Day 01
"Hyung,ben geldim."
Chanyeol hastaneden kaçmıştı. Gerçekten zor olmuştu. Ama o tüm engelleri aşarak hyung'unun mezarına gelmişti. Çok geç bir saatti oysaki.
"Sen gideli iki gün,ben bunu farkedeli bir gün oldu hyung. Seni çok özledim. Odana gelirken amacım durumumun iyiye gittiğini söylemekti. Ama tersine döndü hyung.
İyileşmem yavaşladı. Hatta bir anda alt üst oldu. Öldüğünü duyduğumda kendimi çok fazla kasıp durumumu hiç düşünmeden her yeri dağıtmışım hyung. Odanı da dağıttım sanırım. Üzgünüm.
Hislerim bir anda yok oldu sanki hyung. Acıdan başka bir şey hissedemiyorum.Psikolojim darmadağın. Çok kötüyüm hyung. Artık inancım bile kalmadı iyileşmeye.
Aksine yanına gelmek istiyorum hyung. Seni görmek istiyorum."
Nefesini düzene sokup devam etti.
"Sana seni sevdiğimi bile söyleyemedim hyung.Oysaki hayallerim vardı. İkimiz de hastaneden çıkacaktık. Hastane dışına çıktığımız ilk an söyleyecektim. Sevdiğimi. Belki sen de beni seni sevdiğim gibi seviyorsundur diye.
Basit değildik hyung biliyorum. Sen hastalarına sarılmazsın. Onlarla oturup saatlerce konuşmazsın. Biliyorum hyung. Bu yüzden... seni... görmek istiyorum."
Nefesi kesilmeye başladı Chanyeol'un. Makinelerden ayrılalı bir saat olmuştu. Ayrıca doktorların dediğine göre bugün yaşamının son günüydü.
"Hyung..aslında ikimiz de..."
Zar zor nefes alıyordu.
"Teknik olarak...hastanenin dışındayız."
00:00
"Seni...seviyorum hyung."
Ve Chanyeol son nefesini o anda verdi. İtirafını yaptığı anda öldü. Sevdiği kişinin mezarının başında öldü.
Doktorlar Park Chanyeol'u ,Byun Baekhyun'un mezar taşına sarılmış bir şekilde buldu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
it's okay ⁝ chanbaek
Short Story❝ inandığın sürece, her şey yolunda. ❞ - kısa hikaye - angst - tamamlandı © mindaextae