World of Magic: Forbidden Love

Chapter 3: The Voice

After what happened earlier, yung 'imposibleng' mangyari na mas naunang makapunta si Mother Stefa dito kung ako naman ang naunang umalis. Sinabi niya pa na mauna na daw ako, tsaka wala namang ibang daanan maliban nalang sa exit at entrance sa Annex ah?

Iniisip ko parin kung sasabihin ko ba kay Vics yung nangyari. Ewan ko, feeling ko gusto ko na ayaw ko. May pumipigil sakin gawin kung ano yung gusto ko.

Napabalikwas ako sa pagkakahiga nang bigla akong may marinig na malakas na katok mula sa pinto. Pinigilan kong sumigaw sa inis dahil akala ko si Mother Lezl lang iyon ngunit mas nainis pa yata ako nung marinig ko yung boses niya.

"Lyzia! Lyzia!" what the fuck is your problem Vics?

"What?!" sabi ko pagkabukas ko ng pinto. Pero mas kinainis ko pa nang wala akong nakitang katawan ni Victoria sa harapan ko. "Stop fooling around, you--psh! Vics?!" Hindi ko na napigilan ang sarili ko na mapasigaw dahil sa inis.

Ano na naman bang trip to? Hindi na nakakatuwa. Makalipas ang ilang minuto, wala paring Victoria na nagpapakita sa'kin. Wth. Bigla akong kinabahan. Ngayon ko lang napansin na ang tanging ilaw lang na nakabukas ay yung ilaw sa labas ng kwarto ko.

Sino yun? Boses ni Victoria yun eh. Ngayon ko lang din napansin na tahimik na pala ngayon, chineck ko yung bintana at tanging kuliglig lang ang naririnig ko. Don't tell me ganun ako katagal nag isip ng mga bagay bagay?

Bumalik ako ulit sa may pinto at sinara ito. Weird. Fucking weird. Gusto kong mag mura sa kaba dahil sa nangyari. I almost spent my WHOLE life here in the Oprhange pero ni minsan wala namang mumu dito eh.

Yes, I have this kind of side. Mejj childish din pero hindi kasing childish ni Vics.

Kinapa ko ang leeg at noo ko para i-check kung may sakit ba ako dahil baka nagdedeliryo lang ako.

Lakas ng epekto sakin ng mga nangyari ngayong araw ah.

--

Victoria's POV

"Laaa~ la la la la~ la la la~ la laaa~ laaaaaaaaa~" I'm so happy today hekhek. Eh kasi pag gising ko inayos na pala yung sa may bandang guest part ng building ng Annex. So ibig sabihin, hindi na kailangan pang mag aksaya ng panahon ni Lyz para lang mag imbestiga! Yayyyy! Hihihih.

Nandito ako ngayon sa may kitchen habang nagluluto. Yung mga kasama ko kasi hindi pa gising eh, tsaka karamihan puro mga bata nandito.

Baka mamaya, magkita kami ni prince ko. Yayks! Kinikilig akoooo hahaha.

Si Damian Valdez, ang nilalaman nitong puso't isipan ko. Pwe! Ang pangit pakinggan! Haha! Si Damian lang naman ang nag iisang anak ng may-ari nitong orphanage.

Palagi siyang bumibisita dito. Ay hindi pala palagi, every weekends lang pala. Bata palang kasi kami nung nagkakilala kami. Siyempre, dito ako inalagaan, kaya kapag bumibisita sila Mr. and Mrs. Valdez, palagi siyang kasama hanggang sa nagkalaro kami. Actually siya yung una kong nakilala kesa kay Lyzia.

Naalala ko pa non nung naglalaro kami sa likod ng Amaranth building, pasaway kasi haha. Sinabi nang bawal bumunot ng mga dahon at bulaklak, pero nag bunot parin, at mas malala pa, kinalat pa sa loob nung building. Kaya yun yung nagiging dahilan kung bakit umuuwi sila kaagad. Hahaha pinapagalitan kasi.

Hayyy. How I wish I can go back to the past. Matagal na kaming magkakilala, pero hanggang ngayon wala parin siyang alam. Hindi ko alam kung manhid ba to o talagang pinaglihi talaga siya sa anesthesia. Tch hehe. Alam ko naman na kahit kailan, hindi siya lilingon sakin, kasi alam kong noon pa, permanente nang nakadikit yung mga mata niya kay Lyzia, sa bestfriend ko pa.