Chapter 1: A Weird Beginning

124 15 3
                                    

Woops! I dedicate this to @Steel_Heart kasi.. walal ang! :D HAHA masaya ko ngayon eh XD nasobrahan sa crb =)) hiiii Ms. Author!





**

Chapter 1





LYZIA'S POV





"Mother Lezl! Mother Lezl!" sigaw ko at paulit-ulit na tinawag siya.



"Lyzia, ilang beses ko bang sinabi na 'wag kang sisigaw dito sa loob ng orphanage?" she said in her calm voice as I ran to her.



"Pasensya na po." I apologized.



"Okay. What do you want to say?" Tanong niya.



Woop! I remembered!





"Narinig niyo po ba yung balita?" I asked breathily.





"Anong balita?" tanong niya.





"Some people broke in the orphanages." Sabi ko ng mabilis.



"Ha?!" natatarantang sagot ni Mother at tumango naman ako kaagad.



"Saang orphanage?" she asked.





"The one near the bakery." sabi ko. Dali-dali naman niyang tinanong kung pwede ko ba siyang samahan doon para tingnan kung okay lang ba yung ibang mga bata.





Nung nakarating kami sa isang orphanage, nakarinig kami mga iyak galing sa mga bata na takot na takot habang yung ibang madre naman ay cinocomfort naman sila. I saw my friend, Victoria. She looked so stressed. I looked at the surroundings and almost every thing was stolen and broken.





"Victoria!" I called her out at saka ko lang napansin na may hawak hawak siyang maruming envelope. "Anong nangyari?" I asked worriedly. She looked like she was about to cry.



"I..I don't know. It's just that when I woke u, the whole place was wrecked at--" natigil siya sa pagsasalita at tuluyan nang umiyak. I immediately hugged her.



"I don't know what happened but.." she pulled away, "The only thing they left was this letter." sabi niya sabay punas sa mata niya.





Binigay niya sakin yung maruming sulat. I examined it, as I examined it, I asked her. "Who are they?"



I read the letter. "What the hell is this? Di ko maintindihan yung nakasulat dito." sabi ko.



"I don't know who 'they' are either." She said.



"Para siyang Latin." I shrugged.





Finold ko na ulit yung letter st nilagay 'yon sa envelope. Nag simula na kong tumingin-tingin sa paligid para makahanap ng clues sa nangyari. Tiningnan ko yung sahig at may nakita akong di karaniwang bakas ng mga paa.





"Victoria" I slowly called her and she went up beside me. "Nakita mo ba na ba to?" sabi ko at tumingin naman din siya sa sahig.





She shook her head. "They can't be a dog's or a cat's foot prints." she explained.





"Yeah, masyadong maliit yon para sa sulat ng bakas ng paa na 'to." I agreed.



"Hindi kaya isa tong paa ng Raccoon?" tanong niya kaya napa-facepalm nalang ako. Hay nako, Vics.





I shook my head, "Hindi. Alam ko kung ano yung itsura ng paa ng Raccoon." sabi ko. I examined the dirty foot prints, again.





"What is this?" I mumbled to myself.



"Para siyang creature na ewan."





Bigla naman kaming napalingon sa ni Vics sa babaeng tumawag sa amin.





"Lyz, Victoria, pumunta muna kayo sa kwarto mo." sabay turo kay Victoria.



"But.. Uhh okay Mother Superior." at hinila na ako paalis ni Victoria.



"Vics, sa tingin mo, ano kaya nangyari kagabi? Or.. kanina?" hindi siys tumingin sakin pero ramdam ko yung kaba na naramdaman niya



"Ang sabi-sabi ng mga bata kanina, may nakita daw sila na liwanag galing sa likod ng orphanage.." mahinang niyang sinabi.



"Eh?" hindi ko alam kung anong isasagot ko sa sinabi niya. Liwanag? Kelan ba yun?



"Isa pang tanong Vics, kelan ba yun? kahapon o kanina?" malipas ang ilang segundo, sumagot din siya.



"Kagabi..." hala! Hindi kaya..



"WAAAH! VICS! MAY MULTO DITO! AYOKO NAAA! WAAAH!-aray naman!" binigyan niya lang naman ako ng masamang tingin.



"Ano ba. May multo bang malaki ang paa?" naka-pokerface niyang sagot.





Napaisip naman ako sa sinabi ni Vics. Oo nga no? Tinatakot ko lang sarili ko. Pero kasi... imposible namang magnanakaw yun. Antrip niya? Nag-iwan ng foot prints para manakot? Tch. Hindi ko na siya sinagot kaya hindi na kami nagkausap pagkatapos non.





