Day 10
Chanyeol yattığı yataktan doğrularak camdan dışarı bakmaya çalıştı.Bakışları hastane parkında oynayan çocuklara kaydı. Yüzü düştü. İmrenen bakışlarını gülerek yürüyen çifte çevirdi sonra.
Bir gün o da dışarıda gönlünce gezerek sevgilisiyle herkese hava atabilecek miydi? Ya da bir gün bir çocuğu evlat edinip parklarda onunla oynayabilecek miydi?
Bunların cevabı kocaman bir 'hayır'dı. Çünkü yaşamak için biraz geç kalmıştı. Ya da tanrı onu pek sevmiyordu.
"Chanyeol,kalk ve yemeğini ye."
"Noona. Niye inatla beni yaşamaya zorluyorsunuz? 10 günüm kaldı. Öleceğim."
Bu gerçek hem karşısında onun için uğraşan ablasının hem de kendisinin yüzüne bir daha çarpmıştı.
Ölecekti. Ve bundan haberi vardı.
"Şu düşünceyi kafandan at. Hiçbir zaman büyüklerini dinleyen biri olmadın. Şimdi de o bilimsel sözlerden başka bir şey bilmeyen doktorları dinleme ve iyileşmeye çalış. Daha beraber Hızlı&Öfkeli'nin serisini izleyeceğiz."
"Noona...ama Hızlı & Öfkeli'de oynayan adam da öldü."
"Harry Potter izleriz o zaman. O da ölmedi ya?"
Chanyeol hala kendisini rahatlatmaya çalışan ablasına baktı ve düşündü.
Yaşamayı istiyor muydu? Ya da istemek gibi bir seçeneği var mıydı? Doktorlar ona çoktan öleceği zamanı bile söylemişken hala bir umut ile yaşama tutunmaya çalışabilir miydi?
Peki ailesi dışında,onun yaşama tutunmasını sağlayacak biri var mıydı? Uğruna çabalayacağı biri? Onun gibi biri?
bölümler böyle kısa kısa olacak ama yorumlarınızı eksik etmeyin. bitene kadar her gün bir bölüm atacağım zaten<3
ŞİMDİ OKUDUĞUN
it's okay ⁝ chanbaek
Short Story❝ inandığın sürece, her şey yolunda. ❞ - kısa hikaye - angst - tamamlandı © mindaextae