα αρχαιότερα προπύργια, και σίγουρα το πιο σημαντικό μετά την Μητρόπολη, των λυκανθρώπων περιήλθε στους Λευκούς!

 Δύο φεγγάρια είχε μετρήσει ο Βέλυρος από την ώρα που τον πετάξανε στα βασιλικά διαμερίσματα της ομοσπονδίας του Μεξικού. Του είχαν δέσει τα πόδια και τα χέρια του πίσω από την πλάτη του τόσο σφιχτά που αίμα είχε βάψει το σεληνόσκοινο! Δεν ήταν πόνος όμως αυτό που τον έκανε να τρέμει! Ήταν ντροπή και φόβος συνάμα! Ντροπή γιατί ο Βέλυρος ο ένατος είχε καταφέρει να παραδώσει τη αρχαιότερη ομοσπονδία που κατείχαν οι λυκάνθρωποι στους Λευκούς! Και φόβο γιατί όταν η μεγάλη πανσέληνος ανέβει στον κατασκότεινο ουρανό οι Λευκοί θα καταφέρουν να νοθεύσουν το για έξι δισεκατομμύρια χρόνια ανόθευτο αίμα του Βελισάρντον του Πρώτου και θα μπορέσουν να καταλάβουν την ιερή Μητρόπολη! Και σαν να μην έφτανε αυτό είχε καταφέρει έμμεσα και άμεσα να διαλύσει την ισορροπία στην πρωτεύουσα! Η Βελισάντρε είχε εγκαταλείψει την πόλη των λυκανθρώπων και ζούσε στην κυριολεξία μέσα στα δόντια του λύκου! Ενώ ο μόνος άνθρωπος που θα μπορούσε να την βοηθήσει βρισκόταν εξόριστος, εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από την Διάδοχο του Φεγγαριού, Αυτός ο ίδιος είχε εξορίσει την γυναίκα του, είχε εξορίσει μια Σάντρε! Απομάκρυνε μια λύκαινα από το παιδί της! Βάζοντας σε κίνδυνο την Διάδοχο! . Ο Βελισάρντον είναι νεκρός και η Κοινωνία των λύκων κυβερνούνταν από τους φιλόδοξους σύμβουλους της αυλής που δεν δίνουν μία για την Μητρόπολη και τις ομοσπονδίες πάρα μόνο για την κάλυψη των συμφερόντων τους! Και η Υπερπανσέληνος έρχεται να συμπληρώσει την λίστα των προβλημάτων που περνάει αυτή τη στιγμή η Μητρόπολη.

«Λύστε τον και πηγαίνετε τον στον μεγάλο»

Τέσσερα κάτασπρα χέρια τον σήκωσαν και ένα πέμπτο έκοψε το σεληνόσκοινο με μία γρήγορη κίνηση και τον πέταξαν στο σκονισμένο και πανάρχαιο έδαφος της ομοσπονδίας του Μεξικού.

«Δεν δείχνεις και τόσο βασιλικός ,έτσι Βέλυρε;»

Προσπάθησε να σηκωθεί αλλά τόσες μέρες δεμένος πονούσαν όλα του τα άκρα.

«ΧΑΧΑ κουνιέται κιόλας» τον κλότσησαν και έσκασε με φόρα στο πλακόστρωτο πάτωμα.

Προσπάθησε να τους κοιτάξει αλλά ήταν ακόμα ζαλισμένος από την κλοτσιά και δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τις φιγούρες.

Δύο χέρια τον έπιασαν και τον έσυραν στην αίθουσα του θρόνου.

Η γιγάντια αίθουσα, αν μπορείς να την πεις αίθουσα, χωριζόταν σε πέντε τεράστιες τετράγωνες πτέρυγες.

Η κεντρική πτέρυγα είχε ένα τεράστιο μαρμάρινο βάθρο και πάνω σε αυτό δέσποζε ένας μεγάλος, σιδερένιος θρόνος με χρυσές λεπτομέρειες και με ολόχρυσα γράμματα γραμμένα στην αρχαιότερη γλώσσα των Λύκων, τους ρούνους του Φεγγαριού. "Βελισάντρε η Πρώτη". Οι υπόλοιπες πτέρυγες βρίσκονταν μία σε κάθε πλευρά της κεντρικής πτέρυγας ενώ κάθε πτέρυγα τελείωνε σε μία τεράστια δρύινη πόρτα με χρυσό πόμολο σε σχήμα λυκοκεφαλής. Η πτέρυγα πίσω από τον θρόνο οδηγούσε στα βασιλικά διαμερίσματα καθώς και στα δωμάτια των μελών της εκάστοτε δυναστείας. Εκεί υπήρχε και η πόρτα για τα υπόγεια του κάστρου όπου βρίσκονταν τα βασιλικά θησαυροφυλάκια και τα μπουντρούμια. Επίσης εκεί μπορούμε να βρούμε τα διαμερίσματα των διαδόχων αλλά και κήπους, εσωτερικές αυλές, πολυάριθμες αίθουσες συσκέψεων και τέλος τους αμέτρητους ξενώνες για καλεσμένους της δυναστείας αλλά και σημαντικά πρόσωπα.

Οι πτέρυγες δεξιά και αριστερά του θρόνου οδηγούσαν στις 'χωμάτινες περιοχές', τα μέρη δηλαδή που υπήρχαν τα μαγειρεία, τα πλυσταριά, τα δωμάτια των δούλων. Η πτέρυγα μπροστά από τον θρόνο οδηγούσε στους κήπους. Τον έσυραν μπροστά από τον θρόνο και τον πέταξαν με φόρα στα πρώτα μαρμάρινα σκαλοπάτια του βάθρου.

Μία φιγούρα καθόταν πάνω στο ιερό αυτό κάθισμα, παρά τον πόνο και την ζαλάδα που τον τύφλωναν κατάλαβε την προσβολή του ξένου και προσπάθησε να συρθεί προς το μέρος του. Ήταν πέρα από τις δυνάμεις του.

«Πως θα μπω στην Μητρόπολή;»