The bell suddenly rang, meaning it's time for breakfast!





---



Pumunta kami sa may dining table then sat on our respective seats at kumain. The children starting chatting about what they thought they saw and acting as if nothing has happened.



But I still can't stop thinking about the letter and the footprints.. I've never actually seen such things.





"Victoria" I call for her.



"Yes?" she replied.





"Do you know anyone who reads and speaks Latin?" tanong ko. Kaya nag-isip siya sabi niya.





"Ang alam ko may ibang madre dito na marunong."







We finished our food and went back to Vics' room. Habang nagkkwentuhan kami, may pumasok na isang babaeng nakasuot ng belo na pang madre.





Nagkatinginnan naman kami ni Vics. Hmmm. Parehas kami ng iniisip. Lumapit si Vics kay Mother Superior. "Mother, marunong po ba kayo mag sakita ng Latin?"





WTH Vics? Hindi tayo magpapatranslate. Tsk. Pumunya naman ako agad bago pa makasagot si Mother.





"Uh.. Ang ibig pong sabihin ni Vics, kung marunong daw po ba kayo mag basa ng mga salitang Latin?"





Napakunot noo naman si Mother. "Medyo.." dali-dali ko naman kinuha yung papel sa bulsa ko at binigay kay Mother.



Mukha aiyang naguguluhan na ewan. "I can understand and read Latin, but this is not Latin my dears." nadisaappoint ako, I mean KAMI ni Vics sa sinabi ni Mother pero bigla ulit siyang nag salita.





"I don't know what this is but it looks familiar." eh?



"Do you think this is Germa--" Vics got cut off.



"No, this can't be German. Maybe Jibberish?" the nun suggested..





I shook my head. "Imposible naman." I mumbled to myself.







'I just feel the urge to find a way to read this letter.' I said to myself.





I have to find a way to read and figure out what is this for.



**






KINABUKASAN



Nagising ako nang wala sa tabi ko si Victoria. Nilibot ko ang paningin ko upang masigurado kung nandito ba talaga siya, pero wala. Tiningnan ko naman yung ilalim ng unan ko kung nadun parin yung letter pero wala rin. I also looked under the sheets, the bed, the blankets, everywhere, pero wala parin. Kaya naisip ko na baka nakay Victoria yon.





"Victoria!" Sigaw ko.





I ran out of room then looked around. Then finally, stopped to breathe. Tch. The usual Victoria, intermeddler. Tsk.





"The hell Vics." I whispered.





I walked down the hallway and then finally spotted Victoria holding the old-fcking-weird-letter with someone. The hell, ni hindi pa nga ako nakakapag toothbrush para lang hanapin tong babaeng to! I walked towards them and gave Victoria a death glare.





"Next time, wag mong kukunin to ng walang pahintulot mula sa'kin." I whispered to her. She glared at me back.



"Oh! Lyzia, ito nga pala si Mother Stefa." I looked at the old lady beside Vics and greeted her with a good morning and a nod. "Hello, dear." the madre greeted me.



"I was asking her if she can understand this." sabi naman ni Vics sabay angat nung letter. "But, unfortunately, she can't." she looked disappointed.



"Ohh. Btw, mother, kindly excuse us. May gagawin pa po kasi kami, if you don't mind."



Napansin ko naman na natawa siya ng kaonti sa sinabi ko. May nakakatawa ba? "Surething, darling." the nun said in her calm voice as we bowed our head as a sign of saying 'goodbyes'. I wonder kung kelan kaya ako makakapag salita sa ganong tono. Tsk, Lyzia stop talking nonsense.



When we reached Vics' room, I quickly went inside the bathroom. Tch. Di pa ko nakakapag toothbrush at nakakapag hugas ng mukha. After kong makapag linis, nakita ko si Vics na tinititigan yung letter.



"Vics." I called her at napatingin naman siya kaagad sa'kin.



"Hm?"



"Paano kung mag research tayo about sa letter na yan. Or maybe, may kababalaghang nangyayari dito, hindi lang natin alam." I sounded like I was really desperate to find out what's with this damn letter.



Napakunot noo naman siyang tumingin sakin. "Are you insane? Anong kababalaghan pinagsasasabi mo? And besides, this is just a letter. Yung foot prints? Tsk. It was just a foot prints. Isang magnanakaw lang yun no." she said.



