it's okay ⁝ chanbaek

0.4

Day 07

Park Chanyeol

"Doktor Byun nereye gitti? Bugün beni kontrol etmeye gelmedi."

Bana yemek getiren hemşireye söylediğim ilk şey buydu. İki aydır her gün yemeğe bırakarak giderdi. Fakat ilk defa onunla konuşmuştum. Çünkü Baekhyun yoktu.

"Kısa bir arada. Hastalarından daha önemli işleri çıktı."

Cevap vermemi beklemeden çıktı ve gitti. Zaten cevap da vermeyecektim.

Daha dün bana benimle ilgileneceğini söylemişti. Beni bırakmış mıydı yani?

"Chanyeol hadi kalk bahçeye çıkalım."

"İstemiyorum noona."

Üzüntüm yüzümden okunacak cinstendi. O kadar kötü hissediyordum ki bu bile beni öldürmeye yeterdi.

Sahi ben ölecektim değil mi? 7 günüm kalmıştı. Doktorlar öyle söylüyordu.

"Hayattan umudu kesmek için fazla erken velet. Kalk dışarı çıkıyoruz."

Ablam en az benim kadar inatçıydı. Onun dışında yanımda olan tek kişi vardı vardı. Sehun. O da okulundaydı. Buraya gelmesini istememiştim çünkü benim yüzümden derslerini ekmesini istemiyordum. Zaten benim için umut yoktu.

"Noona,uyuyacağım. Sen de eve git. Kokun buraya kadar geliyor. İzin veriyorum benim güzel kokulu şampuanımı ve duş jelimi kullanabilirsin."

"Hah kokuyormuşum! Asıl sen kokuyorsun. Yüzüne vurmak istemiyordum ama işte.Yat uyu. Ben de gideyim. Ha bu arada söylemeliyim ki zaten seninkileri kullanıyordum!"

Ablam bu halde bile beni güldürmeyi başararak odadan çıkmıştı. Ama biliyordum ki en geç iki saat sonra geri gelecekti.

Yatağıma iyice yerleşerek kafamı yastığıma gömdüm. Elimde olsa kendimi şu yastığın içine sokardım. Böylece ölebilirdim.

Baekhyun hyung niye beni bırakmıştı? Niye mesleğine ara vermişti? Bana son kez sarılıp ümit vererek gitmişti.

Duvara bakarak düşünüyordum. Belki beyaz duvarda onun yüzünü görürdüm? Belki uyursam rüyamda bana sarılırdı.

"Chanyeol-ah senin uyuyor olman gerekmiyor mu?"