Anlat dedi; anlattı sonra boşver dedi.Neden anlattım dedi kendi kendine .Üzüldü sonra biraz düşündü ve artık kimseye bişey anlatmıyacakı.neden?
İnsanlar onu hiç anlamamıştı ya da anlamak istemedi bu dünyada anlışamamak elzem bir konuydu.Akşam vakti dışarı çıktı.Yolda düşünerek aylak aylak geziyordu. Serin rüzgara kendini bıraktı, rüzgarı arkasına almak istedi onu da alamadı.
Çok bahtsız bir adamdı.Bir ortama girse bir yere gitse onu anlayan olmamıştı.O da kendini anlatmıyacaktı,söz vermişti kendine.Evine döndü, yorulmuştu.Ruh yorgunuydu bir de bedenen yorulmuştu.Onu dünya değil insanlar yormuştu .
Sabah kahvaltı için kalabalık bir cafeye gitti .Beklerken etrafını biraz gözlemledi ve düşündü.ah! insanlar neden bu kadar boş konuşursunuz siz dedi.O ses istemiyordu, garsonu çağırdı .
Siparişleri iptal ettirdi,tabi garson mütehevvirlendi.Sonra sessiz bir yere gitti ve kahvaltısını yaptı.Bir yandan da okula gideceğini hatırladı.Tramvaya bindi insanlar işine, okuluna gidiyordu. Kalabalıktı tramvay oysa kabalıktan teeddüp ederdi.
15 dakika sonra kurtuldum diye düşündü lakin insanlar hep vardı çevresinde bunu hatırlayıp bir ah! çekti.Okuldan çıktıktan sonra kütüphaneye gidip akşama kadar kitap okudu.İnsanlardan huzur gelmeceğini anladı ve kitaplara sığındı.
