Married to my GAY Best Friend |Troye Sivan|

Special Chapter: Past

"Hi Sofia!"
"Ang ganda mo as always ate~"
"Sofia my labs!"
"I love you po!"
"How to be you po?"
"Ang ganda niya talaga!"
"Akin ka nalang Sofia!"

Heh. I am Alice Sofia Carson aka "Queenbee" of Far East University.

I am obviously popular among the students here in my school. First day of school and mfa papuri na ang natatanggap ko from everyone. Well, I guess I have to expect since my dad is one of the sponsors in this school.

I'm one hell of a woman. I have the perfect friends, goddess-like face, the perfect figure and don't forget about financial. I didn't even once experienced financial crisis and will never ever experience one. I can always have anything I want. For short, I HAVE THE PERFECT LIFE.

"Bessss!"

Napatigil ako sa aking paglalakad at napalingon sa likod.

"Hoii Sofia!"

Si Dove lang pala.

Tumakbo siya papunta sa akin at ako'y niyakap.

"Grabe bruha ka, di ka man lang nagparamdam buong summer! Saan ka ba nagpunta ah?"

" Naku bes kung alam mo lang lahat ng nangyari...", I rolled my eyes after.

"Don't tell me na grounded ka naman ng dad mo? Bes malalaki na tayo, grounded ka pa din hanggang ngayon? Napaka-old fashioned talaga ni tito...", sabi niya habang nakahawak sa aking balikat at ito'y tinapik- tapik, to show sympathy kumbaga.

"Alw-"

Sasagot na sana ako but then may napasigaw naman sa likod namin hanggang sa nakita naming tumatakbo ang grupo ng mga babae papunta sa mga nagsisigawan din na mga babae, making a circle around someone.

Sino kaya yung pinagguguluhan nila?

Tsk. Dapat ako lang ang pinagguguluhan nila...

"Bes, parang yung new student from Australia ang pinagguguluhan nila."

"Halika, makikichismis tayo don!"

"Tara! Para magkaboyprend na ako!", ani Dove.

"ULOL mo talaga Dee!"

Tumakbo kami sa grupo ng mga babae at nakikiochoso na din. Hahaha.

"Excuse me. Excuse me nga. Padaan nga mga dzai!  Bwisit, Let me pass through nga!"

Nang makapasok na ako sa circle para makita kung sino yung nasa center ng circle na pinagguguluhan nila...,

"Ang haggard ko na tuloy. Bwiset naman oh!"

Nang ayusan ko ang aking sarili, wala naman akong narinig na ingay mula sa mga babae hanggang sa may nagsalita.

"Alice? Is that you?"

Isang hindi pamilyar na boses ng lalaki nanggagaling.

Unti-unti kong inangat ang aking ulo upang matingnan kung sino ang lalaking iyon.

Unti-unti ko itong inangat hanggang sa makita ko ang isang lalaki na hindi ko na lubos makilala.

"Aly ikaw ba yan?"

"T-troye..."

"Sasabihin ko sana kaya lang..."

Tsk. Ayaw ko na siyang makita. Binaon ko na siya sa baol.

"No need to tell me. Andito kana. Umuwi ka na din... FINALLY."

"Alice-"

"Go back to Australia Troye! Ayaw na kitang makita!"

Hindi ko na siya panasalita pa at agad tumalikod para umalis sa harapan niya.

Dahil sa sobrang pagkadismaya at pagkairita ko, tinulak ko ang mga nakaharang sa akin at tumakbo papalayo sa kanya.

"Padaan! Bilis nga!"

Ang ganda ng first day ko grabe! Nakakabwisit na makita yung lalaking yun! Kung sinabi niya lang sana edi sana di na ako dito nag-aral kahit na it will risk my popularity in this school! Ang kapal ng mukha niya na magpakita sa akin ah! For 11 years di man lang tumawag o text man lang di ko natatanggap! Nangako siya sakin bes but di niya natupad!

Grabe wasak agad ang araw ko! Bwisetttttttt!
.
.
.
.
.
.
.

But... part of me is glad na bumalik na siya. I still like him even though we've been apart for 11 years. I hope he's still the same old Troye.
But truth have been told, hinding-hindi magbabago ang pagtingin niya sa akin...

I lied. I didn't have the perfect life. I may have everything I want but I can't have someone whom I always wanted to be with. The only 'one' that I will never have is him... My best friend.