"Really? Is it JUST a man's foot prints? Tingin mo may sapatos na ganoon ang pigura? And about the letter. Are you sure na wala kang balak gawin dito?'



Well, yeah. I can read her mind. I don't know, I just.. feel na gusto niyang gumawa ng paraan para humanap rin ng way nang matuklasan namin kung anong meron dito sa letter na to.



"Vics, alam ko ang iniisip mo. Gusto mong ikaw ang mag hanap ng paraan para dito, no?" I teasingly looked at her but she just ignored me. "Ahuh! Sabi ko na nga ba eh. Kaya mahal kita eh yieee hahaha!"



She looked at me worriedly. "Eh kasi.. Lyzia naman eh! Ayoko lang mapahamak ka. Naalala mo ba yung nangyari sayo dati nung may hinahanap ka? Tsk. Ayoko nang mangyari yun ulit. I just want to help you."



Ohmaygash. kiniklig ako sa bestfriend ko! Hahahaha! Wait.. may naalala ko.



"Ughhh! Past is past, Vics. Tsaka bata pa tayo non, nu ka ba. Tsaka yung about sa letter, lahat ng sikreto, nabubunyag. Kaya hintay hintay lang tayo, malalaman rin natin kung anong meron diyan. Anyway, why don't we go back downstairs? Diba hindi pa naman tinatanggal yung foot prints? Tara tara! Puntahan natin ulit!" excited kong sabi.



"Aish, fine fine. BUT! Let's have a deal first."



"Tsk. What deal?"



"Kapag wala na yung foot prints sa baba at naayos na rin yung mga gamit, sign yun na wala talagang meaning tong letter na to AT titigil ka na sa pagtuklas ng mga bagay bagay na konektado dito, okay?"



Napaisip naman ako. *evil smile* narinig ko kasi na may naguusap kanina at nabanggit na magulo parin daw at hindi pa naaayos yung baba para imbestigahan. "Deal." Sorry nalang, Vics. Hihi!



**





Napatingin kaagad sakin si Vics at nag pout.



"I reminded you many times before na wag kang makkikipag deal sa akin, Victoria. *smirked*"



"Bully ka Lyz!" sabi niya habang nakapout parin.



"Gusto mong maputol yang labi mo? Ew. Too girly. Tsk."



Umayos naman siya ng itsura at nag salita, "Ito naman. Umamin ka nga Lyz, tomboy ka no? Tomboy ka nooo?" she said.



Tch. HAHAHAHAH ako? Tomboy? NEVER! Papakasalanan ko pa yung Alexander Pettyfer ko bago mangyari yon. Shet kinikilig ako! Hahaha.



She poked my forehead with her index finger. Hindi ko napansin na napa-smile pala ako habang iniisip ko si Loves ko, ihhh hahaha!



"Oo, tomboy ako. Bakit, may problema ka?"



"Ew. Too boyish for my life." she said while immitating my voice a while ago.



"Pfft. Tara na nga. Uy dahan dahan muna, baka maputol yung nakaharang diyan."



"Oo, oo." bigla siyang napatigil sa paglalakad. "T-teka.."



"Ano na naman yan Vics? Don't tell m--" I got cut off when she pulled me closer to her. "What the h--" napatigil ulit ako sa pagsasalita nung yumuko si Vics, saka ko lang napansin na nandito rin pala yung foot prints.



"Practice lang. Hahaha!" psh. Akala ko naman kung ano na. I just gave her a death glare pero dinilaan niya lang ako. Childish Victoria is childish.




Naglakad lakad nalang kami ni Vics don. Medyo mahaba kasi yung orphanage, eh sakto naman na mula papasok ng pinto hanggang dun sa paglabas papunta sa may likod ng orphanage.



Umabot kami ng kalahating oras sa pag-iimbestiga pero mukhang wala namang kapani-paninago dito. Sasabihan ko na sana si Vics na umalis nalang muna at bumalik bukas pero pinatigil niya ko ngunit nanatili parin siyang nakatalikod at nakaharap ang palad sa direksyon ko.



"Bakit? Anong meron?"



"Lyz.." humarap naman siya sakin at namumutla. Fak anong nangyari? "Vics, huy."



"Practice lang ulit! Hahaha! Ano ba yan, tara na nga. Wala namang nag bago dito eh." she said as she walked out.




Imposibleng wala. Feeling ko talaga meron eh. Bakit ba lagi kong naffeel kung anong naiisip ng mga tao? Tsk.

World of Magic: Forbidden LoveTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon